نشریه حریم امام به اسم امام اما در خدمت سیاست های جناحی!

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، نشریه حریم امام در شماره 462 طی یادداشتی به موضوع افکار عمومی پرداخته است؛ در بخشی از این یادداشت آماده است: جمله «فشار افكار عمومى‏ همان قانون است» بسیار سخن پرمغز و به روز و دموکراتیک و مدرنی است. وقتی این جمله را در بیانات امام خمینی(ره) دیدم، آن هم در سال های آغازین نهضت، با تعجب توجهم را جلب کرد... چنانکه در سالهای آغاز نهضت 1341 که ساواک به مدرسه فیضیه حمله کرده بود، در اعتراض به رژیم پهلوی و خطاب به ملت مسلمان ايران فرمود: «ما اين وضع را در شهر مذهبى قم و در جوار حرم مطهر و در حوزه علميه قم به قضاوت افكار عمومى‏ مى‏گذاريم.»[1]

ایشان نه تنها به ارزش و اهمیت و تأثیرگذاری افکار عمومی داخلی باور داشت، بلکه افکار عمومی جهانیان را هم بی تأثیر نمی دانست و به آن باور داشت. امام خمینی برای مبارزه با استکبار و ابرقدرت های جهانی نیز متوسل به افکار عمومی جهانیان شده و تلاش می کرد آنها را با خود و مردم ستمدیده ایران همراه سازد. بر همین اساس بود که در پیام ها و سخنرانی ها تأکید داشت:«آقايان نترسيد از اين ابرقدرتها... يك ملتى يك حرفى دارد كه همه عالم مى‏پذيرند اين حرف را كه ما ملتى هستيم، نمى ‏خواهيم اجانب توى ملت ما باشد، توى خانه ما باشد، از خانه ما بيرون برويد. اين را كسى با افكار عمومى‏ دنيا نمى‏تواند با آن معارضه كند... والا مواجه خواهد شد؛ و هيچ قدرتى با افكار عمومى‏ دنيا نمى‏تواند مقابله بكند. ما الان متوجه كرديم تمام افكار عمومى‏ دنيا را به ايران. الان ايران مورد توجه همه است.» [2]

نشریه حریم امام با تبیین اهمیت جایگاه افکار عمومی در پاسخگو کردن حاکمان این بار هدف از پرداختن به این موضوع را این چنین اعلام می کند: با وضعیت سیاسی - اجتماعی کنونی کشورمان که شوربختانه بی پروایی به خواسته عمومی، بی توجهی به نظر اکثریت، بی اعتنایی به رضایت و مشارکت عمومی، گسترش یافته و کمتر ارزشی برای مشارکت و رضایت عامه، در یک کلام «افکار عمومی» قائل هستند؛ پرداختن به نقش و جایگاه افکار عمومی بسیار به جا و ارزشمند است. به ویژه وقتی از دیدگاه بنیان گذار نظام جمهوری اسلامی باشد.

این نشریه در حالی  وضعیت کشور را «بی اعتنایی به افکار عمومی و کم ارزشی رضایت عامه» می خواند که در دوران دولت حسن روحانی که دولت محبوب تحریریه این نشریه بود این چنین یادداشت هایی علیه دولت کار نشد؛ در صورتی که به اذعان بسیاری از کارشناسان حتی کارشناسان اصلاح طلب در دوره حسن روحانی بیشترین بی اعتنایی به افکار عمومی صورت گرفت و ضربه سختی به اعتماد مردم صورت گرفت.

بی اعتنایی حسن روحانی به افکار عمومی به قدری نمایان است که صادق زیبا کلام در یادداشتی[3] به علل این بی اعتنایی می پردازد؛ در بخشی  از این یادداشت آمده است:

