مدزدگی علمی برخی ها در ایران
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، آیتالله علیدوست در سخنانی با تأکید بر حساسیت و احساسی بودن جامعه ایرانی نسبت به مسائل فرهنگی و علمی به پدیده «مدزدگی» اشاره کرد و آن را با «معاصرت» متفاوت دانست.
وی در توضیح این موضوع به مصاحبهای از یک پژوهشگر اروپایی که به دانشگاه تهران سفر کرده بود، اشاره کرد و گفت: آن فرد تعجب کرده بود که در ایران برخی فرضیهها به جای اینکه به عنوان نظریه یا احتمال مطرح شوند به عنوان اصول مسلم پذیرفته شدهاند.
آیتالله علیدوست به مثالی تاریخی پرداخت و گفت: فرضیه داروین درباره تحول انواع (ترانسفورمیسم) در برابر فرضیه ثبوت انواع (فیکسیسم) مطرح شده است و خود غربیها اینها را به عنوان فرضیه میشناسند اما در دهه ۵۰ در ایران شاهد یک درگیری علمی بودیم که طرفداران ترانسفورمیسم و فیکسیسم در جدال بودند.
وی افزود: این جدال تا حدی بالا گرفت که یکی از استادان طرفدار فیکسیسم به شخصی که به نظر میرسید طرفدار ترانسفورمیسم باشد پیشنهاد مباهله داد که نشاندهنده فضای احساسی و افراطی آن دوران بود.
آیتالله علیدوست این ماجرا را نمونهای از مدزدگی علمی دانست که به سرعت مطرح و سپس فراموش شد و تأکید کرد: ما باید به جای پذیرش سطحی و احساسی نظریهها در فهم و نقد آنها دقیقتر باشیم و معاصرت یعنی به روز بودن و پذیرش صحیح تغییرات علمی است نه تقلید کورکورانه.