برای بازی با کودکان دست به ابداع بزنیم
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، در سومین جلسه از سلسله نشستهای بهداشت معنوی، حجت الاسلام مسعود شهیدی مشاور کودک و از مربیان دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم دیشب به موضوع اوقات فراغت کودک پرداخت.
حجت الاسلام شهیدی با اشاره به میزان حضور کودکان در منزل گفت: کودکان زمان بیشتری در منزل هستند و باعث ایجاد تنشهایی بین پدر و مادر با کودکان میشود، در بحثهای تربیتی و روانشناختی بچهها نمیدانند که چگونه اوقات فراغت خودشان را پر کنند و والدین نیز آگاهی لازم را ندارند، به همین سبب به رفتارهایی دست میزنند که تنشها و ناراحتیها بین والدین و بچهها شدت میگیرد.
وی ادامه داد: اوقات فراغت کلمه درستی نیست؛ زیرا زمانی را که برای کارهای مفید میتوان صرف کرد، به فراغت نگذرانیم، ما باید برای کودکان برنامه ریزی کنیم؛ در غیر این صورت بچهها رفتار خودشان را با بازیهای کامپیوتری و تلویزیون دیدن پر میکنند.
کارشناس خانواده عنوان کرد: از ۶۵۰ کودک تحقیق کردیم و به این نتیجه رسیدیم که زمانی که بازیهای اندرویدی و تبلت زیاد نبود، بچهها ۵۰۰ عنوان بازی آموخته بودند و در این میان دختران تاثیر بیشتری از بازیهای سبک زندگی میگیرند.
وی افزود: افزایش یا کمبود خواب به سیستم ایمنی بدن آسیب میزند و باید برای این وقتها نیز برنامهریزی کرد، بهترین کانال ارتباطی بازی است، زمانی را فقط برای بازیکردن با آنها بگذارید و زمانی که فرزندتان به شما میگوید:«حوصلهام سررفته است.» با او به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه بازی کنید.
مشاور حوزه کودکان با اشاره به عدم محدودیت در انتخاب وسایل بازی و اهمیت ابداع بازی توضیح داد: با وسایل در خانه میتوانید بازی کنید، بازیهایی را ابداع کنید و با این کار بستری فراهم کنید تا فرزندتان هم برای خودش بازی ابداع کند، ابداع بازی توسط بچهها برای رشد روحی، روانی و شناختی آنها بسیار مفید است.
وی اظهار داشت: بازیهای جنگی نباید بیش از مقدار طبیعی باشد، اگر چه تولید اسلامی باشد، چرا که آسیب دارد و روحیه پرخاشگری را افزایش میدهد اما اگر به مقدار محدود به کار گرفته شود، مشکلی ایجاد نمیکند.
حجت الاسلام شهیدی در پایان به والدین توصیه کرد تا بازی را جدی بگیرند و با اشاره به اهمیت روح و روان کودکان گفت: اگر برای بچهها وقت بگذاریم، آنها به بازی کردن با پدرومادر علاقه نشان میدهند و دیگر به سمت بازیهای رایانهای نمیروند، اگر بچهها از نظر روحی و روانی آسیبی داشته باشند و والدین با آنها بازی نکنند و چون ما این خلاء را پر نکردیم و با آنها ارتباط نگرفتیم، خودشان را با بازیهای رایانهای آرام میکنند. /882/ک 202/