چرا افکار عمومی برای روحانی مهم نیست؟

 ایشان از ۲۹ اردیبهشت ۹۶ به این سو به طور منظم در حال از دست دادن محبوبیت خود بوده است به طوری که من ‏یقین دارم اگر همین فردا انتخاباتی برگزار شود، او نه‌تنها ۲۴ میلیون که ۲۴۰ هزار رای هم نمی‌آورد. مساله آنجا پیچیده می‌شود که ‏نمی‌توان پذیرفت خود وی از این وضعیت مطلع نباشد... نکته قابل تامل آن است که اگر این کاهش محبوبیت برای روحانی مهم بود، حداقل فکری می‌کرد و از نزدیکان خود می‌پرسید که ‏چطور می‌تواند از سرعت ریزش رای خود بکاهد... چرا برایش مهم نیست که رفتار و گفتار او این قدر باعث دلخوری مردم شده است؟

در پاسخ به این پرسش باید ‏بگویم این امر تا حدی به ذات متکبر روحانی برمی‌گردد. من فکر می‌کنم که در میان رجال سیاسی ایران طی سال‌های قبل و بعد ‏از انقلاب رجلی با تکبر روحانی نداشته‌ایم.»

روحانی و ۸ سال قدم زدن روی اعصاب مردم

حسن روحانی در این 8 سال هرچند وقت یک بار با بهانه‌های مختلف اظهاراتی می‌کرد که برآیند آن یا ایجاد شکاف و دوقطبی سیاسی و اجتماعی بود و یا یک یاس و ناراحتی عمومی را به افکار عمومی تزریق می‌کرد.

رئیس جمهور صبح جمعه‌ای

24 آبان 98 بود که به یک باره خبر گران شدن بنزین و افزایش قیمت آزاد آن به 3 هزار تومان منتشر شد. ورای اینکه مردم در این وضعیت اقتصادی تحمل چنین افزایش قیمتی را نداشتند، اینکه دولت بدون هیچ گونه اطلاع و پیشینی این نرخ را اعمال و بعد اعلام کرد برای مردم بار روانی سنگینی داشت. این امر البته در طول 40 سال گذشته هم خود را بارها نشان داده که عموما مردم از محرم دانسته نشدن توسط دولت گله مندند و آن را برنمی‌تابند. همین مسأله باعث ایجاد تجمعات اعتراضی در اکثر مناطق کشور شد که طبق روال معمول با ورود رسانه های دشمن و جریان ضد انقلاب، به خشونت کشیده شد و برخی بانک‌ها و ... مورد تعرض آشوب گران واقع شدند.

پس از روزها ناآرامی در کشور،‌ روحانی 7 آذرماه 98 در جلسه شورای اداری استان آذربایجان شرقی با خنده‌ای معنادار گفت «من هم مثل مردم صبح جمعه فهمیدم که قیمت تغییر کرده است».

این اظهارات رئیس دولت اعتدال، موج نارضایتی ها را افزایش داد و این پرسش را در اذهان عموم ایجاد کرد که چرا باید رئیس جمهور کشور از تصمیمی که مستقیما با زندگی مردم سرو کار دارد این قدر اظهار بی اطلاعی کند.

بهداشتی‌ترین عملکرد از زمان هخامنشیان

روحانی ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا با اشاره به عملکرد دولت تدبیر و امید در حوزه کرونا مدعی شد: «کار دولت یازدهم و دوازدهم در زمینه بهداشت در تاریخ ایران از زمان هخامنشیان تا الان بی‌نظیر بود»

همچنین روحانی در اظهارات اخیر خود در حالی طرح تحول سلامت را یکی از موفقیت‌های غیرقابل کتمان دولت نام برد که پزشکان، پرستاران و عموم مردم هیچ رضایتی از این طرح نداشتند و حتی وزیر مجری این طرح یعنی دکتر قاضی زاده هاشمی در پی عدم موفقیت در این طرح بسیار گران و ناکارآمد، با  ناراحتی و خشم از این مسئولیت کناره‌گیری کرد.

همچنین در دوره روحانی پدیده کرونا دامنگیر کشور شد ولی آنچنان که باید و شاید عملکرد مورد قبولی از این دولت در مدیریت و مهار کرونا شاهد نبودیم و یک ناهماهنگی و درگیری نیز بین وزیر بهداشت و شخص رئیس جمهور در نوع مواجهه با این ویروس حاکم بود.

