وعده‌هاي اقتصادي دولت چه شد
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه رسالت، آقاي روحاني در ايام انتخابات در مجموع سخنراني‌هاي خود 159 بار در مورد وعده‌هاي اقتصادي اش سخن گفت. او بارها از مشكل بيكاري و معضلات آن حرف زد و وعده حل اين درد جانكاه اقتصادي و اجتماعي را داد. او از جمله گفت: 1- دولت تدبير و اميد نخواهد گذاشت اين همه جوان بيكار در مقابل خانواده و فرزندان شرمنده باشند. 2- ايجاد شغل نبايد با وام باشد كه بيكار تبديل به بيكار بدهكار شود. 3- همين كارخانه‌هاي موجود اگر با 20 تا 60 درصد توان كار كنند بخش عظيمي از مشکل بيکاري در كشور برطرف مي‌شود. 4- شعار من، نجات اقتصاد ايران است. 5- برنامه اقتصادي من حل معضلات اشتغال به ويژه براي تحصيلكرده‌هاست.
6- كشور را مي‌توان از گراني و بيكاري نجات داد.
7- بيكاري، تنها مشكل اقتصادي نيست، مشكل اجتماعي هم هست.
8- بيكاري باعث شده از هر 5 ازدواج يكي به طلاق منجر شود.
9- وظيفه دولت اين است که محيط كسب و كار را آماده كند.
10- 41 هزار واحد صنعتي نيمه تمام داريم، اگر 34 هزار ميليارد تومان اعتبار گذاشته شود 499 هزار نفر مشغول كار مي‌شوند.
بيش از 1200 روز از وعده‌هاي آقاي رئيس جمهور در مورد رفع مشكل بيكاري گذشته است. وي شنبه گذشته در همايش روز روستا گفت: بيكاري معضل بزرگ كشور است، نمي‌توانيم پاسخگوي متقاضيان كار باشيم. او گفت: امسال يك ميليون و 200 هزار متقاضي كار وارد بازار شده‌اند. ريشه مشكلات كشور به بيكاري برمي‌گردد.
وي در ايام تبليغات انتخابات رياست جمهوري گفته بود؛ «كليد من كليد تدبير است و هر قفلي را باز مي‌كند. تمام مشكلات قابل حل است و براي آنها برنامه دارم.» اما در همايش روز روستا نفرمودند كليد تدبير او چرا قفل بيكاري را باز نكرده است؟!
در عوض راه حل مشكلات بيكاري را در سه چيز ديدند:
1- دعواهاي كودكانه در كشور خاتمه يابد.
2- رسانه‌ها از دروغ، اتهام، اختلاف‌افكني و جناح‌بندي دست بردارند.
3- به جاي حرف‌هاي صد من يك غاز براي رفع بيكاري تلاش كنيم.
دعواهاي كودكانه در كشور چيست؟ حرف‌هاي صد من يك غاز كدام است؟ رئيس جمهور از كدام دروغ، اتهام، اختلاف‌افكني و جناح بندي ياد مي‌كنند؟ كل رسانه‌هاي كشور به جز معدودي دست حاميان دولت است. شاهد مثال آن رأي‌آوري معاونت محترم مطبوعاتي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در انتخاب نماينده مديران مسئول رسانه‌ها در هيئت نظارت بر مطبوعات است! كمتر از 6 ماه به پايان كار دولت مانده، آيا مشكل دولت در رفع بيكاري با همين مطالبي كه آقاي روحاني فرمودند، حل مي‌شود؟
1200 روز دولت فرصت داشت معضل بيكاري را حل كند، كل امكانات و ظرفيت‌هاي كشور از جمله 1126 نشريه دولتي و غيردولتي در اختيار دولت بوده، كاري نكرده، حالا از چيزي موهوم به نام «حرف‌هاي صد من يك غاز در رسانه‌ها» به عنوان مانع اشتغال ياد كرده‌اند، چه كمكي به دولت خواهد كرد؟ مجلس قبل كاملا با دولت هماهنگ بود، مجلس فعلي هماهنگ‌تر از مجلس گذشته، دولت چه مشكلي براي حل مشكلات مردم از جمله بيكاري دارد؟
رئيس جمهور محترم همين بي‌مهري‌ها را در مراسم گراميداشت روز ملي صادرات تكرار كرد. او گفت:
- از دعوا با دنيا تعامل سازنده بيرون نمي‌آيد.
- اگر هواپيما نخريم مي‌گويند نتايج برجام چه شد، اگر بخريم مي‌گويند كه لوكس و ساخت جديد است. مشخص نيست برخي در چه وادي‌اي هستند.
- عده‌اي در قرن ماقبل زندگي مي‌كنند. بايد به قرن جديد برگرديم.
آقاي رئيس جمهور از كدام دعوا با دنيا ياد مي‌كنند؟ مخاطب او در داخل كيست؟! آيا منظور او همين دعواهاي كودكانه نيست كه مي‌گويند بايد در داخل خاتمه يابد؟!
ما از اول انقلاب يك دعوا بيشتر نداريم، آن هم با آمريكاست. چون او آمده يك پيمان با ما بسته، نقض عهد و پيمان كرده است.
- سيف مي‌گويد دستاورد برجام تقريباً هيچ بوده است.
- وزير اقتصاد و وزير صنعت مي‌گويند دستاورد هيچ بوده و هنوز آمريكا سنگ اندازي مي‌كند.
