صلح و مذاکره با آمریکا در کلام امامین انقلاب

گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا؛ از گذشته برخی راه حلّ رفع موانع و پیشرفت کشور را در گرو مذاکره و ساختن با آمریکا می‌دانستند، این‌که ایران از برخی بازوهای قدرت خود صرف نظر کند تا راه برای پیشرفت مادّی کشور باز گردد. اهمیت این مسئله اقتضا می‌کند بارها علت نفی مذاکره با آمریکا پس از انقلاب و سپس دلیل موافقت با مذاکراتِ محدود به مسئله هسته‌ای، بازخوانی و مرور شود.

آیا تکیه بیش از حدّ، فقط بر رفع تحریم‌ها، یک بیراهه‌ در مسیر تعالی مادی ما نیست؟ یعنی تلاش برای رفع تحریم در کنار معطل نگه داشتن ظرفیت‌های داخلی و عدم برقراری رابطه برابر با کشورهای همسایه، همسایگانی که در مقایسه با غرب، نگاه تحقیرآمیز و مغرضانه به ایران ندارند.

آیا هراس و نیاز آمریکا نیست که موجب شده بر مذاکره و متوقف کردن ایران اصرار ورزد؟ در نگاه بلند مدت، مذاکره نیاز اول ایران است یا آمریکا؟

ترس دشمن از پیشرفت ایران در سایه اسلام

فراموش نکنیم آمریکا نگران رشد ایران و تنزّل موقعیت و سلطه خود در جهان است. از بیانات امام خمینی(ره) استفاده می‌شود: ما راهی برای مصالحه با آمریکا نداریم، زیرا آن‌ها با اصل هویت ما مشکل دارند. اگر ما با ایشان کنار آمده بودیم، یعنی آقایی آنان و نوکری خودمان را پذیرفته بودیم و همچون پیش از انقلاب اجازه می‌دادیم منابع ملی ما و کشورهای اسلامی را به تاراج ببرند و دست از اعتقادات خود برمی‌داشتیم و عمل به قرآن را در برابر سبک زندگی و تمدن منحط غربی، عامل خوشبختی و سعادت بشر معرفی نمی‌کردیم، البته گرفتار مصایب نبودیم. (1)

پیشرفت ایران آن هم در سایه دین، مساله‌ای است که دشمن نمی‌تواند تحمّل کند. از نگاه امام راحل (قُدّس سرّه): «همه توطئه‌های جهان خواران علیه ما از جنگ تحمیلی گرفته تا اقتصادی و غیره برای این بوده است که ما نگوییم اسلام جوابگوی جامعه است و حتما در مسائل و اقدامات خود از آنان مجوز بگیریم. ما نباید غفلت بکنیم، واقعا باید به سمتی حرکت نماییم که انشالله تمام رگه‌های وابستگی کشورمان از چنین دنیای متوحشی قطع شود.» (2)

ترس دشمن از الگو شدن ایران و بیداری سایر کشورها

«ابرقدرتان جنایتکار، رمز پیروزی شگفت‌انگیز این انقلاب را بعد از تجزیه و تحلیل، در اسلام راستین دانستند و الگو شدن آن در میان مستضعفان عالم آنان را به وحشت انداخت که مبادا دستشان از کشورهای تحت سلطه کوتاه شود، لذا روز به روز بر توطئه‌های خود برای سقوط اسلام، افزودند.» (3)

از این جهت، از منظر امام خمینی(ره) مصالحه با آمریکا امکان ندارد، چون آمریکا از مزاحمت دست برنخواهد داشت، مگر آن‌که نقاط قوت ما را از بین ببرد. از دست دادن استقلال کشور، بر خلاف اسلام است، اجازه دادن به نفوذ دشمن بر خلاف اسلام است، همراهی با صهیونیست علیه مسلمانان و مسلط ساختن دشمن بر منابع اقتصادی ایران و سایر کشورهای اسلامی، بر خلاف اسلام است. «آیا ما می‌توانیم با او مصالحه کنیم؟ یعنی اسلام را فدا کنیم؟ مگر اسلام زمین یا آسمان است؟» (4)

فریب، پایه و اساس مذاکرات آمریکایی

از منظر رهبری، اساس درخواست آمریکا از ایران برای مذاکره بر یک فریب استوار بود. به بیان ایشان هدف دشمن از وعده برداشتن تحریم، یک فریب است تا اشتیاق و جوّ عمومی برای درخواست مذاکره راه بیفتد، ولی هدف از تحریم‌ها خسته کردن ملت ایران و جدا کردن آنان از نظام است. (8)

آیا مذاکره در همه موضوعات اختلافی، با یک دشمن غدار و پیمان شکن، در شرایطی که ما را تهدید می‌کند و نمی‌خواهد چیزی جز منافع خود را ببیند و از هیچ فریبی در این راه خودداری نمی‌کند، فایده‌ای برای ما دارد؟ اگر مذاکره کند آن قدر آن را طولانی می‌کند و آن قدر بهانه‌های جدید رو می‌کند تا فشارها اثر کرده، نتیجه دلخواه و حداکثری از آن ببرد. اما آیا ایران با پذیرش مذاکرات هسته‌ای بعد از چند دهه مقاومت، دست از این سیاست‌ کشید؟ پاسخ منفی است.

