گروه خونی طلایی

به گزارش خبرگزاری رسا، در سال ۱۹۰۱ کارل لندشتاینر پزشک و ایمونولوژیست اتریشی، گروه‌های خونی A، B و O را شناسایی کردو در سال ۱۹۳۰ جایزه نوبل پزشکی را دریافت کرد. گروه‌های خونی بر اساس وجود یا عدم وجود مولکول‌های مختلف بر روی سطح گلبول‌های قرمز است.

چهار گروه خونی اصلی عبارتند از A، B، AB و O  است به طوری که بررسی می‌شود  آیا فاکتور Rh دارد یا خیر. فاکتور Rh پروتئینی است که در قسمت بیرونی گلبول‌های قرمز یافت می‌شود. اگر این پروتئین وجود داشته باشد، خون Rh مثبت است و اگر وجود نداشته باشد، خون Rh منفی است.

اگر پروتئین وجود داشته باشد، یعنی خون Rh+ باشد، و آن خون به فردی که Rh- دارد داده شود، سیستم ایمنی گیرنده پروتئین را خطرناک تشخیص می‌دهد و آنتی بادی‌هایی علیه آن ایجاد می‌کند و به خون تزریق شده حمله می‌کند. پروتئین Rh یک آنتی ژن است، چیزی که باعث ایجاد پاسخ ایمنی می‌شود.

افراد مبتلا به Rh- خون می‌توانند به گیرندگان Rh- و Rh+خون بدهند.در مجموع چهار گروه خونی که هر کدام Rh- یا Rh+ هستند، در مجموع هشت گروه خونی اصلی را ارائه می‌دهند.

در دهه ۱۹۶۰ یک نوع خون کشف شد که مطلقاً هیچ پروتئین Rh نداشت. این وضعیت به عنوان Rhnull شناخته می‌شود. افراد مبتلا به خون طلایی فقط می‌توانند از سایر افراد دارای شرایط مشابه تزریق خون دریافت کنند، در غیر این صورت آنتی ژن‌های Rh روی گلبول‌های قرمز اهدایی باعث واکنش ایمنی می‌شود. با توجه به اینکه تعداد کمی از افراد دارای خون طلایی هستند، یافتن اهداکننده بسیار دشوار است.

خون طلایی تقاضای زیادی دارد، زیرا خون آن‌ها به طور جهانی با هر گروه خونی کمیاب در سیستم Rh سازگار است، به این معنی که توانایی نجات جان بسیاری را دارد. دکتر تیری پیرارد، مدیرآزمایشگاه مرجع ملی ایمونوهماتولوژی در پاریس، با توجه به ارزش بالایی که توسط پزشکان دارد، آن را خون طلایی نامید.

به نظر می‌رسد Rhnull نتیجه یک جهش ژنتیکی است و این جهش‌ها می‌توانند از طریق خانواده‌ها منتقل شوند. خطر ابتلا به خون طلایی در خانواده‌هایی که ازدواج فامیلی بیشتر است.