صبر به معنای تسلط بر نفس و ضرورتی دینی است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در ایلام، حجت الاسلام والمسلمین محمدنقی لطفی، نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه ایلام امروز در ادامه کلاس تفسیر قرآن در مسجد جامع ایلام، اظهار داشت: صبر درخشنده ترین خلق و خوی انسانی است و قلمرو وسیعی دارد و می توان گفت که صبر ملاک و معیار خوشبختی و رستگاری در آخرت  است.

وی افزود: صبر یک فضیلت اخلاقی درجه اول است، صبر  به معنای استقامت و نگهداری نفس است و این صبر عین رشد است، کسی که با سختی ها و مشکلات درست برخورد کند و استقامت کند به پیروزی دست پیدا می کند، به وسیله صبر است که انسان بر نفس خود مسلط می شود.

امام جمعه ایلام خاطرنشان کرد: برخی گمان می کنند که صبر به معنای سکوت، دم نزدن، تن به ظلم دادن، تحمل ستم و تسلیم زور شدن است و این کاملا اشتباه است؛ بلکه صبر به معنای تسلط بر نفس خویش برای اینکه بهترین تصمیم گرفته شود، انسان صبور در برابر حوادث و اتفاقات خود را نمی بازد و به جای سکوت و عدم تحرک، تصمیمی واقع بینانه مطابق با اقتضای زمان و مکان می گیرد.

حجت الاسلام والمسلمین لطفی تصریح کرد: در بُعد ارزشی صبر یعنی اینکه انسان آن چه را که برایش ناخوشایند است برای رسیدن به خشنودی خداوند تحمل کند، صبر یک ضرورت دنیوی است و هم یک ضرورت دینی، بدون صبر نه دین پایدار می ماند و نه دنیا برقرار؛ هر کس که صبوری پیشه کند به هر چه می خواهد دست پیدا می کند و هر کس که صبوری نکند هیچگاه به هیچ چیزی دست پیدا نمی کند، صبر برای ادامه زندگی هر انسانی ضرورت دارد و برای انسان های مؤمن ضرورت بیشتری دارد.

نماینده ولی فقیه در ایلام با بیان اینکه رشد همه کمالات در بستر صبر محقق می شود، گفت: بر این اساس امام صادق(ع) می فرماید؛ جایگاه صبر نسبت به ایمان به مثابه سر است نسبت به بدن، پس وقتی سر رفت جسد هم می رود و همین طور وقتی صبر رفت ایمان نیز می رود.

وی با اشاره به انواع صبر، تصرح کرد: ما چندین نوع صبر داریم، یکی صبر بر بلاهای دنیایی، صبر در برابر خواهش های نفسانی، صبر در اطاعت از خداوند، صبر در راه تبلیغ، صبر در میدان جنگ و صبر در مقام معاشرت با مردم؛ لازمه پایداری روابط اجتماعی میان انسان ها و حفظ تار و پود جامعه انسانی صبر و پایداری است.

حجت الاسلام والمسلمین لطفی در پایان ابراز داشت: صبر ریشه در توحید دارد و ثمره یقین است و به بیان دیگر اینکه صبر میوه توحیدی است که به یقین رسیده است، این در واقع ایمان به هدف است که موجب می شود انسان شادمان بماند و در راه رسیدن به هدف به سخت کوشی بپردازد در صورتی که بی ایمانی همواره انسان را با ناامیدی و یأس همراه می سازد./۸۷۹/۲۰۲/ب2