نفع ایران در مذاکراتِ محدود به هسته‌ای، به قصد دفع شرّ دشمن

 دلیل آغاز مذاکرات از نظر رهبری چه بود؟ هدف آمریکا این بود که به بهانه مساله هسته‌ای، فضای بین المللی را بر ضد ایران کند و بر همین اساس بود که رهبر معظم انقلاب با مذاکره درخصوص موضوع هسته ای و البته با رعایت حدود قرمز، موافقت کردند، تا این جوّ جهانی شکسته و ابتکار عمل از طرف مقابل گرفته شود و حقیقت نیز برای افکار عمومی دنیا مشخص شود.

اما رهبر معظم انقلاب، مذاکره با آمریکا در همه موضوعات اختلافی را همچنان ممنوع اعلام کردند، زیرا آمدن پای میز مذاکره به این معنا، آن هم در زمانی که دشمن بدخواه تفنگ را به سوی ملت ایران گرفته و تهدید می‌کند، معنایی جز پذیرش ناتوانی در برابر فشارها و آمادگی برای امتیاز دادن ندارد! امتیازاتی که پایان آن مشخص نیست.

لذا اگر ما در موردی خاص، یعنی قضیه هسته‌ای، به دلیل وجود منافعی مشخص همچون دفع شرّ دشمن، وارد مذاکره شویم یا با حفظ خطوط قرمز امتیازاتی بگیریم، این همان مصالحه‌ای نیست که امام لازمه‌اش را نوکری، نابودی استقلال کشور و فدا کردن اسلام دانستند.

رهبر معظم انقلاب: «رابطه با آمریکا و مذاکره با این کشور به جز در موارد خاصی، برای جمهوری اسلامی نه تنها نفعی ندارد، بلکه ضرر هم دارد و کدام عاقلی است که دنبال کار بی‌منفعت برود؟!» (9)

بنابراین مذاکره نه در همه موضوعات، بلکه صرفا در موضوع هسته‌ای، اگر به رفع تحریم هم منجرّ نمی‌شد، نفعی برای ایران داشت و آن روشن شدن سوء نیّت و بدعهدی آمریکا، شکسته شدن فضای جهانی ساخته شده علیه ایران و همچنین افزون شدن تجربه ملّی بود و اگر با رعایت حدود قرمز و معطل نگاه نداشتن کشور -نه همچون سابق- در شرایط جدید از دشمن امتیازاتی گرفته و اهرم فشار از دست او خارج شود، این یک موفقیت خواهد بود.

بحران‌های فزاینده آمریکا و بی‌نیازی ایران از اعتماد به آن‌ها

 ضعیف‌تر شدن آمریکا و پیشرفت ایران نسبت به چند دهه قبل، مسئله‌ای نیست که از چشم کارشناسان و افراد آگاه پنهان باشد. اساسا تلاش آمریکا برای تسلیم کردن ایران به شیوه‌ اقتصادی و سیاسی و رسانه‌ای نشان می‌دهد آمریکا آن چنان که می‌نماید قوی نیست.

تهدید و جوّسازی‌ها نشان‌گر خالی بودن دست اوست. از بیانات رهبر معظم انقلاب، این نکته قابل استفاده است که اساس ظلم بر ضعف انسان‌ها است، ظلم آمریکا نیز از روی نیاز است و همین نیاز و نقص و بحران‌های روز افزون (که در راستای منافعِ شرکت‌ها و کارتل‌های بزرگ و حتی گاه به ضرر خود مردم آمریکاست) آن‌ها را زمین‌گیر خواهد کرد و ایرانِ مقاوم روز به روز قوی‌تر خواهد شد و سخن حقّ خود را بر ایشان تحمیل خواهد نمود. انشالله.

سابقه کشورهای غربی و استعمارگر نشان می‌دهد آن‌ها پیش از انقلاب، ضربه زدن به ایران را آغاز کردند و همان مسیر را بعد از انقلاب نیز ادامه دادند، دشمنی را آن‌ها شروع کردند، پیش و پس از انقلاب. توطئه، فتنه‌گری، تحریم، بدگویی توسط آنان آغاز شد. این ماهیت تجاوزگر آمریکایی و مافیای فاسد اداره کننده آن است که در برابر همه کشورها نمود و ظهور دارد. دلیل بی‌اعتمادی به آمریکا، ماهیت پیمان شکن، تجاوزگر و جنایتکار آن است که توانسته در طول چند دهه، با دروغ‌های بزرگ، ظاهری جذاب، ولی پوشالی از خود بسازد و نگران فرو ریختن تدریجی آن است.

نویسنده: جمال مومنی‌زاده

(1) برگرفته از: تبیان، دفتر 25، همان، ص17

(2) همان، ص23

(3) همان، ص 19

(4) برگرفته از: همان، ص 18

(8) https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=22042

(9) https://farsi.khamenei.ir/video-content?id=28272