روش سخنرانی دینی
به گزارش خبرنگار خبرگزای رسا، کتاب «روش سخنرانی دینی» نوشته «حسین ملانوری» از سوی مرکز مدیریت حوزه های علمیه به سفارش مرکز آموزش های تخصصی تبلیغ منتشر شد.
این کتاب در 32 فصل به منظور تدریس در کلاس های درس «روش سخنرانی دینی» نگارش یافته است.
جایگاه تبلیغ و مبلغ، جایگاه سخن و سخنوری، تاریخ سخنوری، تعریف سخنرانی دینی،حوزه های تأثیر گذاری سخنرانی دینی،شاخص های موفقیت سخنرانی، نشانه های سخنرانی نامطلوب، تمهیدات سخنرانی، محتوای سخنرانی، روش های تأثیر گذاری، نوگرایی و چینش مطالب بخشی از سر فصل های ارائه شده در این کتاب را در برمی گیرد.
در بخشی از مقدمه این کتاب درباره اهمیت و جایگاه سخن و سخنوری می خوانیم:« انسان، موجودى متفکر و اجتماعى است. او در ارتباطات اجتماعى خود با دیگران تعامل دارد، به داد و ستد فکرى، احساسى و... مى پردازد و پیامهاى خویش را با روشهاى مختلف،مانند: اشاره، نوشتن، گفتن و تصویر به دیگران مى رساند. از این میان، مهم ترین و شاید بى بدیل ترین ابزار آدمی براى انتقال پیامهایش زبان است.
رسانه هاى متنوع و ابزارهاى ارتباطى فراوانى در دوران معاصر و در عصر ارتباطات، پا به عرصه وجود گذاشته تا انسان را در پیام‌رسانى یارى دهند؛ اما به هیچ‌وجه نتوانسته اند جاى سخن را بگیرند و یا اعتبار آن را کاهش دهند.
فیلم، سینما، فضاى مجازى اینترنت، محصولات هنرى و دیگر وسایل ارتباط جمعى با همه قدرت و اهمیت و ارزشى که دارند، هیچ‌‌گاه نمى توانند عرصه را بر شیوه بى بدیل و سنتى تبلیغ؛ یعنى سخنرانى، تنگ کنند و یا به جاى آن بنشینند.
سالهاست که افراد زیادى، تفاوتهاى موجود میان رسانه ها را بررسى کرده اند. مارشال مک لوهان، نخستین کسى بود که به شیوه اى متقاعد‌کننده، رسانه ها را به دو قسمت تقسیم کرد و مدعى شد رسانه یا گرم است و یا سرد. او رسانه هاى همه‌حسى را سرد و رسانه‌های تک‌حسى را گرم مى داند. وى رسانه هاى گرم را شامل ابزارهایى بر مى شمرد که قادرند مفهوم منظور را به کمک ذهن و تخیل مخاطب کامل کنند؛ اما رسانه هاى سرد نمى توانند چنین امکانى را براى مخاطبانشان فراهم سازند. به این ترتیب، رادیو گرم است؛ چون شنونده سعى مى کند آنچه را مى شنود با تصورات خود در ذهنش تکمیل کند. در مقابل، تلویزیون، رسانه سرد است؛ چون همه چیز را به بیننده نشان مى دهد و جاى فعالیت چندانى براى وى نمى گذارد.
سخنرانى، بیش‌تر با بعد شنیدارى انسان مرتبط است؛ از اینرو بیش از رسانه هاى دیدارى، انسان را به تفکر، درک و فعالیت ذهنى وا مى دارد. همچنین باعث افزایش قدرت اندیشه مى شود و براى درک مفاهیم عمیق، مناسب تر است.
حتى مى توان گفت که سخنرانى، بهتر از رسانه گرمى مثل رادیو و یا یک متن نوشتارى مخاطب را متقاعد می‌کند و مطالب مورد نظر را به وى منتقل می‌سازد. گزارش ذیل، شاهدى بر این مدعا است:
«در سالهاى دهه 1930 م اندیشمندانى چون: دابلیو. اچ، ویلکى، فرانکلین توور، هدلى کانتریل، کوردون آلپرت، یک آزمایش انجام دادند، آنها گروههایى «جور شده» از دانشجویان را در برابر مباحث مشابهى قرار دادند که محور آنها جنگ، مذهب و سایر موضوعهاى بحث انگیز بود. گروه اول در برابر سخنرانى مى نشستند و گروه دیگر، همان سخنرانى را از رادیو مى شنیدند و گروه سوم آن را به صورت چاپ شده مى خواندند. آن‌گاه همه را آزمایش کردند تا ببینند تغییر نگرش یا گرایش آنها چگونه است. نتایج در تجربه هایى که به طور متوالى، یکى پس از دیگرى صورت پذیرفت، همواره ثابت بود. سخنرانى رو در رو مجاب کننده تر از رادیو و رادیو مجاب کننده تر از متن چاپى بود.»
شایان ذکر است، کتاب«روش سخنرانی دینی» نوشته«حسین ملانوری»، از سوی مرکز مدیریت حوزه های علمیه به سفارش مرکز آموزش های تخصصی تبلیغع در شمارگان 5000 نسخه، به قیمت 45000 ریال برای دومین بار منتشر شد./919/ن601/ع