نظرسنجی از داخل ماشین

روحانی خرداد ماه 98 در دیدار با اهالی رسانه در بخشی از پاسخ خود به پرسش خبرنگار شبکه خبر مبنی بر اینکه «چرا باید از من بپرسند دوباره ارزانی می‌شود یا خیر؟» گفته بود: «من خودم بارها به دوستان گفته‌ام؛ من روزانه نظرسنجی می‌کنم؛ یعنی در خیابان وقتی با ماشین می‌روم تمام چهره‌های مردم را نگاه می‌کنم؛ اینکه چند نفر لبخند دارند، چند نفر عصبانی‌اند، چند نفر قیافه‌شان گرفته است و به هر شهری و در هر جمعیتی می‌روم، خودم نظرسنجی می‌کنم و نگاه آدم‌ها را نسبت به خودم می‌بینم؛ پس نیازی نیست که روزنامه‌ها از مشکلات مردم بنویسند تا رئیس‌جمهور باخبر شود! رئیس‌جمهور و دولت درد مردم را می‌داند»

این اظهارنظر روحانی نه تنها صدای حامیان او که در طول ۶ سال گذشته سرسختانه از او دفاع می‌کردند را درآورد، بلکه چهره‌ها، سیاسیون و مردم هم این ادعا را غیرواقعی و تعجب‌برانگیز خواندند و حتی اهالی نهاد ریاست جمهوری هم فهمیدند نظرسنجی رییس جمهور درست نبوده و قابل استناد نیست و برای همین در پایگاه اطلاع رسانی رسمی دولت آن را سانسور کردند.

کی گفتم مشکلات را صد روزه حل می‌کنم؟!

در همان نشست خبری، خبرنگاری پرسید که «شما در سال 92 از رفع مشکلات اقتصادی به مدت صد روز سخن گفتید اما 30 اسفند سال گذشته بعد از 4 سال گفتید 10 دولت بعدی هم نخواهند توانست مشکلات را حل کنند. چه اتفاقی افتاده که نظر شما تغییر کرد و حل مشکلات از صد روز به 40 سال تبدیل شد؟ که روحانی در پاسخ گفت: «دروغ بزرگی در برخی روزنامه‌ها و سایت‌ها پخش می‌شود و شما این را اشاره کردید و خیلی مهم است، بنده چه زمانی گفتم صد روزه حل می‌کنم؟»

روحانی در این 8 سال از این قدم زدن‌ها روی اعصاب عمومی کم نداشت و تقریبا هرچند وقت یک بار شاهد بودیم که او با بهانه‌های مختلف اظهاراتی می‌کرد که برآیند آن یا ایجاد شکاف و دوقطبی سیاسی و اجتماعی بود، و یا اینکه یک یاس و ناراحتی عمومی را به افکار عمومی تزریق می‌کرد. ناراحتی‌هایی که کم کم به کاهش سرمایه اجتماعی نظام جمهوری اسلامی منجر شد.

آیت الله سید ابراهیم رئیسی در مراسم تنفیذ حکم خود توسط رهبر معظم انقلاب به آسیب دیدن اعتماد مردم اشاره و تاکید کرد: «آنچه بیش از سفره و کسب و کار مردم آسیب دیده، اعتماد مردم است و مردم از دولت خواستند تا این آسیب را جبران کند و این اعتماد را برگرداند و فاصله بین دولت و ملت را کاهش دهد.»

درک این ضرورت یعنی بازگشت اعتماد به مردم در کنار تاکید رهبر انقلاب بر عمل دولت سیزدهم به شعار مردمی بودن، این امید را ایجاد می‌کند که دولت رئیسی با تمام ابزارهای موجود، در جهت بازگشت امید و اعتماد بکوشد که صد البته این از رهگذر صداقت با مردم محقق خواهد شد. چیزی که در 8سال گذشته از مدیریت اجرایی کشور کاملا رخت بر بسته بود و نشریه حریم امام گویا این 8 سال خواب بوده است و حالا دغدغه افکار عمومی را پیدا کرده است.

گزارش از رحمان طالب زاده

[1] - صحيفه امام، ج1 ،ص: 142

[2] - صحيفه امام، ج3 ،ص: 497

[3] ۲۸ بهمن ۱۳۹۸