مباهله محل ظهور حقانیت اهل بیت است

نجمه امیری، معاون فرهنگی مدرسه علمیه حضرت خدیجه(س)، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، با بیان این که آیه 61 سوره ی آل عمران،«فَمَن حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعدَ مَا جَاءَکَ مِنَ العِلمِ فَقُل تَعَالَوا نَدعُ اَبنَاءَنَا وَ اَبنَاءَکُم وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُم وَ اَنفُسَنَا وَ اَنفُسَکُم ثُمَّ نَبتَهِل فَنَجعَل لَعنَةَ اللهِ عَلَی الکَاذِبِین، هرگاه کسی پس از اینکه علم یقینی و قطعی مبنی بر صادق بودن تو و حقیقت دین تو آمد، باز در مورد آن، با تو مجادله کرده و بر علیه تو برخاست، بگو ما فرزندان خود را میخوانیم و شما نیز فرزندان خود را حاضر کنید، ما زنانمان را حاضر میکنیم و شما نیز زنانتان را بیاورید و خود نیز حاضر می شویم و شما نیز حاضر شوید، سپس مباهله می کنیم و لعنت خداوند برای آن کسی که کاذب و دروغگو است، قرار می دهیم.» به جریان مباهله پیامبر اکرم(ص) با نصارای نجران اشاره می کند، در مورد حقیقت مباهله گفت: مباهله به معنای نفرین کردن دو نفر به یکدیگر است.

وی ادامه داد: به این ترتیب که وقتی استدلات منطقی در مسأله دینی سودی نداشت، در یک جا جمع می‌شوند و به درگاه خدا تضرع و از او می‌خواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند.

وی در ادامه تشریح جریان مباهله افزود: گروهی از نصارای نجران به مدینه آمدند و سوالاتی از نبی اکرم(ص) کردند و بعد از شنیدن پاسخ، دست از لجاجت برنداشتند.

امیری با بیان این که در این زمان آیه مباهله نازل شد و بعد از خواندن آیه و پیشنهاد مباهله، اسقف نجرانیان گفت: این منصفانه است، پیامبر(ص) فرمود:  فردا با یکدیگر مباهله می‌کنیم واسقف نجرانیان گفت: اگر محمد با اصحابش برای مباهله آمدند، یقیناً پیامبر نیست، ولی اگر با خانواده‌اش آمد، تحقیقاً پیامبر است.

این استاد حوزه ادامه داد: فردای آن روز بعد از اذان صبح حضرت برای مباهله آماده شد، پیامبر اکرم(ص)، امام حسن(ع) را در سمت چپ خود و امام حسین(ع) را در سمت راست، حضرت علی(ع)  و حضرت فاطمه(س) را در عقب سر خود قرار داد، اسقف گفت: با محمد(ص) مباهله نکنید چون اگر این کار را انجام بدهید نه ما نجات می‌یابیم و نه نسل های ما.

استاد عقاید حوزه  افزود: زمخشری در کشاف اضافه می‌کند که حضرت، خود و همراهان (علی و حسنین و فاطمه علیهم السلام) زیر کسایی قرار گرفتند، سپس فرمود «اَلا یُریدُ الله لِیُذهبَ عَنکم الرِجس اهل البیت، خداوند اراده فرموده است تا پلیدی را از شما اهلبیت ببرد.»

آیه مباهله عظمت و فضیلت حضرت علی(ع) و فرزندان ایشان را اثبات می کند

کارشناس مسائل رسانه و مهدویت با اشاره به این که آیه مباهله عظمت و فضیلت حضرت علی(ع) و فرزندان ایشان را اثبات می کند، اظهار کرد: در آیه 61 سوره آل عمران، منظور از «ابناءنا» فرزندان حضرت علی (ع) هستند و فرزندان ایشان به عنوان فرزند پیامبر (ص) و مراد از «انفسنا» حضرت علی (ع) هستند که آن حضرت به منزله جان پیامبر (ص) ذکر شده اند.

وی ادامه داد: در روایات عامه معنی شده که اطاعت  ازحضرت علی (ع) اطاعت از پیامبر (ص) است جدایی از حضرت علی (ع) جدایی از پیامبر (ص) می‌باشد و پیامبر (ص) در مورد حضرت علی (ع) فرمود: تو از من هستی  و من از تو و علی به منزله سر من می‌باشد نسبت به تنم.

