بیانیه جمعی از شاعران و نویسندگان در پی اقدام شورای فرهنگ عمومی آذربایجان شرقی برای تعیین روز ملی تبریز

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا از تبریز، در پی اقدام شورای فرهنگ عمومی آذربایجان شرقی برای تعیین روز ملی تبریز، شاعران‌ و نویسندگان این شهر با صدور بیانیه‌ای با تبیین ویژگی های ۲۹ بهمن، هماهنگی این روز با مصوبۀ شورای عالی انقلاب فرهنگی دربارۀ تعیین روزهای خاص و فرهنگ مردم آذربایجان، اهمیت تاریخی این روز و توصیف عظمت آن در کلام امامین انقلاب، خواستار تعیین این روز به عنوان روز ملی تبریز شدند.

متن این بیانیه بشرح زیر است:

در سال ۱۳۸۷ برخی مسئولین از تعیین روز ۲۹ بهمن (قیام تبریز در ۱۳۵۶) به عنوان «روز ملی تبریز» خبر دادند. اما گویا در تداوم کشمکشهای سیاسی و تلاشهایی برای تعیین روز دیگری (۱۴ مرداد، صدور فرمان مظفرالدین شاه برای تاسیس مجلس!)، موضوع در محاق رفت. در آذر ۱۳۹۸ خبر پیشنهاد ۱۴ مرداد به عنوان روز تبریز از طرف شهردار وقت تبریز منتشر شد! اما با تلاش تبیینی برخی پژوهشگران مبنی بر عدم ارتباط فرمان شاه در مرداد ۱۲۸۵ با قیام تبریز در مشروطه که در ۱۲۸۷ آغاز شد، عناصری که در صدد تحمیل ۱۴ مرداد بودند، گویا دست از اغفال سیاسی برداشتند! اما باز هم به دنبال تحمیل و تعیین روزی غیر از ۲۹ بهمن هستند!

طبق مصوبۀ شورای عالی انقلاب فرهنگی، تعیین روز خاص، باید ویژگی هایی مثل موارد زیر را داشته باشد:

«اشاعه‌ دهنده‌ مبانی‌ فکری‌ انقلاب‌ اسلامی‌/ برخورداری‌ از مفهومی‌ روشن‌ و گویا/ موجب‌ گسترش‌ مبانی‌ نظری‌ و ارزشهای‌ اجتماعی‌ و انسانی‌ و رشد و شکوفایی‌ استعدادهای‌ کشور/ موجب‌ تقویت‌ غرور و حمیت‌ ملی‌ و روح‌ وطن‌ دوستی‌ و عدم‌ ایجاد روحیه‌ خودباختگی‌ در برابر فرهنگ‌ و تمدن‌ بیگانگان‌/ عدم‌ تشتت‌ در افکار عمومی‌ و وحدت‌ ملی‌»

در تاریخ تبریز، روزی مثل ۲۹ بهمن نمی‌توان یافت که با مصوبۀ شورای عالی انقلاب فرهنگی همخوان باشد.

امام خمینی در پیامی از قیام ۲۹ بهمن، به عنوان «نهضت عظیم» یاد کردند و این نهضت را «در راه حق و استقلال و آزادی طلبی و در حمایت از قرآن کریم» دانستند.

گوشه‌ای از توصیفات رهبر معظم انقلاب دربارۀ ۲۹ بهمن چنین است:

«در روز بيست‌ونهم بهمن سال 56، تاريخ ايران ورق خورد؛ يعني يک مقطع تعيين‌کننده‌ي تاريخي بود.»(26 بهمن1401)

«من درود مي‌فرستم به معناي واقعي کلمه به مردم آذربايجان، مردم تبريز و به آفرينندگان حماسه‌ي بزرگ و فراموش‌نشدني بيست‌ونهم بهمن سال 56.» (بهمن 1401)

«تبريزي‌ها قيام قم را تبديل کردند به قيام ملّی»(بهمن 1401)

«مردم تبريز... قضيّه‌ی قيام را ملّي کردند؛ صداي فداکاری آنها به همه‌ي کشور رسيد...کمتر از يک سال بعد هم بساطِ حکومت استبدادی سلطنتی واژگون شد؛ تاريخ‌سازي يعني اين، مقطع تاريخي يعني اين.»( بهمن1401)

«بيست‌ونهم بهمن براي تبريز و براي همه‌ي ما روز شکرگزاري است...چرا شکرگزاري؟ زيرا حادثه‌اي که در اين روز در تبريز به وجود آمد موجب ثمردهي انقلاب شد...»(28 بهمن 1400)

«چند معنا در اين حادثه‌ي بزرگ [قیام۲۹ بهمن] وجود داشت: اول، نشان دادن و منعکس کردن ويژگي‌هاي اخلاقي و خصلتىِ مردم تبريز و مردم آذربايجان؛ اين خيلي مهم است...اولاً ايمان عميق ديني؛ ثانياً غيرت ديني؛ ثالثاً شجاعت؛ پس از اينها، مسئله‌ي موقع‌شناسي، و درک درست حوادث؛ اينها خيلي مهم است...»(28 بهمن1392)

پژوهشگران تاریخ و شاهدان و حاضران در نهضت عظیم ۲۹ بهمن، می‌دانند، اگر چه پرچمدار و پیشران قیام، روحانیت بود اما همۀ اقشار مردم و گرایشهای سیاسی اعم از دانشجویان، کارگران، بازاریان،جوانان، پیران و...در آن شرکت داشتند.

