توفیق همراهی با ابرار، خواسته سالکان الی الله از خداوند است

به گزارش خبرگزاری رسا،‌ دعاهای مختصر روزانه ماه رمضان، دعاهایی است که هر روز پس از نمازهای واجب آن روز خوانده می‌شود. دعاهای روزهای ماه رمضان در کتاب‌های البلد الامین و مصباح از پیامبر اکرم (ص) نقل شده‌اند.

حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علوی تهرانی در ۳۰ یادداشت به شرح و تفسیر دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان پرداخته است که روزانه تقدیم مخاطبان مهر می‌شود.

تفسیر دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان به این شرح است:

«اللّهُمَّ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَالْأَقْذارِ، وَصَبِّرْنِی فِیهِ عَلَی کائِناتِ الْأَقْدارِ، وَوَفِّقْنِی فِیهِ لِلتُّقی وَصُحْبَةِ الْأَبْرارِ، بِعَوْنِکَ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الْمَساکِینِ.»

«خدایا، مرا در این ماه از آلودگی‌ها و ناپاکی‌ها پاک کن و بر شدنی‌های مورد تقدیرت شکیبایم گردان و به پرهیزگاری و هم‌نشینی با نیکان توفیقم ده، به یاری‌ات ای نور چشم درماندگان.»

خواسته‌های روز سیزدهم ماه مبارک رمضان:

۱. پاک شدن از پلیدی‌ها و آلودگی‌ها.

۲. صبر بر مقدرات.

۳. تقوا و هم‌نشینی با ابرار.

«اللّهُمَّ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَالْأَقْذارِ»

آلودگی‌ها و پلیدی‌هایی که برای یک انسان متصور است گاهی در فکر و عقیده است. مانند: شرک، کفر، نفاق، ایمان و باور قلبی همراه با شک و تردید «کسی که دارای ثبات عقیده نیست گرچه ممکن است در یک مقطع زمانی خوش‌عقیده هم بوده باشد ولی در برخورد با حوادث یا شبهات روزگار دچار تردید و شک در عقاید شده است».

گاهی آلودگی‌ها و پلیدی‌ها در نفس انسان رخنه می‌کند. مانند: رذائل اخلاقی از جمله بخل، کینه، لجاجت، حسادت و هر آنچه که علما و دانشمندان علم اخلاق دور بودن از آن را لازم می‌دانند.

گاهی در حیطه تمایلات و گرایشات انسان است. مانند: تمایل به دنیا. برده و بنده دنیا شدن عارضه‌ای است که انسان را در مقابل خدا قرار می‌دهد.

اهل کوفه در مقابل سیدالشهداء (ع) ایستادند به‌طوری که اول حضرت را دعوت کردند آنگاه در مقابل ایشان ایستادند. امام در یک خطبه علت این تغییر را برده و بنده دنیا بودن کوفیان تحلیل کردند.

گاهی هم در عمل است. گناه، عصیان و نافرمانی خدا که در واقع شیطان در ایجاد این آلودگی‌ها بسیار مؤثر است.

در این فقره، پاک شدن از این آلودگی‌ها را از خداوند درخواست می‌نمائیم.

«وَصَبِّرْنِی فِیهِ عَلَی کائِناتِ الْأَقْدارِ»

رضایت و خشنودی دو نوع است:

۱. انسان با انجام واجبات و ترک محرمات بکوشد که خدا از او راضی شود.

۲. انسان بکوشد که از قضا و قدر الهی راضی شود. یعنی هر آنچه را که خدا انجام می‌دهد بپسندد و به آن رضایت دهد. زندگی انسان‌ها در بیشتر موارد پُر از ناملایمات، سختی‌ها و ناراحتی‌هاست که رضایت نسبت به آن کار سختی است و صبوری می‌طلبد. اگر آدمی در این حوادث ناخوشایند و قضا و قَدَر صبوری کند، قطعاً به رشد و کمالِ لایق انسانی می‌رسد.

حضرت عیسی (ع) می‌فرماید: «إنّکُم لا تُدرِکُونَ ما تُحِبُّونَ إلاّ بِصَبرِکُم علی ما تَکرَهُونَ.» شما به آنچه دوست دارید نمی‌رسید مگر با صبر در برابر آنچه ناخوش می‌دارید.

رسیدن به آنچه محبوب ماست جز با شکیبایی در ناملایمات حاصل نمی‌شود.

حضرت صادق (ع) فرموده‌اند: اهل حق پیوسته در سختی‌ها هستند اما بدان که سختی مدتش کوتاه است و عاقبت کار با آسایش طولانی است.

«وَوَفِّقْنِی فِیهِ لِلتُّقی وَصُحْبَةِ الْأَبْرارِ»

در جمله اول پاک شدن از آلودگی‌ها را مطالبه نمودند. در جمله دوم و سوم راه‌کار ارائه می‌نمایند. راه‌کار اول صبر بر قضا و قدر ناخوشایند است. اساساً راه رسیدن به بهشت مملو از سختی‌ها است «الجَنَّةُ مَحْفُوفَةٌ بِالمَکارِهِ وَ الصَّبْرِ»

راه‌کار بعدی تقوا است.

در سوره توبه آیه ۳۶ می‌فرماید: وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَللّهَ مَعَ اَلْمُتَّقِینَ (بدانید خدا با پرهیزکاران است.

سوره هود آیه ۴۹ می‌فرماید: إِنَّ اَلْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقِینَ (یقیناً فرجام [نیک] برای پرهیزکاران است.

تقوا همان خویشتن‌داری و تملک نفس است که انسان باید با این ملکه همواره اطاعت کند و معصیت نکند، شکر کند و کفران نکند و همیشه به یاد خدا باشد. در راه خدا با تمام توان مجاهدت نماید و از ملامت ملامت‌کنندگان نترسد و در هیچ شرایطی از مسیر اعتدال خارج نگردد.

این تعریف جامع تقوا است.

راه دیگر برای پاک شدن از آلودگی‌هایی که انسان را تهدید می‌کند، هم‌نشینی با نیکان است.

رسول گرامی (ص) می‌فرمایند: «المَرْءُ عَلی دینِ خَلیلِهِ، فَلْیَنظُرْ أحَدُکُم مَن یُخالِطُه.» انسان بر دین دوستش است همه شما باید دقت کنید که با چه کسی دوست می‌شوید.

قرآن کریم نیز در سوره توبه آیه ۱۱۹ به ما دستور می‌دهد: یا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اِتَّقُوا اَللّهَ وَ کُونُوا مَعَ اَلصّادِقِینَ ای اهل ایمان، تقوا پیشه کنید و با راستگویان باشید.

به همین دلیل حضرت رسول گرامی اسلام (ص) هم‌نشینی با ابرار را از خداوند خواستار شده‌اند.

بر اساس آیه ۱۷۷ سوره بقره، نیکان چنین ویژگی‌هایی را دارند:

ایمان به خداوند، ایمان به آخرت، ایمان به ملائکه و پیامبران و کتب آسمانی، انفاق به خویشان و ایتام و سائلین و درراه‌ماندگان و درخواست کنندگان و آزادی و کمک به بردگان، اقامه نماز، اداء حقوق مالی، وفای به عهد، شکیبایی در سختی‌ها و تنگدستی‌ها و هنگام جنگ.

«بِعَوْنِکَ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الْمَساکِینِ»

همراهی قلبی و عملی با این سیره و روش، تمام سعادت و حقیقت سعادت است و فقط با یاری خداوند که مایه روشنایی چشم درماندگان است حاصل می‌شود.