امیری تصریح کرد: داستان مباهله گواه بزرگی بر فضیلت و برتری اهل بیت (ع) است چرا که پیامبر اکرم(ص) در مقابل یهودیت و مسیحیت از میان تمام صحابه و یاران خودتنها این چند نفر را شایسته و مصداق آیه دانست و در کنار خود به میدان مباهله آورد چرا که پای مکتب و آبروی اسلام در بین بود.

و ی افزود: همچنین کسانی که در مباهله شرکت می‌کنند باید به حقانیت راه خود یقین کامل داشته باشند و استجابت دعای خود را یقینی بدانند و این مستجاب الدعوة بودن مقام بلندی است که جز مقربان درگاه خداوند بدان نمی‌رسند.

وی نظر افرادی که ادعا می کنند منظور از «انفسنا» شخص پیامبر است را رد کرد و گفت: مراد از «أنفسنا» در این آیه شخص پیامبر (ص) نمی تواند باشد چرا که در این آیه آمده است که «...فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ،... به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود را،چنانکه ملاحظه می نمایید در اینجا سخن از دعوت نمودن است و نمی شود کسی خودش را دعوت کندو لذا اگر مراد از انفسنا خصوص پیامبر (ص) بود ذکر انفسنا و انفسکم لغو بود.

مدرس حوزه علمیه مشهد ادامه داد: از سوی دیگر بر فرض که مراد از انفسنا خود پیامبر(ص) باشد ما می بینیم که پیامبر(ص) حضرت علی (ع) را هم همراه خود برای مباهله می آورد و روشن است که حضرت علی(ع) تحت عنوان «اَبنائنا و نسائنا» نیست و لذا جزء «انفسنا» است.

عمومیت حکم مباهله

این استاد حوزه با خاطر نشان کردن این نکته که شکی نیست که آیه مباهله خطاب به پیامبر اسلام بوده و متضمن دستور کلی به مسلمانان برای انجام این عمل نمی باشد، افزود: اما در آیات و روایات، منعی از انجام این عمل توسط مسلمانان وارد نشده است، بلکه از روایات عمومیت این حکم استفاده می شود.

امیری ادامه داد: از امام صادق (ع) روایت شده است که اگر مخالفان مذهبی سخنان و استدلال های شما را نپذیرفتند، آن ها را به مباهله دعوت کنید و راوی می گوید: پرسیدم: چگونه مباهله کنم؟ امام (ع) فرمود: خود را سه روز اصلاح اخلاقی کن...؛ روزه بگیر و غسل کن و با کسی که می خواهی مباهله کنی به صحرا برو؛ سپس انگشتان دست راستت را در انگشتان راست او بیفکن و از خودت آغاز کن و بگو: «خداوندا! تو پروردگار آسمان های هفتگانه و زمین های هفتگانه ای و از اسرار نهان آگاه هستی  و رحمن و رحیمی، اگر من حقی را انکار و باطلی را ادعا می کنم، بلایی از آسمان بر من بفرست، و اگر این شخص حق را انکار کرده و ادعای باطلی می کند، بلایی از آسمان بر او بفرست؛ سپس فرمود: چیزی نخواهد گذشت که نتیجه این دعا آشکار خواهد شد. به خدا سوگند! هیچ کسی را نیافتم که حاضر شود این گونه با من مباهله کند.

معاون فرهنگی مدرسه علمیه حضرت خدیجه(س) در مورد این که چرا واژه «ابناءنا و انفسنا» به صورت جمع در آیه ذکر شده است،گفت: اطلاق «صیغه جمع» بر«مفرد» یا بر «تثنیه» تازگى ندارد و در قرآن و غیر قرآن از ادبیات عرب و حتى غیر عرب شواهد بسیارى وجود دارد.

وی ادامه داد:عرب برای احترام گذاشتن به فرد صیغه جمع را استعمال می کند، بنابراین لفظ «ابنائنا» و «انفسنا» دلالت بر عظمت اهل بیت(ع) دارد./934/ت302/س