حکومت اسلامی؛ امانت الهی

به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، بیست و هشتم مردادماه، سالروز تشکیل اولین جلسه مجلس خبرگان قانون اساسی در سال ۱۳۵۸ شمسی است. در آن زمان، از حوزه انتخابیه استان مرکزی، دو نفر از مجتهدان و دانشمندان یعنی مرحوم آیت الله العظمی حاج آقا مرتضی حائری و آیت الله العظمی حاج شیخ لطف الله صافی گلپایگانی با رأی مردم به مجلس خبرگان قانون اساسی راه پیدا کردند؛ البته داستان تلاش تندروها برای اینکه آیت الله العظمی صافی گلپایگانی وارد این مجلس مهم نشوند و آنها خودشان بتوانند مقاصدشان را پیاده کنند، طولانی و خارج از حوصله این نوشتار است.

وقتی از دانشمندانِ به نام دعوت شده بود تا هر کدام پیش‌نویس پیشنهادی خود راجع به قانون اساسی را ارائه دهند، آیت الله العظمی صافی گلپایگانی که هم از نظر فقهی در مرتبه اجتهاد بودند، و هم از نظر تسلّط بر مکاتب حقوقی، و قوانین اساسی دیگر کشورها، تبحّر خاصی داشتند نیز، پیش‌نویسی آماده نموده و در تاریخ دهم تیرماه ۱۳۵۸ ارائه دادند که متن آن موجود است.

معظم له برای حقیر نقل می‌فرمودند که پس از تشکیل مجلس تدوین قانون اساسی، در اوّلین نطق خود در این مجلس، آیات شریفه «وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ وَ مَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا كَذَلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ ثُمَّ جَعَلْنَاكُمْ خَلَائِفَ فِي الْأَرْضِ مِنْ بَعْدِهِمْ لِنَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ؛

و قطعاً نسل‌هاى پيش از شما را هنگامى كه ستم كردند به هلاكت رسانديم، و پيامبرانشان دلايل آشكار برايشان آوردند، و بر آن نبودند كه ايمان بياورند. اين‌گونه مردم ستمکار را عقاب مى‏کنيم. آن‌گاه شما را پس از آنان در زمين جانشين قرار داديم تا بنگريم چگونه رفتار مى‌‏كنيد؟» (سوره یونس، آیات ۱۴-۱۳) را تلاوت فرموده، و بیان کرده بودند که نظام مقدّس اسلامی، مصداقی برای این آیه می‌باشد که بعد از حکومت ظالمانه پهلوی و هلاکت آنها، خداوند متعال، به ملّت و مسئولان، نعمت حکومت اسلامی را بخشیده تا ببیند آنها چگونه عمل خواهند کرد، و آیا نسبت به اسلام عزیز، و مکتب اهل البیت علیهم‌ السلام ادای وظیفه خواهند نمود یا نه؟ و آیا قدر این نعمت الهی را خواهند دانست؟ و چگونه با این امامت الهی رفتار خواهند کرد؟

ایشان در جلسات مختلف این مجلس، بیانات و مواضع مهمی دارند که حقیر در کتاب «جامع دیانت و سیاست» گردآورده‌ام. از جمله در یکی از نطق‌های پیش از دستور، بیان داشتند که  «آنچه وظيفه ما است اين‌که معيارهاي اسلام را، در همه جاي اين قانون، و همه اصولش، منعکس سازيم، و حتّي لفظ اسلام را در هر کجا مناسب با معرض توهّم يا سوء استفاده در آينده بود، قيد کنيم، و به اصطلاحات اسلامي صريحاً اعتماد کنيم، و از اينکه افراد ناآشنا با اسلام آن را نمي‌دانند، باک نداشته باشيم.»

و نیز مانند همیشه تکیه بر حمایت از ضعفا داشته و در جایی می‌ فرمایند:

«در اسلام، اصل توجّه به مستضعفان و ضعفا، يک اصل اساسي و بنيادي است، حتّی در نماز جماعت، امام جماعت رعايت ضعيف‌ترين مأمومين را مي‌نمايد. در کاروان، دستور است که ضعيف، امير کاروان است، يعني کاروان، سير و حرکتش را با سير ضعيف تطبيق مي‌دهد، نه اينکه ديگران بروند، و ضعيف، عقب بماند ... چنان‌که يکي از اصول برنامه‌‌هاي اسلام، مبارزه با استبداد است و اسلام، مبارزه با استبداد را، با نفي شرک پي‌ريزي کرده است، و آن را از محيط خانواده نيز نفي کرده است، و با استبداد فرد در خانواده تا حدّي مبارزه کرده است که رسول اکرم صلّي‌الله عليه و آله فرمود: «المؤمن ياکل بإشتهاء أهله، و الکافر يأکل بإشتهاء نفسه».

منبع: کتاب «محضرِ آفتاب» نکوداشت مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی قدس سره/محسن اکبری شاهرودی