امامت و سیاست؛ اصول بنیادین اندیشه شیعی
به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت الاسلام سید کاظم سیدباقری عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی صبح امروز در دومین روز از همایش بین المللی «سیره سیاسی امام از نظریه تا عمل» که در موسسه علمی-فرهنگی آستان قدس رضوی در قم برگزار شد، گفت: وقتی از سیاست صحبت می کنیم یعنی از ارزش هایی و مفهوم کلیدی سخن به میان آمده که چگونه می توان حقوق شهروندی را اعطا کرد.
وی افزود: امام رضا(ع) چگونه به بحث عدالت سیاسی می نگرد و از منظر ایشان داری چه زوایایی است و به تعبیری چه زمانی می توانیم بگوییم به عدالت سیاسی دست یافته ایم که این مبحث را باید در مناظرات سیاسی امام با جالوت بررسی کرد که شرط سیاسی امامت را عدالت بیان می کنند.
استاد دانشگاه با بیان اینکه از منظر امام رضا شرط امامت اجرای عدالت است، ابراز کرد: امام و راهبر جامعه اسلامی باید عدالت ورز بوده یعنی هم خود عادل و هم عدالت ورز باشد و یکی از اساسی ترین راهبرد برای رسیدن به عدالت ورزی شایسته سالاری است که با سنجش صحیح شایسته گزینی و شایسته گماری صورت بگیرد.
حجت الاسلام سید باقری با بیان اینکه شخصیت نظری و تنگ نظری با عدالت منافات دارد، تصریح کرد: اگر انتخاب افراد و صاحب منصان حکومت بر اساس رفاقت و دوستی و براساس تنگ نظری و غیرشایسته سالاری انجام شود و به اجحاف حقوق مسلمین بیانجامد قطعاً با عدالت ورزی در تضاد بوده و منافات خواهد داشت.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه افزود: عدالت و امامت دو اصل بنیادین در اندیشه شیعه است و وقتی جامعه ای به عدالت سیاسی می رود که در آن جامعه شایسته سالاری در مناصب حکومت انجام شود.
وی با اشاره به اینکه اگر عدالت در جامعه وجود داشته باشد همه افراد به حقوق خود می رسد، عنوان کرد: همه بی نظمی های جوامع بشری و همه نابسامانی های حوزه اقتصاد، سیاست، فرهنگ به این خاطر است که یا عدالت در جامعه وجود ندارد و یا اینکه رهبران در جایگاه اصلی خود نیستند که عدالت را اجرا کنند.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه با عدالت زمین پاک و معطر خواهد شد، ابراز کرد: در عصر ظهور با شایسته سالاری و قرار گرفتن افراد در مناصب حکومتی و با نظارت حضرت ولی عصر (عج) طعم عدالت سیاسی واقعی را خواهند چشید.
وی امامت در سیره امام رضا (ع) را یک گفتمان عدالت سیاسی برشمرد و اظهار کرد: روایات و مناظرات حضرت رضا (ع) گواهی بر این مطلب است که حضرت به دنبال برجسته سازی گفتمان عدالت سیاسی بودند و اگر بخواهیم بدانیم جامعه ای به عدالت سیاسی نزدیک شده است یا نه باید به مسئله انتخابات آن جامعه نظر افکند.