روحانیت باید دلبسته مردم و دلسوز رنج و دردهای آنان باشند
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، آیت الله کریمی جهرمی در دیدار جمعی از اساتید و طلاب حوزههای علمیه خوزستان و فارس، با بیان قسمتی از سیره ی پیامبر اکرم(ص) گفت: با این ثروت غنی از معارف و سیره نبوی که بدست ما رسیده احتیاجی به دنبالهروی از مطالب سست نداریم.
استاد درس خارج حوزه علیمه قم اظهار کرد: متاسفانه مشاهده میشود که گاهی مطالبی بیان میشود که جز اتلاف عمر هیچ نتیجهای برای دین و دنیای مردم ندارد و طلاب باید با دقت، سیره و کلمات پیامبر را فراگرفته، بدان عمل کنند و در جامعه رواج دهند.
آیت الله کریمی جهرمی ابراز داشت: وظیفه مهمی که امروز بر دوش حوزه های علمیه است این است که باید این سیره و سیره اخلاقی و رفتاری اهل بیت(ع) را فرا بگیرند و به آن عمل کنند و به دیگران برسانند که اخلاق و رفتار و مواجهه ایشان با مردم و ضعفا و تهیدستان چگونه بوده و چطور خود را برای مردم فدا میکردند.
استاد درس خارج حوزه علیمه قم در ادامه، به آیه شریفه قرآن اشاره کرد که در توصیف پیامبر می فرماید: لقد جَآَكُم رَسُول مِّن أَنفُسِكُم عَزِيزٌ عَلَيهِ مَا عَنِتُّم حَرِيصٌ عَلَيكُم بالمُؤمِنِينَ رَءُوف رَّحِيم که پیامبر مکرم اسلام را دلسوز مردم و حریص بر هدایت آنها به سوی سعادت دانسته به گونه ای که از روگردانی مردم از دین و از گرفتاری و تنگدستی و رنج آنها غصّه میخورد و این امر چنان بر او سخت و ناراحتکننده است که خداوند او را دلداری می دهد که لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ. امروز هم باید طلاب و روحانیون، اینگونه دلسوز مردم عزیزمان باشند و در مشکلات کنار آنان قرار گیرند.
آیت الله کریمی جهرمی با اشاره به وظایف حوزههای علمیه در عصر حاضر ابراز داشت: هدف طلاب و حوزههای علمیه باید این باشد که اول، خود را و سپس جامعه را با علم آمیخته با عمل، اصلاح و به سوی سعادت راهنمایی کنند. و الا اگر قرار است هدف این باشد که به منافع دنیا و مقام و منصب برسند و عدهای را دور خود جمع کنند، تا دیر نشده باید از این راه بیرون بروند که این کار با مقام روحانیت سازگار نیست.
وی در قسمت پایانی بیانات خود طلاب جوان را به بهرهبرداری کامل از دوران جوانی فراخوانده و بیان کرد: طلاب گرامی باید مدام مراقبت کنند تا مبادا عمر و اوقات گرانبهای خود را تلف نمایند و عاقبت ببینند که بعد از چند سال ورود به حوزه، هیچ نفع و نتیجهای برای آخرت نصیبشان نشده است، و جز خسارت و ضرر توشه ای برای خود برنداشته اند.