تکبر برازنده انسان نیست

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، عضو مجلس خبرگان رهبری شب گذشته در حسینیه دردشت اصفهان، با اشاره به آیات آخر سوره فرقان، گفت: این آیات مشهور به عباد الرحمن هستند و علما توصیه کرده‌اند که این آیات را بخوانید و به آن عمل کنید و در زندگی خود دستورات و مبانی این آیات را جاری نمایید.

وی در ادامه افزود: کسی که بخواهد به این آیات عمل کند نباید در این مسیر به دل خود شک راه دهد، اولین ویژگی که در این آیات ذکر شده است، مسأله تواضع می‌باشد، بندگان خدای رحمان کسانی هستند که فروتنانه بر روی زمین راه می‌روند، تکبر بزرگ دیدن خود نسبت به دیگران است، بنابراین حتما بین دو نفر سنجیده می‌شود، چرا که یک شخص به تنهایی تکبر ندارد بلکه مسأله ارتباط شخص با دیگران است.

آیت الله مهدوی با بیان اینکه در آیه سوره فرقان که می‌فرماید بنده خوب خدا بدون تکبر راه می‌رود، منظور این است که رفتار او چنین است که دیگران تکبر را در او نمی‌بینند، تصریح  کرد: انسانی که بخواهد بنده صالح خدا باشد راه رفتنش هم در مقابل دیگران به دور از تکبر است، اما انسان متکبر خود را بالاتر از دیگران تصور می‌کند و همواره افراد متکبر نسبت به یکدیگر تکبر می‌ورزند.

نماینده مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: در حج فرقی ندارد چه کسی چه سمتی دارد، افراد باید بدون تکبر و غرور راه بروند و سعی صفا و مروه به جا آورند، اما وهابیون به دلیل نداشتن تربیت دینی به این مسائل توجه ندارند و شاهد هستیم امام جماعت مسجد الحرام با تکبر و غرور تردد می‌کند.

وی با اشاره به تواضع و فروتنی مراجع و علمای تشیع، عنوان کرد: تکبر برازنده انسان نیست، تکبر برای وقتی است که انسان صفت خوبی را در خود ببیند که در دیگران نیست، اما همه ما صفتی داریم که باید به خاطر آن همیشه فروتن و سربه زیر باشیم و آن ممکن الوجود است، یعنی هستی ما ممکن است باشد یا از بین برود، صفات ما نیز به همین صورت است.

استاد درس خارج حوزه علمیه اصفهان ادامه داد: پس اگر ما صفت خوبی داشته باشیم، متعلق به ما نیست، مانند روشنایی چراغ که وابسته به برق است و از وجود خود او نیست، صفات ما نیز اگر خدا اراده کند تمام خواهند شد و کل هستی و وجود ما به همین صورت است.

آیت الله مهدوی تواضع را حاصل درک و شناخت انسان نسبت به خلقت و وجود انسان برشمرد و تصریح کرد: هر خوبی که ما داشته باشیم پایدار نخواهد بود، صفات ما هرگز پایدار نخواهد ماند چرا که ما نیز رفتنی و نابود شدنی هستیم و پایدار نمی‌مانیم، وقتی ما ممکن الوجود هستیم و صفاتمان نیز ممکن الوجود است پس دلیلی ندارد بر این صفات تکیه کنیم و تکبر بورزیم./1304/پ210/ب1