بی علاقگی به دین محصول تبعید روحانیت از عرصه فرهنگ است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ذبیح الله نعیمیان، عضو هیأت علمی پژوهشگاه اندیشه سیاسی اسلام در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا، گفت: روحانیت نقش بارزی در مساعدت نظام ولایی و رهبری دارد و باید برای تدبیر اجتماعی جامعه اثرگذار در میدان باشند.

وی با اشاره به اینکه برخی بعد از انقلاب می خواستند روحانیت را از عرصه های سیاسی و اجتماعی دور کرده و در انزوا گرفتار کنند، بیان داشت: در طول سالیان گذشته حضور روحانیت به سخره گرفته شد و انتقادات تندی علیه این نهاد اثر گذار اجتماعی وارد شد اما روحانیت با مقاومت و به پشتیبانی حمایت مردم، جایگاه خود را حفظ کرد.

این محقق علوم اسلامی ادامه داد: به حاشیه راندن روحانیت از عرصه جامعه در راستای اهداف کسانی است که جامعه را لیبرالی و غیر دینی می پسندند.

وی بیان داشت: در کشور ایران در برخی دوره‌ها همچون دوران پهلوی، حذف روحانیت به صورت سازمان‌دهی شده پیگیری شده است که البته با پیروزی انقلاب اسلامی بسیاری از صحنه های اجتماعی روحانیت بازستانده شد.

حجت الاسلام نعیمیان در تبیین اقدامات هدفمند دوره پهلوی در حذف و به حاشیه راندن روحانیت اظهار داشت: در حالی که در دوره قاجاریه روحانیت عهده دار آموزش همگانی بود، در عصر پهلوی روشنفکران آرام آرام به اشغال آن روی آوردند و سازمان‌های عمومی هم در این راه تلاش می کردند.

وی با اشاره به خطرات کاهش حضور روحانیت در عرصه های اجتماهی و به خصوص آموزشی، بیان داشت: بی تردید بی علاقگی به دین محصول تبعید روحانیت از عرصه فرهنگ است.

این پژوهشگر دینی اذعان داشت: در دوران قاجار، روحانیت از استقلال قضایی برخوردار بود و محاکم شرع را اداره می‌کرد اما در دوران پهلوی محاکم شرع تعطیل و محاکم عرف توسعه پیدا کرد.

وی ادامه داد: تاکید بر یادگیری آموزش های نوین حقوقی که ریشه در حقوق کشورهای غربی داشت و کنار گذاشتن قضات روحانی از اقداماتی بود که در دوره پهلوی به شدت پیاده می شد.

این محقق علوم سیاسی خاطر نشان کرد: در سه ده گذشته، حضور روحانیت در مناسبت های فرهنگی‌، اجتماعی و سیاسی روند مثبتی بوده است اما از توازن قابل قبولی برخوردار نیست.

وی با اشاره به اینکه حضور روحانیت در عرصه سیاست یک رسالت است نه قدرت طلبی، بیان داشت: حضور روحانیت در همه عرصه‌ها باید از حالت تشریفاتی به حضور واقعی تبدیل شود. /909/ت302/ع