لطفا از این به بعد پول نقد همراهتان باشد!

اما آیا می‌توانیم با دریافت چنین آماری موضوع نپرداختن مالیات را به جامعه ایرانی تعمیم بدهیم و بپرسیم چرا ایرانی‌ها مالیات نمی‌دهند؟ یا شاید کمی محتاط‌تر به موضوع نگاه کنیم و این‌طور بپرسیم که چرا پردرآمد‌ها مالیات نمی‌دهند؟ فرار‌های اینچنین مالیاتی موجب شده ایران به درآمد‌های نفتی وابسته بماند و پول فروش نفت که باید خرج توسعه کشور شود، به‌صورت عمده برای خورد و خوراک، وسایل مصرفی و پرداخت حقوق‌ها هزینه شود. اما وقتی چنین رفتار‌هایی (همچون رفتار صاحب آرایشگاه زنانه که مالیات احتمالی پرداختی‌اش را از جیب مشتری می‌پردازد یا پزشکانی که زیر بار نصب کارتخوان نمی‌روند) پیش می‌آید سوالی شکل می‌گیرد که اساسا این مالیات‌ها کجا قرار است خرج شود؟

 

امیدعلی پارسا، رئیس سابق سازمان امور مالیاتی با اشاره به درآمد‌های ناچیز حاصل از مالیات گفته بود همه درآمد‌های مالیاتی ایران به اندازه نصف پولی است که به‌عنوان حقوق به کارمندان پرداخت می‌شود، اما دریافت مالیات از برخی از مشاغل به مثنوی هفتاد منی تبدیل شده که هنوز مخالفان آن شمشیر مخالفت را زمین نگذاشته‌اند. پیش از اجرایی شدن قانون مالیات و رونمایی از سامانه مودیان بسیاری بر این عقیده بودند که این قانون نیز مانند دیگرقوانین در چم‌وخم‌ها گم شود، اما دولت سیزدهم در فصل مالیات با رونمایی از سامانه هوشمند مالیات ظاهرا عزم خود را برای انجام این مهم جزم کرده است. قطعا سامانه فوق با اشکالاتی همراه است، اما به مرور می‌توان با رفع این ایرادات به درآمد‌های مالیاتی دل بست. هر چند در کنار قانونگذاری نظارت درست و دقیقی هم لازم است تا کسب‌وکار‌هایی همچون موارد ذکر شده بالا دستشان را در جیب مردم نکنند و بدون پنهانکاری حتی مالیاتشان را از جیب مردم بپردازند.