برخی نیز در مقابل ۲۹ بهمن، روز اعلام رسمی مذهب تشیع در قرن دهم را مطرح ساختند! این در حالی است که اوّلا گرایش به تشیع از نخستین سالهای ورود اسلام به آذربایجان و حضور برخی شیعیان در فرماندهی سپاه مسلمانان آغاز شده و طی ۹ قرن قبل از صفویه، حکومتهای شیعی مانند آل مسافر، قراقویونلوها، غازان خان، الجایتو و...بر آذربایجان فرمان رانده‌اند. تعیین روزی در قرن دهم به عنوان اعلام مذهب تشیع، حامل این پیام نادرست است که گویی تبریز و آذربایجان از قرن‌دهم با شمشیر صفویه شیعه شده‌اند!

نکتۀ مهم‌تر اینکه تعیین روزی در پیوند با شاه با آموزه‌های دینی و فرهنگ مردم آذربایجان سازگار نیست. اقدامات مثبت شاهان صفوی نمیتواند بهانه‌ای برای پیوند روز تبریز با نام و حکومت آنان باشد.  

در این باره دیدگاه رهبر معظم انقلاب خواندنی است:

«اصلاً شاه نمیتواند خوب باشد. ملوکیّت بد است. ملوکیّت، به معنای مالکیت است. آن کسی که خودش را مَلک مینامد - یعنی پادشاه - مالکیتی نسبت به مردم و به اصطلاح رعیت خودش برای خود قائل است. در اسلام اصلاً ملوکیّت مردود است...خلافت و ولایت، نقطه مقابل ملوکیّت است. پادشاهان صفویه هم پادشاه بودند و ما اصلاً نمیتوانیم از آنها دفاع کنیم...»(۱۳۷۷/۰۲/۲۲)

با تاسف بسیار، فقدان‌ نگرش علمی و حقیقت‌جویانه در مدیریت کارگروه تعیین روزهای پیشنهادی به عنوان روز تبریز، و عدم اطلاع‌رسانی به رسانه‌ها و اهل تاریخ و فرهنگ و استفاده از نظرات آنها، موجب شده روز تولد یک عضو تشکیلات فراماسونری که ماموریت تخریب نظام آموزش سنتی را بر عهده داشته و برخی اعضای خانوادۀ وی، پیشتازان فعال بی‌حجابی و فمنیسم غربی بوده‌اند، یا روز تاسیس کتابخانه‌ای توسط یکی از امضاکنندگان اعدام آیت‌الله شیخ فضل‌الله نوری، به عنوان روز تبریز پیشنهاد شود!؟ یا «ایام» ساختن اولین بارو و حصار و دیوار بر گرد تبریز را در میان عناوین پیشنهادی خود برای روز تبریز جای داده‌اند یا...برخی پیشنهادهای دیگر که به رغم داشتن برخی ویژگی‌ها، مانند ۲۹ بهمن؛ تاریخ ‌ساز، هویت ساز، آیینۀ خصلتهای مردم تبریز و آذربایجان، نهضت عظیم، و در پیوند با مشارکت عملی مردم تبریز نبوده‌اند. 

با عنایت به اهمیت بی‌بدیل ۲۹ بهمن در تاریخ گذشته و‌ معاصر تبریز و آذربایجان و ایران، هماهنگی آن با فرهنگ مردم آذربایجان و مصوبۀ شورای عالی انقلاب فرهنگی، اثر آن در تاریخ، پیوند آن با انقلاب و نظام اسلامی، و تایید و توصیف عظمت آن توسط امامین انقلاب، شاعران و‌ نویسندگان تبریز خواستار تعیین ۲۹ بهمن به عنوان روز ملی تبریز می‌باشند.

