ای‌کاش «خمینی» در میان شما بود

به گزارش خبرنگار گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا، مهم‌ترین عاملی که در حماسه جاویدان «جمعه خونین» 17 شهریور و تمامی روزهای سرنوشت‌ساز تاریخ انقلاب اسلامی باید در نظر گرفت، روحیه شهادت‌طلبی مردم است، بدون تردید فرهنگ و فلسفه شهادت در راه خدا و اسلام و ایمان و اعتقاد اقشار مردم خصوصاً جوانان یکی از دلایل پیروزی انقلاب اسلامی بود.

در صبحگاه 17 شهریور سال 1357 ارتش شاهنشاهی لوله تفنگ خود را به روی مردمی که در تظاهرات مسالمت‌آمیز شرکت کرده بودند گشود و از زمین و هوا ناجوانمردانه مردم را به رگبار بست، تظاهرات مردم برپا خاسته تهران در میدان شهدا را به خاک و خون کشید و متجاوز از 4000 هزار نفر از مردم ایران را بر زمین خاک و خون کشید تا جاده انقلاب هموار کند.

 اگرچه غروب جمعه 17 شهریور فضای یاس و ناامیدی بر اذهان انقلابیون سنگینی می‌کرد و یاد فاجعه 15 خرداد 1342 را در ذهن‌ها زنده می‌کرد؛ ولی سیر واقعیات نشان می‌داد که اینبار مردم از خواسته خود هرگز کوتاه نخواهند آمد و انقلاب اسلامی را تا منتهای مسیر خودش همراهی خواهند کرد.

در تمامی حرکت‌ها و جنبش‌های اخیری که در ایران به وجود آمده بود یک محور مشخص و عمده به چشم می‌خورد و آن نقش یک عامل قوی و هدایت‌کننده مردم در جریانات سیاسی و اجتماعی بود، امام خمینی (ره) با رهبری هوشیارانه و درایتی خاص در تمامی مراحل، حرکت مردم را جهت داده و در مسیر صحیح هدایت می‌کردند. 

بدون تردید خون‌های که در 17 شهریور بر زمین ریخت برای عقب کشیدن و تعدیل مواضع هر رهبری کافی به نظر می‌رسید؛ ولی امام خمینی (ره) ازآنجاکه فریادکردن و قیام بر علیه ظلم را وظیفه اسلامی می‌دانست، هیچ‌گاه از مواضع به حق خویش عدول نکرد و استوار و پابرجا و با قاطعیت هرچه‌تمام‌تر کاروان انقلاب را از مسیرهای صعب و دشوار عبور داد و سالم و سلامت به سرمنزل مقصود رساند.

بعد از حادثه خونین قیام 17 شهریور امام خمینی رحمه‌الله علیه در پیامی تاریخی به مردم ایران قیام آنها را بدون تردید منتهی به پیروزی خواندند و فرمودند: «ای‌کاش «خمینی» در میان شما بود و در کنار شما در جبهه دفاع برای‌خدای تعالی کشته می‌شد، ملت ایران! مطمئن باشید که دیر و یا زود پیروزی از آن شماست، شاه با حکومت آشتی ملی می‌خواهد روحانیت شریف ایران و سیاسیون محترم را در کشتار خود سهیم گرداند؛ ولی فریب او خیلی زود برملا گردید. انَّ کَیْدَ الشَّیطانِ کانَ ضَعیفاً.»

سیر جدال حق علیه باطل و مبارزات نیروهای حق‌طلب با اصحاب باطل در طول تاریخ سختی‌های زیادی را در پس گذرانده است و در هر مقطعی از دوران زندگی بشر برخوردهای این دو جریان با یکدیگر قابل‌مشاهده و بحث‌وبررسی است، و ماجرای سرکوب تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم ایران در 17 شهریور 57 نیز نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی ایران خواهد ماند و برای همیشه این روز یومی از ایام‌الله به شمار می‌رود و همواره حماسه جاوید جمعه سرخ 57 چون آذرخش سرخی بر تارک انقلاب اسلامی خواهد درخشید و حقانیت و مظلومیت نهضت اسلامی ایران را در همه قرن‌ها فریاد خواهد کشید و یاد و خاطره رشادت‌های مبارزین حق‌طلب در اذهان آزادی‌خواهان ماندگار و زنده خواهد بود.