باخت آل سعود

به گزارش خبرگزاری رسا، انتخابات پارلمانی عراق از جهات بسیاری حائز ویژگی های ممتاز و برجسته است. در حقیقت، این همایش عظیم، یک نبرد سیاسی در امتداد نبرد نظامی و جنگی نرم برای کامل کردن حماسه جنگ سخت، علیه تروریست ها و بدخواهان ملت بزرگ عراق به شمار می آید. صف بندی گروه ها و جناح های شرکت کننده در انتخابات نشان می دهد، طرف هایی که داعش را تجهیز و تسلیح کردند و حالا ژست دلسوزی برای مردم عراق را گرفته اند، به دنبال برنده شدن در عرصه سیاسی هستند تا از این طریق، شکست های میدانی را جبران کنند. آرایش متفاوت نیروهای برجسته سیاسی عراق نیز از تاثیر پذیری آنان از خارج از مرزها نشان دارد. در یک دسته بندی اجمالی، سه طیف از نیروهای خارجی در انتخابات عراق به شکل مستقیم و غیرمستقیم نقش دارند.

اول، کشورهای «امنیت بخش»، یعنی گروهی که دوشادوش ملت عراق در ایام خیزش طوفان تروریسم جنگیدند، کمک کردند و حامی مقاومت بودند.

دوم، کشورهای «امنیت ستیز» که با مستمسک تامین امنیت در عراق حضور یافتند اما در عمل، هم از آب گل آلود ناامنی ماهی گرفتند و در پی انتفاع سیاسی - اقتصادی برآمدند و هم در مواردی، با هدف محکم کردن جای پایشان، بر آتش ناامنی ها دامن زدند و حتی در بسیاری از موارد، کارچاق کن اختلافات قومی – مذهبی بودند.

و بالاخره دسته سومی که حضور خود در عراق را تنها باهدف تامین منافع اقتصادی تعریف کرده و به ویژه باشکست داعش و بازگشت ثبات و امنیت کوشیدند تا برمیزان سهم خود بیفزایند.  هر کدام از آنها – منهای ایران اسلامی – سعی دارند که با صرف هزینه های هنگفت، مهره های خود را در پارلمان عراق بچینند؛ این در حالی است که انقلاب اسلامی با عقبه فکری و فرهنگی و عمق استراتژیک خود در میان کشورهای منطقه، نیازی به دخالت در امورات داخلی کشور ندارد و این جریانات سیاسی هستند که جذب گفتمان کشورمان می شوند. علاو بر این، جبهه غربی – عربی قافیه را در لبنان باختند، علیرغم میلیاردها دلار هزینه برای تخریب همه جانبه مقاومت، ضرب شست جانانه ای از مردم دریافت کردند و به همین دلیل، طاقت و تحمل یک شکست دیگر در عراق را ندارند.

انتخابات پارلمانی لبنان، دقیقا در راستای تکمیل نبرد علیه تروریست ها در سوریه بود و وزن مقاومت را در معادلات منطقه ای افزایش داد. نتیجه حضور عراقی ها در پای صندوق های رأی نیز به طور حتم، خارج از پیروزی های ارتش و نیروهای بسیج مردمی نیست و حلقه های ائتلاف مردمی در عراق و لبنان را به یکدیگر متصل خواهد کرد.

نکته قابل توجه آنکه مدل مقاومت و پیروزی حشدالشعبی، وحدت و یکپارچگی عراق را تضمین کرد اما دشمنان درصددند این واقعیت را وارونه جلوه داده و منافع ملی این کشور را در عرض توانمند شدن محور مقاومت قلمداد کنند. حال آنکه عراقی ها با هوشمندی به جوانب این توطئه آگاه شده و امروز اقوام و طوایف مختلف این کشور، بر ورود جریان هایی به عرصه سیاسی اتفاق نظر دارند که سایه فتنه و تجزیه را از سر آنها دور کرده و اتحاد و یکدلی را برایشان به ارمغان آورده اند.

به بیان دیگر، سمپاشی ها و شانتاژهای خبری گسترده ای که پیش از انتخابات اخیر رخ داد، بر این گزاره مغرضانه استوار بود که گروه های حامی ایران یا متمایل به جمهوری اسلامی در صورت پیروزی، جنگ دیگری را پیش روی ملت عراق قرار خواهند داد.

این همان ترفندی است که جریان المستقبل در کارزار انتخاباتی بکار بست و به مردم القا کرد که یا ما را انتخاب کنید و یا منتظر جنگ باشید! طنز ماجرا اینجاست؛ قبیله سعودی که بویی از مردمسالاری نبرده و حضورشان در هر نقطه ای از منطقه، جنگ و ناامنی را به همراه داشته، متنفذین برخی از جریان ها را خریده و از طریق بلندگوی آنها به مردم عراق این پیام را داده است که با رأی دادن به پادوهای عربستان، به امنیت، آری بگویید و معنای این سخن آن است که در غیر اینصورت، منتظر ناامنی باشید!

اصل ماجرا این است که اساساً ارتجاع منطقه و غرب، مردمسالاری واقعی را بر نمی تابند و مایل نیستند که تجربه ایران و لبنان، این بار در عراق تکرار شود، زیرا دموکراسی به معنای واقعی کلمه، تهدید بزرگی برای حاکمیت اقمار عربستان تلقی می شود و از این منظر، هر کاری از دستشان برآمد، برای راهیابی عواملشان به پارلمان صورت دادند تا مقدمات سلطه سعودی – آمریکایی در عراق را فراهم کنند. این در حالی است که بر اساس نظرسنجی ها و نتایج تحلیلی آمار مراکز رسمی در عراق، عربستان و آمریکا و اذنابشان باید در انتظار «نه» بزرگ عراقی ها باشند.

مساله دیگر، این است که در انتخابات روز گذشته، ملت عراق، آینده ای اقتصادی – سیاسی را رقم زدند و با گذشته سیاسی - امنیتی وداع کردند. در آینده پیش رو، بازسازی کشور، مبارزه با فساد و تلاش جهت کارامدتر کردن حکومت، دغدغه اساسی مردم در انتخاب نمایندگانی است که قرار است دولتمردان آینده عراق را برسر کار بیاورند.

گفته می شود بناست تا سال ۲۰۲۰ حجم تولیدات و فروش نفت عراق به شش میلیون بشکه در روز برسد و عایدات حاصل از آن صرف بازسازی و نوسازی کشور شود، بنابراین، نه فقط برای غرب آسیا بلکه برای دنیا بسیار مهم است که چه احزابی، کلید حاکمیت را به دست نخست وزیری و ریاست جمهوری یکی از قطب های ثروتمند نفتی غرب آسیا می دهند.

نکته پایانی، در باب تأمل در ترکیب لیست های انتخاباتی است که به مثابه تیر خلاص به همه فتنه ها و توطئه ها از هفت سال پیش تاکنون است؛ فهرست هایی که از یک سو کوشیدند با هواداران تجزیه عراق و از سوی دیگر، با دلدادگان و حامیان داعش، فاصله هایی معنا دار بگیرند و درعین حال، چهره هایی را به میدان رقابت بفرستند که در میدان عمل، کارنامه ای درخشان را به دست آورده اند. معنای این کلام آن است که همه احزاب و جناح های عراقی، این توصیه مرجعیت را باور دارند که «المجرب لا یجرب»؛ آزموده را دوباره آزمودن خطاست./۹۶۹//۱۰۲/خ

منبع: حمایت