فرهنگ باید در اعمال و رفتار دیده شود
فرهنگ، عنصری نیست که فقط در متن و کتاب و تابلو توصیه شود. فرهنگ باید در اعمال و رفتار و کنش و واکنش دیده و اصولا حرمت آن استنباط شود. وقتی برای ارزیابی، به عنصر یا شخص آغشته به فرهنگ توجه می‌شود، باید همه ویژگی‌های فرهنگ، لحاظ گردد.
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از فرهنگ، گاه در نقطه تمایز بشر از حیوان نیز قرار داده می‌شود. حالا اگر ساختار و سازمان متصف به هویت فرهنگی در تولیدات، یا خروجی‌های منتسب به فرهنگ قرار است مورد ارزیابی قرار گیرد، باید این تدقیق در حفظ ویژگی‌های فرهنگی جدی گرفته شود. سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، ساختار جامع فرهنگی به‌شمار می‌رود و برای همین انتظار می‌رود بیشترین تلاش برای حفظ ویژگی‌های فرهنگی در افراد و در خروجی‌های مستقیم و غیرمستقیم آن شود.
ماجرای اشاره به افراد یا جریاناتی در برنامه‌های به‌خصوص تصویری - که گفتار یا کردارشان، نسبت به جنبه‌هایی از زندگی سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران، محل پرسش یا انتقاد قرار می‌گیرد - از موارد آشکاری است که نسبت به آن در اجتماع، کنش و واکنش وجود دارد یا دست‌کم افراد و نگرش‌هایی هستند که می‌کوشند از این‌ها برای خرده‌گیری به جریان تولید یا جریان حاکم بر سازمان استفاده کنند. برای استنباط روش سیاسی جاری در سیما، می‌توان از نوع برنامه‌های پخش‌شده یا در حال پخش استفاده کرد. بگذریم که ثبات در نگرش ناظران پخش به برنامه‌ها یا گفتار‌ها یا افراد مطرح در برنامه‌ها، نکته‌ای بدیهی و مهم است، که این ثبات، دوری از سلیقه را در پی خواهد داشت و دست‌کم، هم برای ناظر بهانه‌گیر و هم ناظر بیرونی جدی و مطلع، فرصت دیگری برای نظرپراکنی ایجاد خواهد کرد. هنرمندی که شهرت بسیاری از حضور در برنامه‌های سیما دارد، خود باید جلوتر از همه، اصطلاحا، حرمت امامزاده را نگه دارد.
ماجرای اشاره به افراد یا جریاناتی در برنامه‌های به‌خصوص تصویری - که گفتار یا کردارشان، نسبت به جنبه‌هایی از زندگی سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران، محل پرسش یا انتقاد قرار می‌گیرد - از موارد آشکاری است که نسبت به آن در اجتماع، کنش و واکنش وجود دارد یا دست‌کم افراد و نگرش‌هایی هستند که می‌کوشند از این‌ها برای خرده‌گیری به جریان تولید یا جریان حاکم بر سازمان استفاده کنند. برای استنباط روش سیاسی جاری در سیما، می‌توان از نوع برنامه‌های پخش‌شده یا در حال پخش استفاده کرد. بگذریم که ثبات در نگرش ناظران پخش به برنامه‌ها یا گفتار‌ها یا افراد مطرح در برنامه‌ها، نکته‌ای بدیهی و مهم است، که این ثبات، دوری از سلیقه را در پی خواهد داشت و دست‌کم، هم برای ناظر بهانه‌گیر و هم ناظر بیرونی جدی و مطلع، فرصت دیگری برای نظرپراکنی ایجاد خواهد کرد. هنرمندی که شهرت بسیاری از حضور در برنامه‌های سیما دارد، خود باید جلوتر از همه، اصطلاحا، حرمت امامزاده را نگه دارد.
احساس فضای فرهنگی
نکته دیگر، به تدارکات برنامه‌سازی برمی‌گردد. برنامه‌های متنوعی در سیما دیده می‌شود که استودیوی تولید، خارج از سازمان و در مکان‌های متفاوتی در سطح شهر قرار دارد. بیشتر این برنامه‌ها، با حضور تماشاگران انجام می‌شود. طبیعی است که سازندگان برنامه می‌کوشند با استفاده از مشارکت، امکانات یا فضای بزرگ برای تولید برنامه را فراهم کنند، اما هنگامی که چنین فضا‌هایی در سطح شهر یافت می‌شود و برای برنامه مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ از دوجهت حرمت فعالیت فرهنگی و حرمت مردمی که در آن‌ها شرکت می‌کنند، باید در انتخاب چنین مکان‌هایی دقت شود.
باید حس فضای فرهنگی، حتی در اندازه شادی سالم، در آن منطقه تولید برنامه، به جان بنشیند. برای مثال فرصتی شد برای ضبط گفتاری به مکانی بروم که برنامه «شوتبال» در آن تولید می‌شود. پیش از رسیدن به مکان مورد نظر، از مسیری در بخش شمالی بوستان ولایت باید عبور می‌شد تا به آنجا رسید. دیدن وضعیت غیرفرهنگی آنجا، حتی در زمان عدم تولید «شوتبال»، باعث تأسف بود. اطراف مکان ضبط برنامه، بخشی متروک و در کنار پارکی کوچک‌تر و مسدود قرار داشت که نمونه‌هایی از رفتار آسیب‌زای اجتماعی در آن مسیر و محوطه دیده می‌شد. در محل، نشانه‌ای از فضای فرهنگی نبود. حتی شهرداری که چنین فضایی در اختیار برنامه تولیدی سیما قرار داده، این را مستمسکی برای بازپیرایی مکان و محوطه قرار نداده است. اینجاست که می‌توان نوعی کم‌لطفی به مردمی را دید که برای حضور در این برنامه، به آن محوطه می‌روند.
سیمای جمهوری اسلامی برای تدقیق در چنین رخدادهایی، نیازمند نوعی دستورالعمل است. دستورالعملی که به‌صورت کلی به خروجی احترام به فرهنگ و احترام به مردم علاقه‌مند به فرهنگ منجر شود. برنامه‌سازی صرفا با اولویت بهره‌مندی اقتصادی نباشد. هر تصویری که در سیما به‌نمایش‌درمی‌آید، حتی در آگهی‌های بازرگانی، در وله‌های متفاوت، همه و همه باید واجد احترام به ویژگی‌های فرهنگی باشد و احترام به افراد حاضر در این فضای فرهنگی و مخاطبی که به‌غایت سیراب‌شدن از کنش و واکنش فرهنگی، به پای این برنامه‌ها می‌نشیند.
منبع: روزنامه جام جم
ارسال نظرات