دبیر جامعه روحانیت کاشان:
پیامبر بزرگترین شفاعت کننده در قیامت هستند
حجت الاسلام شاه فضل با اشاره به اینکه پیامبراکرم (ص) بزرگترین شفاعت کننده است، گفت: یکی دیگر از شفاعت کنندگان قرآن در قیامت قرآن است که شفاعتش پذیرفته میشود.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در کاشان، حجت الاسلام علیرضا شاه فضل شنبه شب در هشتمین شب از ماه محرم در مراسم سوگواری امام حسین (ع) که در آستان مقدس امامزاده ابراهیم برگزار شد، گفت: شفاعت یکی از مفاهیمی است که در قرآن و روایات مورد توجه قرار گرفته است.
وی افزود: شفاعت به معنی این است که در قیامت پیامبران و ائمه اطهار (ع) و علما و اسانید، پدران و مادران، فرزندان و قرآن و امامزادگاه و برخی از گروههایی که در روایات از آنها یاد شده واسطه میشوند تا مومنانی را که مرتکب گناهانی شدند بخشیده و از عذاب الهی نجات داده شوند.
حجت الاسلام شاه فضل گفت: شفاعت فرصت بسیار خوبی است که ناشی از رحمت الهی است تا در روز قیامت گناهان انسان به واسطه شفاعت شفیع بخشیده شود.
وی با بیان اینکه مسأله شفاعت بین مردم هنوز به خوبی تبیین نشده است و برخی از آن و جایگاه آن اطلاع کامل ندارند، اظهار داشت: عدم اطلاع از مسأله شفاعت سبب شده تا برخی شیعیان به امید اینکه شفاعت خواهند شد مرتکب گناهانی شوند و به شفاعت امید داشته باشند.
دبیر جامعه روحانیت کاشان ادامه داد: در قیامت ۵۰ موقف است و هر موقفی شرایط خاص خودش را دارد و برخی از مواقف اگر عمل صالح نباشد نمیتوان عبور کرد، از این رو علامه طباطبایی در کتاب شریف المیزان میفرماید، مسأله شفاعت در آخرین موقف است و عبور از هر یک از مواقف سالها طول میکشد.
حجت الله اسلام شاه فضل گفت: از امام جعفر صادق روایت است اگر کسی نماز خود را سبک بشمارد شفاعت ما شامل حال او نخواهد شد، از این رو اگر هر شب عزاداری کنند، اما نماز نخوانند شفاعت نخواهند شد.
دبیر جامعه روحانیت ابراز کرد: کسی که نسبت به نماز کاهلی و سستی داشته باشد به شفاعت نمیرسد و کسی هم که حق الناس بر عهده اش باشد شفاعت شامل حال او نخواهد شد.
وی با اشاره به اینکه پیامبراکرم (ص) بزرگترین شفاعت کننده است، گفت: پیامبر اکرم (ص) در روایتی میفرماید، هر پیامبری دعایی برای مستجاب داشت و پیامبر اکرم (ص) از خداوند اجازه شفاعت امت خودش را خواست.
حجت الاسلام شاه فضل ادامه داد: یکی از شفاعت کنندگان در قیامت قرآن است و قرآن شفاعت کنندهای است که شفاعت اش پذیرفته میشود، از این رو اگر کسی میخواهد مشمول شفاعت پیامبر اکرم (ص) و قرآن و اهل بیت (ع) باشد باید ارتباط خود را با قرآن اهل بیت (ع) تقویت کند.
دبیر جامعه روحانیت کاشان گفت: شفاعت برای انسانهایی است که گناهکار هستند، اما در ارتکاب گناه لجبازی نمیکنند و عالما و عامدا گناه نکرده اند./۱۳۰۷/پ310/ب1
وی افزود: شفاعت به معنی این است که در قیامت پیامبران و ائمه اطهار (ع) و علما و اسانید، پدران و مادران، فرزندان و قرآن و امامزادگاه و برخی از گروههایی که در روایات از آنها یاد شده واسطه میشوند تا مومنانی را که مرتکب گناهانی شدند بخشیده و از عذاب الهی نجات داده شوند.
حجت الاسلام شاه فضل گفت: شفاعت فرصت بسیار خوبی است که ناشی از رحمت الهی است تا در روز قیامت گناهان انسان به واسطه شفاعت شفیع بخشیده شود.
وی با بیان اینکه مسأله شفاعت بین مردم هنوز به خوبی تبیین نشده است و برخی از آن و جایگاه آن اطلاع کامل ندارند، اظهار داشت: عدم اطلاع از مسأله شفاعت سبب شده تا برخی شیعیان به امید اینکه شفاعت خواهند شد مرتکب گناهانی شوند و به شفاعت امید داشته باشند.
دبیر جامعه روحانیت کاشان ادامه داد: در قیامت ۵۰ موقف است و هر موقفی شرایط خاص خودش را دارد و برخی از مواقف اگر عمل صالح نباشد نمیتوان عبور کرد، از این رو علامه طباطبایی در کتاب شریف المیزان میفرماید، مسأله شفاعت در آخرین موقف است و عبور از هر یک از مواقف سالها طول میکشد.
حجت الله اسلام شاه فضل گفت: از امام جعفر صادق روایت است اگر کسی نماز خود را سبک بشمارد شفاعت ما شامل حال او نخواهد شد، از این رو اگر هر شب عزاداری کنند، اما نماز نخوانند شفاعت نخواهند شد.
دبیر جامعه روحانیت ابراز کرد: کسی که نسبت به نماز کاهلی و سستی داشته باشد به شفاعت نمیرسد و کسی هم که حق الناس بر عهده اش باشد شفاعت شامل حال او نخواهد شد.
وی با اشاره به اینکه پیامبراکرم (ص) بزرگترین شفاعت کننده است، گفت: پیامبر اکرم (ص) در روایتی میفرماید، هر پیامبری دعایی برای مستجاب داشت و پیامبر اکرم (ص) از خداوند اجازه شفاعت امت خودش را خواست.
حجت الاسلام شاه فضل ادامه داد: یکی از شفاعت کنندگان در قیامت قرآن است و قرآن شفاعت کنندهای است که شفاعت اش پذیرفته میشود، از این رو اگر کسی میخواهد مشمول شفاعت پیامبر اکرم (ص) و قرآن و اهل بیت (ع) باشد باید ارتباط خود را با قرآن اهل بیت (ع) تقویت کند.
دبیر جامعه روحانیت کاشان گفت: شفاعت برای انسانهایی است که گناهکار هستند، اما در ارتکاب گناه لجبازی نمیکنند و عالما و عامدا گناه نکرده اند./۱۳۰۷/پ310/ب1
ارسال نظرات