نقش جو عمومی جامعه در اخلاق حوزویان

حجت الاسلام والمسلمین سیدعلی حسینی آملی استاد سطح عالی فلسفه و عرفان در گفت و گو با خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، در پاسخ به چگونگی وضعیت اخلاقی حوزه های علمیه گفت: وضعیت اخلاقی امروز حوزه های علمیه تا حد زیادی متأثر از اجتماع است و نوعی ولنگاری که در جو عمومی جامعه دیده می شود در میان جوانان طلبه نیز رسوخ کرده است؛ اساتید ما نیز همتی را که باید برای جوانان به خرج دهند نداشته و اگر هم داشته باشند طلاب جوان تأثیرپذیر نیستند.

وی افزود: برای مثال اساتید درس اخلاق وارد مسائل اقتصادی می شوند و از وضعیت اقتصادی دوران خود می گویند اما زهد سابق به خرج جوانان امروز نمی رود؛ بزرگمردانی بودند که در حوزه های علمیه از روی تنگدستی از چند نانوایی نان را نسیه می گرفتند و چیزی غیر نان هم نداشتند برای خوردن که این مسائل برای جوانان امروز پسندیده نیست؛ رویکرد مسائل اخلاقی که بیشتر جنبه اقتصادی دارد از بیرون از حوزه به حوزه های علمیه سرایت کرده است.

این استاد حوزه علمیه تأکید کرد: زمانی بود اقوام طلاب که به خانه طلاب مراجعه می کردند از طلاب و حوزویان ساده زیستی را یاد می گرفتند اما الان برعکس شده و در هنگام رفت و آمد همسران حوزویان از دیگران سبک زندگی می آموزند و توقع رفاه زندگی دیگران را دارند چون برای آن ها تفهیم نشده است.

حجت الاسلام والمسلمین حسینی آملی اظهار داشت: متأسفانه بخشی از اساتید مراعات زهد و دنیازدگی را نمی کنند و همین مسأله طلاب را بی انگیزه کرده است؛ چون مسائل اقتصادی خیلی اذهان را درگیر می کند توصیه به نماز شب هم به جان طلبه نمی نشیند و اگر مشکلات اقتصادی هم حل شود این طور نیست که توجهات به درس و زهد زیاد شود بلکه کلاس توقعات بالاتر می رود و اگر مسکن حل شود نیاز به ماشین و پس از آن نیاز به ماشین بیشتر احساس می شود.

طلاب بنا بود جامعه را مدیریت کنند اما متأسفانه هضم جامعه شده اند

این استاد سطح عالی حوزه گفت: طلاب وقتی به دستگاه اداری حوزه مراجعه می کنند انگار شهرداری رفته اند و سرشکسته بر می گردند و این نشان می دهد که باید دست انداز های پیش رو طلاب برداشته شود؛ گام اول این است که تشکیلات اداری حوزه جوانان را راضی نگه دارد.

وی تصریح کرد: وضعیت شهریه بعید است از این بیشتر شود چون منبعی نیست و مقصود این است که حوزه های وابسته به دولت نباشند و از طرف دیگر وجوهات شرعیه کفاف پرداخت شهریه بیشتر را نمی دهد.

وی با اشاره به ساخت و ساز اشرافی بعضی مدارس علمیه گفت: مثلا مدرسه دارالشفا ساده است اما بعضی مدارس را می بینیم سنگ ها و کاشی کاری هایی هزینه شده است که ضرورتی ندارد؛ درست است که با تقسیم هزینه این ساختمان به طلاب هزار تومان هم نمی رسید اما همین ساختمان ها چشم گیر است و حتی چشم مردم بیرون از حوزه را خیره می کند و سؤال به وجود می آورد که این ها چه ضرورتی دارد؟ سیمان سفید و سفال ارزان چه بدی دارد که سنگ های گران قیمت به کار می رود.