تضرع به درگاه خداوند، نفس سرکش آدمی را آرام می کند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری شنبه شب در جمع مردم اصفهان گفت: ما باید به خاطر عبادات خود، به درگاه خداوند توبه کنیم.
وی به آیات شصت و سوم تا هفتاد و هفتم سوره فرقان که ویژگی های عباد الرحمان را بیان می کند، اشاره کرد و افزود: این آیات در اصل برخی از ویژگی های اهل بیت(ع) را بیان می کند و اگر کسی می خواهد به قله کمالات برسد، باید این ویژگی ها را در وجود خود پیاده کند.
آیت الله مهدوی با توجه به آیه شصت وسوم که می فرماید«وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذینَ یَمْشُونَ عَلَی الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً»، بیان داشت: رسیدن به این مقام که انسان بتواند در مقابل اهانت جاهلان، از خداوند برای آن ها طلب سلامتی کند، تلاش فراوان می خواهد.
نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری به آیه آخر سوره فرقان که می فرماید«قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزاما» اشاره کرد و ابراز داشت: تمام توجه خداوند به انسان به خاطر دعاهایی است که انسان به درگاه خداوند می کند و گرنه انسان باید از عبادات خود، به درگاه خداوند استغفار کند.
وی افزود: برای رسیدن به مقام عباد الرحمان، گریه و زاری های فراوان نیاز است، چرا که تضرع به درگاه خداوند، نفس سرکش انسان را آرام می کند.
آیت الله مهدوی در ادامه در پاسخ به این سؤال که خداوند به چه اندازه انسان ها را دوست دارد، گفت: به اندازه ای که انسان خداوند را دوست دارد و به بندگی او مشغول است، خداوند نیز انسان را دوست دارد با این تفاوت که دوستی ما نسبت به خداوند از روی نیاز است ولی خداوند بدون این که به ما نیاز داشته باشد، به ما محبت دارد.
امام جمعه موقت اصفهان بیان داشت: برای بهره مندی از برکت خداوند، باید حرکت اولیه از طرف انسان باشد، چرا که حرکت انسان به سوی خداوند، برکت خداوند را به دنبال دارد، در غیر این صورت برکت خداوند شامل حال انسان نمی شود.
وی با اشاره به روایتی از امام باقر(ع) که می فرمایند، اگر انسان در خلوت گناه کند، خداوند به او اعتنایی نمی کند، ابراز داشت: دلیل این مسأله این است که در خلوت فقط خداوند حضور دارد و گناه نکردن، با اخلاص تمام صورت می گیرد.
آیت الله مهدوی در پایان افزود: برخی افراد از در حضور مردم گناه نمی کنند ولی تا به خلوت می رسند، گناه کردن برایشان امری عادی می شود، بنابراین معلوم می شود، دلیل گناه نکردن این افراد به خاطر کسب رضایت مردم است نه رضایت خداوند./867/202/ب2