ترک معصیت مهم ترین وظیفه ماست/ ولایت پذیری مهم ترین ویژگی آیت الله کشمیری

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت الاسلام موسوی مطلق استاد حوزه علمیه در بیست و سومین سالگرد رحلت آیت الله سید عبدالکریم کشمیری گفت: عالم ربانی و عارف کامل آیت الله کشمیری یک موحد به تمام معنی بود، او فانی فی الله بود و فنا را هیچ حول و قوه ای را در خود ندیدن می دانست.

وی با بیان اینکه مرحوم دولابی می گفت وقتی می گوئیم لاحول ولاقوه الا بالله یعنی هیچ چیز برای هیچکس نماند، ابراز کرد: مرحوم کشمیری فنا را کار برای خدا می دانست؛ قل ان صلاتی و‌نسکی و‌مماتی و‌محیای لله رب العالمین ؛کسی می تواند اینچنین باشد که ماسوی الله را نبیند،موحد بودن این مرد الهی در متوکل بودن او ظهور و بروز می کرد.

استاد حوزه علمیه با اشاره به اهل سکوت بودن آیت الله کشمیری عنوان کرد:  سکوت به تعبیر امام صادق علیه السلام شعارالمحققین به حقائق ما سبق است، تا سالک اهل سکوت نباشد حقایق عالم را نمی شنود،تا دهان بسته نشود آنچه ناشنیدنی است شنیده نمی شود تا چشم بسته نشود آنچه نادیدنی است دیده نمی شود؛ سکوت از مهمترین خصوصیات اولیا خداست.

وی آیت الله کشمیری را  اهل تفکر دانست و اظهار داشت: گاه چنان غرق تفکر بود که گاهی سه چهار ساعت می نشستیم و او‌متوجه حضور نبود؛تفکر سبب رشد سالک می شود.

حجت الاسلام موسوی مطلق افزود: آیت الله کشمیری اهل ذکر بود به قول عارف بزرگ مرحوم دولابی که می فرمود آقای کشمیری کمر ذکر را شکسته است، اهل ذکر بود هم لسانی هم عملی هم قلبی.

وی با اشاره به اهل ذکر بودن این عالم وارسته تصریح کرد: ذکر عملی همان ترک گناه است امروز مهمترین وظیفه ما ترک معصیت است؛ذکر عملی را در تلاوت قرآن و نماز شب می دانست و ارزش ملاقات با مردان الهی را مانند آیت الله قاضی را کمتر از نماز شب نمی دانست.

سخنران مراسم از دیگر ویژگی های آیت الله کشمیری را حشر ونشر با مردان الهی داشت و خاطرنشان کرد: همواره از آنان به نیکی و عظمت یاد می کرد،و اگر متوجه می شود در جایی مردی از مردان الهی وجود دارد با کمال تواضع و فروتنی به دیدارش می شتافت.

وی مهمترین ویژگی این عالم را اهل ولایت بودن برشمرد و ابراز داشت: ظهور و بروز ولایت او در علاقه شدید وی به امیرالمومنین سلام الله علیه و نجف اشرف بود ‌‌گاه مثل کودکان بی قرار نجف اشرف بود؛ ارادت ویژه به همه اهل بیت عصمت و طهارت داشت و به طور خصوص نسبت به امام حسین سلام الله علیه عشق می ورزید و معتقد بود هر کار برای اباعبدالله الحسین سلام الله علیه بشود کم است.

استاد حوزه علمیه ادامه داد: به روضه اهتمام داشت بزرگان می گفتند در نجف او از بکائین بود، عشق و علاقه او به حضرت سلطان علی بن موسی الرضا علیه السلام غیر قابل وصف بود و معتقد بود دستگیری سالکان الی الله در عالم مسئولیتش با حضرت رضا سلام الله علیه است، همچنین ارادت او به ساحت قدس صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف زبانزد بود، توسل به حضرت مهدی ارواحناه فدارا ضروری می دانست و نام مقدس حضرت را مانند یا صاحب الزمان بر لب داشت.