۱۱ آذر ۱۳۹۷ - ۱۷:۰۹
کد خبر: ۵۸۷۲۰۴
امام جمعه بجنورد:

تحصیل و تدریس حوزوی با نیت الهی مایه اعتلای روحانی است

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گفت: اگر تحصیل و تدریس حوزویان برای خدا و با نیت الهی باشد، این مهم خود سبب اعتلای معنوی فرد روحانی می‌شود.
حجت الاسلام یعقوبی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در خراسان شمالی، حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالقاسم یعقوبی، نماینده ولی فقیه در خراسان شمالی و امام جمعه بجنورد، امروز در نشست با طلاب استان، با تأکید بر اینکه طلاب و روحانیان در همه احوال باید به ائمه اطهار (ع) تأسی کرده و با این بزرگواران باشند، افزود: با اهل بیت بودن یعنی روش و منش و رفتار آن‌ها را گزینش کرده و از آن‌ها الگوبرداری کنیم و مکتب زهرایی و راه فاطمی را ادامه دهیم.

وی با اشاره به اینکه محب و منسوب اهل بیت بودن به معنای پیروی عملی از آن‌ها است، تصریح کرد: شقرانی در عصر حضرت صادق (ع) زندگی می‌کرد. او با آنکه خود را از دوستان و پیروان آن اهل بیت (ع) می‌دانست شراب می‌خورد و به این گناه بزرگ آلوده بود. روزی امام (ع) در رهگذر تنها با وی برخورد کرد، برای آنکه از عملش انتقاد کند و از شرب خمرش بازدارد آهسته به او فرمود: «ان الحسن من کل احد حسن و انه منک احسن لمکانک منا و ان القبیح من کل احد قبیح و انه منک اقبح»؛ عمل خوب از هر کس که باشد خوب است و از تو خوب‌تر زیرا وابسته به مایی و عمل بد را هر کس انجام دهد بد است و از تو بدتر و ناپسندتر.

رییس شورای استانی حوزه علمیه خراسان شمالی افزود: در آیه 59 سوره یس می‌خوانیم: «وَامْتَازُوا الْیوْمَ أَیهَا الْمُجْرِمُونَ»؛ ای گناهکاران امروز از بی‌گناهان جدا شوید؛ اما ما پیامبر و ائمه اطهار (ع) را داریم و مردم در روز قیامت به دنبال علی (ع) و زهرا (س) و اهل بیت (ع) می‌گردند تا شفاعت آن‌ها را بکنند.

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی ادامه داد: مردم این‌ها را پیدا می‌کنند اما چون عمل آن‌ها در دنیا مناسب نبوده است بنا به فرموده امام صادق (ع) بر دهان آن‌ها مهر زده می‌شود، دست‌های آن‌ها سخن می‌گویند و پا و دست آن‌ها شهادت می‌دهند که خدایا این دروغ می‌گوید و اگرچه ادعای دوستی اهل بیت می‌کرد اما ما این گناه‌ها را انجام می‌دادیم.

وی ادامه داد: اگر کسی مؤدب به این آداب شده باشد مشمول این سخن امام صادق (ع) قرار می‌گیرد که فرمود: «مَن تعَلَّمَ للّه‌ِ وعَمِلَ للّه‌ِ وعَلَّمَ للّه‌ِ دُعِی فی مَلَکوتِ السَّماواتِ عَظیما، فقیلَ: تَعَلَّمَ للّه‌ِ، وعَمِلَ للّه‌ِ، وعَلَّمَ للّه‌ِ»؛ هر که برای خدا علم بیاموزد و برای خدا به آن عمل کند و برای خدا به دیگران آموزش دهد، در ملکوت آسمانها از او به بزرگی یاد شود و گفته شود: برای خدا آموخت، برای خدا عمل کرد و برای خدا آموزش داد./9314//۶۰۱/خ

ارسال نظرات