حاکم در حکومت دینی ولی مردم است نه وکیل مردم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمد عابدی، نویسنده و پژوهشگر حوزه علمیه قم، پیش از ظهر امروز در نشست علمی استلزامات مبانی خداشناسی در ساحت سیاست که در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی برگزار شد با بیان این که اولین بحث از مبادی خداشناسی در ساحت سیاسی قدرت است گفت: قدرت از اصلی ترین صفات ذات خداوند است و در سه حوزه قانون گذاری، اجرا و قضاوت جریان دارد که باید مبانی خدا شناسی را در این سه حوزه بررسی کرد.

وی با بیان این که اگر توحید در قدرت را قبول داشته باشیم پاسخ ما در مشروعیت قدرت متفاوت خواهد بود، ابراز داشت: قدرت سیاسی از قدرت الهی سرچشمه می گیرد و خواست مردم در محدوده خواست الهی است و پیامبران(ص) هم زمانی مشروعیت دارند که با اذن خداوند باشد و فراتر از خواست الهی پیامبر(ص) هم نمی تواند اعمال قدرت کند.

حجت الاسلام عابدی لازمه بعدی مبانی خداشناسی در ساحت سیاست را استقلال در قدرت دانست و افزود: اگر بگوییم قدرت تکوینی مال خدا است در حوزه قدرت تشریعی هم قدرت نمی تواند مستقل از خدا باشد بلکه باید تحت اراده خداوند باشد.

وی با بیان این که همه ادیان الهی تکوینا قدرت الهی را قبول دارند و تنها در قانون گذاری و حکمرانی انسان را محق می دانند، خاطرنشان کرد: قدرت تشریعی خداوند از جمله در سیاست مورد مناقشه قرار گرفته است زیرا در قالب مجموعه ای از بایدها و نبایدها است که باید مورد رضایت انسان باشد و برای دانشمندان تبعیت از خداوند در این حوزه قابل درک نبوده است.

نویسنده و پژوهشگر حوزوی خالقیت خداوند را یکی دیگر از مبانی خداشناسی در ساحت سیاست دانست و ابراز داشت: لازمه قبول خالقیت خدا پذیرش حقوق و وظایف سیاسی است ولی اگر خالقیت را قبول نکنیم انسان از خدا از منظر هستی جدا خواهد بود و لذا خود را مدیون خداوند نخواهد دید و هویت خود و جامعه را منقطع از خدا می داند و انسان محوری را دنبال می کند.

وی با بیان این که بحث مالکیت الهی در حقیقت مجوز تصرفات سیاسی در جامعه است، گفت: خداوند چون مالک است می تواند تصرف سیاسی در حوزه حیات اجتماعی داشته باشد زیرا ربوبیت تشریعی باید به دست کسی باشد که ربوبیت تکوینی هم به دست او است و فراعنه این را قبول نداشته اند و اگر ربوبیت تشریعی را بپذیریم منشأ حق و تشریع مشخص خواهد شد.

حجت الاسلام عابدی ربوبیت سیاسی را منحصر در خداوند دانست و خاطرنشان کرد: توحید در ربوبیت به معنی این است که ربوبیت سیاسی هم از آن خدا است و به دنبال این ضرورت تشکیل حکومت دینی هم ثابت می شود زیرا  اگر ما ربوبیت تشریعی را بپذیریم باید حکومت دینی تشکیل شود تا قوانین و مقررات الهی در جامعه قابلیت اجرا پیدا کند.

وی لزوم پذیرش هدایت سیاسی الهی را از برون دادهای پذیرش ربوبیت تشریعی دانست و افزود: حق ولایت و اعمال قدرت اولاً و بالذات فقط در اختیار خداوند است و در مرحله ثانویه و عرضی تنها کسانی که از خداوند اذن دارند می توانند بر مردم حکومت کنند و این اذن الهی هم شامل ملاک های خاصی است.

نویسنده و محقق حوزه علمیه با بیان این که بحث اذن خداوند در حاکمیت ظرفیت ارائه الگوی حکومتی تا عصر ظهور را دارد، گفت: اگر اذن خداوند نباشد الو الامر مشروعیت نخواهند داشت و این اذن تا زمان غیبت و ولایت فقیه کشیده می شود.

وی به نقش مردم در مقبولیت و تحقق حکومت اشاره و خاطرنشان کرد: در حکومت دینی حاکم ولی مردم است نه وکیل مردم و نَسب ولی در حکومت دینی به وسیله معصوم صورت می گیرد و ولیّ منسوب هم مکلف بر اعمال ولایت است./843/پ202/ی