- صادركننده نمونه مي گويد جنس صادر كرديم نمي‌توانيم پول حاصل از آن را وارد كنيم.
- مقامات نفتي مي‌گويند نفت صادر كرديم، پول آن را نمي‌توانيم به داخل بياوريم.
آن وقت آقاي رئيس جمهور در اين دعواي جدي با آمريكا عوض اينكه يقه قداره‌بندان بين المللي و مقامات شرور كاخ سفيد را بگيرد، يقه كساني را در داخل گرفته كه معلوم نيست چه كساني هستند؟
همين هفته گذشته دو تن از مراجع عظام تقليد (نوري همداني ـ صافي گلپايگاني) در ديدار با هم از وضعيت معيشت مردم و نيز از اوضاع فرهنگي كشور اظهار نگراني كردند. آيت الله مظاهري رئيس حوزه علميه اصفهان در ديدار با وزير اقتصاد فرمودند: مردم از ركود، بيكاري و گراني رنج مي‌برند. بارها مراجع عظام تقليد، ائمه جمعه و جماعات و منتقدان دلسوز، به دولت در مورد مطالبات معيشتي مردم هشدار دادند و عمل به وعده‌هاي رئيس جمهور را خواستار شدند. آيا اينها به خريد هواپيما و نوع تعامل با دنيا گير دادند؟! آيا اينها در قرن ماقبل قبل زندگي مي‌كنند؟!
گفتن اين حرف‌ها چه مشكلي از مشكلات دولت را حل مي‌كند؟ آيا اين نحوه پاسخگويي به مطالبات مردم، معقول و از دولت عقلا قابل پذيرش است؟ اگر آمريكا بدعهدي و كلاهبرداري كرده، دولت بايد يقه داخلي‌ها را كه معلوم نيست چه كساني هستند بچسبد؟ اين رفتار را چگونه مي‌شود تحليل و تفسير كرد؟
رئيس جمهور محترم در 7 خرداد 92 در برنامه «با دوربين» شبكه يك در ايام تبليغات انتخابات رياست جمهوري فرمودند: «راه حل‌هاي كوتاه مدت يك ماهه و 100 روزه براي حل مشكلات و معضلات اقتصادي و اجتماعي و سياست داخلي و خارجي در دولت تدبير و اميد پيش‌بيني شده است كه با اين برنامه مي‌توانيم در يك فرصت كوتاه شاهد تحول اقتصادي باشيم.»
حالا در تازه‌ترين اظهارنظر براي رفع مشكلات اقتصادي در جمع مردم اراك در پاسخ به نقد مشفقانه منتقدين كه وعده‌هاي اقتصادي چه شد؟ دستاورد برجام چه بود؟ مي‌فرمايند: «دولت باغي را كه غصب شده بود از دست غاصبان بيرون آورده و در آن درخت كاشته، صبر براي باروري اين باغ لازم است. درب باغ به روي مردم باز شده است، يك عده كودك به درب باغ آمده‌اند مي‌گويند سيب و گلابي كجاست كه ما ميل كنيم.» مفهوم اين سخن اين است منتظر يك ماه و 100 روز و 1200 روز نباشيد، بنشينيد ببينيم كي درخت برجام سيب و گلابي مي‌دهد.
انصاف نيست رئيس جمهور كه پيش از اين منتقدان خود را بي‌سواد، بي‌شناسنامه، مزدور، كاسب تحريم، حسود و بزدل، متوهم غوطه ور در فساد، عقب مانده، تازه به دوران رسيده، فحاش، ناشكر و
يأس آفرين ناميده بود حالا به كودك صفتي متهم كند.
جالب است در همين سخنراني، رئيس جمهور بلافاصله مي‌فرمايند: «بايد ادبيات ما ادبيات اميد، ادبيات انسجام، اتحاد و وحدت ملي باشد.» آيا فكر مي‌كنند اگر منتقدين خود را با اين اوصاف توصيف كنند بدون اينكه بگويند چرا وعده‌هاي اقتصادي تحقق نيافته، وحدت ملي با اين ادبيات قوام مي‌يابد؟
آقاي روحاني به مردم ابتداي كار گفته‌اند برنامه يك ماهه و
100 روزه براي حل مشكلات دارند. اكنون دولت ماه‌هاي پاياني دوره چهارساله اول خود را طي مي‌كند. رئيس جمهور پس از 1200 روز نتوانسته تحولي را در حوزه اقتصادي و اجتماعي به مردم آدرس بدهد و در مورد بيكاري صريحا مي‌گويند؛ «ما نمي‌توانيم»!
سال 94 برنامه پنج ساله پنجم توسعه پايان يافت. دولت نتوانست برنامه ششم را در مهلت مقرر بدهد. بودجه سال 95 بدون برنامه است، هيچ افق روشني هم براي حل مشكل برنامه‌نويسي بين دولت و مجلس ديده نمي‌شود. لذا بودجه سال 96 هم فاقد برنامه خواهد بود! آيا رئيس جمهور و ژنرال‌هاي اقتصادي دولت نمي‌خواهند به اين معضل پاسخ روشن بدهند؟
اميدوارم آقاي نوبخت در مصاحبه با خبرنگاران پرده از اين نوع رفتار دولت بردارد و روشنگري افكار عمومي را وجهه همت خود قرار دهد و بالاخره به اين سوال پاسخ دهد که 159 وعده اقتصادي دولت چه شد؟!/836/د102/ل