یك رویكرد ارتجاعی
به گزارش خبرگزاری رسا، روزنامه ایران متعلق به دولت در روزهای پایانی سال، صفحه اول خود را مزین به عکسی با حضور جمعی از هنرمندان کرد که جای تامل و تحلیل دارد . در این جمع افرادی حضور دارند که هیچ ارتباطی با هم ندارند مگر آنکه بخواهیم از حضور این جمع مقصود و نظری را برسانیم .البته می‌توان به سادگی از آن گذشت و از این خبر و مطلب به عنوان یک دور همی یاد کرد اما مدتهاست تناقضاتی در عرصه فرهنگ و هنر این سرزمین مشاهده می شود که لازم است یادآوری و مرور شود تا مبادا عملکرد گذشته و زحمتی رو که پس از انقلاب برای فرهنگ و هنر این سرزمین کشیده شده را فراموش کنیم یا به‌خاطر برخی رفتارهای غلط مدیریتی به‌قول همین فیلمفارسی ها زیر میز بزنیم و کافه را به هم بریزیم .
مدتهاست نام آقای ناصر ملک مطعیی در برخی رسانه ها و کانالها و حتی تلویزیون خودمون مطرح می‌شود و از ایشان به عنوان یکی از بزرگان فرهنگ و هنر این سرزمین یاد می شود آنهم از زبان افراد و کسانی که نه تنها همنسل او نیستند بلکه در دوران او نیز زندگی نمی‌کردند و آنچه که دارند و به آن افتخار می‌کنند مرهون دوران پس از نسل امثال ناصر ملک مطیعی ها و گذر از فیلمفارسی هستند . قدری بیشترقضایا را باز کنم که دچار سوء تفاهم نشویم.
جریانی بنام فیلم فارسی مبتذل در قبل از انقلاب اسلامی بخاطرحمایت جدی حکومت از آنان وجود داشتند که جریانات روشنفکری اصیل و با هویت همچون همین آقای شمس لنگرودی که در این قاب حضور دارند هیچ‌وقت دیده نمی شدند و همیشه مورد آزار و اذیت بودند . از سوی دیگر همین مردمی که در مقطعی مدافع فیلمفارسی های مبتذل بودند با تحول و انقلاب خود جریان کثیف و مبتذل را کنار گذاشته و پس از انقلاب حرکت نوینی را در سینمای ایران و حتی هنر و ادبیات این مرز و بوم پایه گذاری نمودند که امثال جناب کیانیان و رضا عطاران در آن رشد نمودند و اگر همون روال وجود داشت هیچ‌وقت امثال آنها جایی برای دیده شدن نداشتند.
ضمن احترام به همه پیشکسوتان بپذیریم در قبل از انقلاب آقای ناصر ملک مطیعی یک بازیگر بی دانش و سواد بود که به‌خاطر تیپ و قیافه اش محبوب بود و مورد استفاده قرار می‌گرفت و اگر امثال منوچهر اسماعیلی به عنوان دوبلور نبودند هیچ‌وقت رشد نمی‌کردند و پس از انقلاب هم اگر وارد بازار کار می شدند هیچ‌وقت موفق نمی شدند چنانکه مرحوم ایرج قادری هم از همین نسل بود و نتوانست و شکست خورد .واقعیت این هست که توجه بیش از حد از یک سو و فراموش کردن نسلی سالم و شریف که هم اکنون در سینما می درخشند ظلم و بی عدالتی است بخصوص اینکه حمایت های بیش از حد این شائبه را به‌وجود بیاورد که جریانی در صدد استحاله و بازگشت به گذشته یك رویكرد ارتجاعی است !!/۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: رسالت