مولوی عبدالحمید؛ از هول حلیمِ بهائیت افتادن در دیگ ملی‌گرایی ضددینی!

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، مولوی عبدالحمید، امام جمعه اهل سنت زاهدان به تازگی در سخنانی، موضوع ملیت را پیش کشیده است و چنین القا کرده که حتی حقوق بهاییان باید به‌عنوان ایرانی به رسمیت شناخته شود. هرچند او تلاش داشته وحدت را برجسته نماید؛ اما دچار اشتباه فاحشی شده است. مولوی عبدالحمید در 11 آذرماه 1401 گفته است: «ما در ایران شیعه و سنی نداریم، اقوام نداریم، همه ایرانی هستیم. بهایی و زرتشتی و مسلمان و ... همه ایرانی هستند.» نقدهای اساسی و جدی به این سخن مولوی عبدالحمید وجود دارد که می‌خواهیم مورد بررسی قرار دهیم.

اولاً مهم‌ترین ملاک و معیار یک مسلمان، باید دین اسلام او باشد. قطعاً مشرکان و کافران به‌خصوص آن کسانی که علیه نظام اسلامی شمشیر کشیده‌اند، باید با برخورد محکم و قاطعی مواجه شوند. از طرفی نباید معیار و ملاک به ایرانی بودن یا ایرانی نبودن ختم شود. وحدتی که پیامبر گرامی اسلام مورد تأکید قرار می‌داد، حول محور «امت» بود؛ نه ملت.

جای تعجب دارد کسی که خود را مسلمان می داند، چگونه از بهاییت که ساخته و پرداخته استکبار است و با هیچکدام از مبانی دینی و فقهی اسلام سازگاری ندارد، حمایت کرده و خواستار توجه به حقوق کسانی شده که جنایت های فراوانی را علیه اسلام انجام داده اند!

ملت‌گرایی یا ناسیونالیسم نحله‌ای است که قدمت آن به 200 سال هم نمی‌رسد و حربه‌ای از سوی استعمارگران غربی است تا بتوانند بر امت‌ها مسلط شوند. آن‌ها امت اسلام را به ملت‌های مختلف ایرانی، عراقی، سوری، فلسطینی و ... تقسیم کردند و بر همین اساس توانستند سال‌ها نفت منطقه را ببرند و هر ظلمی را به اسلام وارد سازند.

بسیار دور از انتظار است که مولوی عبدالحمید بدون سنجش چنین مسأله پراهمیت و خطیری این گونه ملی‌گرایی را مطرح و برجسته کند. امام خمینی(ره) به‌خوبی در مواجهه با ملی‌گرایان بر این مسأله واقف بودند. گرچه ملی‌گرایان در ابتدای انقلاب تلاش می‌کردند حاکمیت را از آن خود کنند؛ اما امام خمینی(ره) قاطعانه درمقابل این جریان ایستادند و درباره نفرت آن‌ها از دین اسلام روشنگری کردند. در حقیقت باید شما بابت اینکه امروز مشرف به دین مبین اسلام هستید، قدردان ذکاوت امام خمینی در مقابل رفتارهای ضددینی ملی‌گرایان در ابتدای انقلاب باشید.

دومین نقدی که باید بابت این سخنان مولوی عبدالحمید داشت، مطرح کردن بهاییان به‌عنوان ایرانیانی است که باید حقوق آن‌ها مورد توجه قرار بگیرد. نظر مولوی عبدالحمید را به جنایت‌هایی که بهاییان علیه مردم ایران در دوره‌های مختلف انجام داده‌اند، جلب می‌کنم. بهائیان اولین گروهی بودند که برای اولین بار ترور اشخاص را شروع کردند. آن‌ها طرح خود را از ترور امیرکبیر به‌خاطر اعدام و برخورد با بهائیت آغاز کردند و بسیاری از بزرگان تشیع را در معرض تهدید قرار دادند.

بهائیت در دوران حکومت پهلوی، در تمام ارکان آن حضور داشتند و بسیاری از جنایت‌هایی که در آن دوران علیه مردم واقع می‌شد، با حضور جدی بهائیان همراه بود. از طرفی اینکه امروز بهائیان دست در دست بدترین دشمنان اسلام دارند، خود نشانه‌ای از آن است که نباید کمترین همراهی را با ایشان کرد. امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) می‌فرماید: «دوستِ دشمنِ تو، دشمنِ توست.» بهائیت دوست صمیمی یهودیت صهیونیسم است که خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ»

شاید اگر قبول نداشته باشید که آن‌ها دوستِ دشمن شما نیستند، باید در ادامه همان روایت امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) را قبول داشته باشید که دشمن دوست شما نیز، دشمن شماست. دشمنی‌های بهائیان در قبال ایران و ایرانی از ترور علمای شیعه تا ترور ناصرالدین شاه قاجار و امیرکبیر قابل توجه است.

نکته پایانی که شاید اصلاً خطاب به مولوی عبدالحمید نباشد، این است که امام حسین (ع) در عصر روز عاشورا، فرمودند: «إِنْ لَمْ یکنْ لَکمْ دِین؛ فَکونُوا أَحْرَاراً فِی دُنْیاکم» اگر هرکسی اندک زاویه‌ای با شخصی دارد، چرا باید مبانی محکم دین خود را بابت زاویه و اختلافش با فرد دیگر، از دست بدهد؟ اگر شما معتقدید که مردم قهرمان سیستان و بلوچستان در طول این سال‌ها مورد ظلم قرار گرفته‌اند، از خود شروع کنید و تلاش کنید تا امکاناتی که خود از آن برخوردارید را در اختیار همین مردم مظلوم قرار دهید و زندگی دنیایی آن‌ها را آباد کنید و از طرفی کمک کنید تا قرارگاه‌های محرومیت زدایی سپاه که سردار شهید نورعلی شوشتری یکی از آن قهرمان‌ها بود بهتر به ماموریت خود در خدمت رسانی به مردم منطقه بپردازد.

ما اعتقاد داریم آن مسلمانی که فریاد مظلومیت مسلمان دیگری را بشنود و به کمک او نشتابد، از مسلمانی خارج است؛ اما کسی که از پشت به آن مسلمانی که به فریاد مسلمانان مظلوم آمده خنجر وارد می‌کند، از نظر شما چه حکمی دارد؟ جناب مولوی عبدالحمید، اندکی برای خدمت، به خادمان مردم فرصت بدهید.