شهریور ۱۴۰۳؛ جمعی از شاعران و نویسندگان تبریز

امضا کنندگان بیانیه:

۱- جلال محمدی؛ شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار 

۲_ حسن زرنقی؛ شاعر

۳_جوادقربان پور؛ شاعر 

۴_اصغر گلمحمدی(دلجو)؛ شاعر 

۵_علی شهودی؛ شاعر 

۶_محمدرضا صادقی (شیدا)؛ شاعر 

۷_راضیه پناهی؛ شاعر 

۸_خلیل آسانی چله‌خانه(حائر)؛ شاعر 

۹_بیت الله حعفری، شاعر و‌ مدرس دانشگاه

۱۰_حسین اسرافیلی؛ شاعر 

۱۱_حبیب طاهری؛ کارشناس فرهنگی، ادیان و مذاهب

۱۲_مصطفی محمدی؛ پژوهشگر و کارشناس رسانه 

۱۳_علیرضا سعدی؛ شاعر

۱۴_علی داننده؛ کارشناس فرهنگی و مدیر کل پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی

۱۵_دکتر رضا شیبانی؛ شاعر و فعال فرهنگی

۱۶_الیاس ملک پور؛ شاعر

۱۷_سحر اشرفی؛ شاعر 

۱۸_علی حاجی محمدی؛ شاعر 

۱۹_ستار رزّاقی؛ شاعر و مداح 

۲۰_ عارف ساسانی؛ شاعر 

۲۱_سیده لیلا حسینی؛ شاعر

۲۲_دکتر امین صادقی؛ شاعر

۲۳_ رضا غلامپور( دلپاک)؛ شاعر

۲۴_ علی جعفری (عاجزتبریزی)؛ شاعر

۲۵_ غلامرضا قلی پور؛ شاعر و فعال ادبیات دفاع مقدس

۲۶_ دکتر مصطفی مشهدی؛ نویسنده و کارشناس سیاسی

۲۷_ غیضعلی اشرفی (عارف)؛ شاعر و مداح اهل بیت ع

۲۸_حجه الاسلام دکتر یاسین پورعلی؛ استاد دانشگاه

۲۹_ دکتر رسول ابراهیمی؛ نویسنده و کارشناس رسانه

۳۰_ اصغر دایی فرشچی (عدلی تبریزی)؛ شاعر اهل بیت(ع)

۳۱_ دکتر سعید طرزمی؛ استاد ادبیات دانشگاه

۳۲_ ابوالفضل محمدی؛ فعال رسانه

۳۳_ حسن عبداللهی؛ مداح وفعال فرهنگی

۳۴_ مصطفی دانش سلیمانی؛ شاعر

۳۵_ یاسر رستگار؛ شاعر 

۳۶ _ علیرضا عباسی (احسان)؛ شاعر و مداح

۳۷_ حسین فرهادی (فتی مراغه ای)؛ شاعر و مداح

۳۸_ محمد قربانی (وصال تبریزی)؛ شاعر

۳۹_ حجت الاسلام سید ابوالفضل موسوی؛ نویسنده، محقق و کارشناس مذهبی

 ۴۰_ شهناز تارمحمدی؛ فعال فرهنگی 

۴۱_ سجاد تارمحمدی؛ مداح اهل بیت ع 

۴۲_ مریم مهدیزاد؛ فعال فرهنگی

۴۳_ مصطفی قلیزاده علیار؛ شاعر و فعال فرهنگی

۴۴_ امیررضا عابد؛ فعال فرهنگی

۴۵_ صابر ثمودی؛ شاعر

۴۶_ سید غفار هاشمی؛ شاعر و فعال فرهنگی

۴۷_ حامد شبخیز؛ نویسنده و فعال فرهنگی

۴۸_ اکبر آسایش؛ فعال فرهنگی و مداح

۴۹ _ صابر کبیر؛ نویسنده و فعال فرهنگی

۵۰ _ حسین وحیدی زمان؛ شاعر

۵۱_ محمد رضایی؛ روزنامه نگار

۵۲_ ابوالفضل طباخ پور بنان (صوفی)؛ شاعر و فعال فرهنگی

۵۳_ مجید محبوبی؛ نویسندۀ پیشکسوت و فعال رسانه

۵۴_ حجه‌الاسلام علی احمدپور ترکمانی؛ نویسنده و پژوهشگر

۵۵_ رحیم پورعلی؛ فعال فرهنگی و کارشناس حقوق

۵۶_ دکتر رضا قاسم زاده؛ شاعر

۵۷_ سید حسین جوانبار؛ شاعر و رزمنده پیشکسوت

۵۸_ مهدی عبادی؛ شاعر

۵۹_ محمد هوشمند (مدهوش)؛ شاعر

۶۰_ حجت الاسلام سید بشیر حسینی میانجی؛ شاعر و نویسنده

۶۱_ کاظم پور؛ شاعر و مداح

۶۲_ احد سالک سردرودی؛ شاعر

۶۳_ قربان زارعی (ادیب)؛ شاعر

۶۴_ عبدالوهاب عباسی؛ شاعر و مداح

۶۵_ غلامرضا بهشتی؛ شاعر و مداح

۶۶_ دکتر محمد فتح الله زاده؛ کارشناس فرهنگی

۶۷_ حسین فتاحی (فاتح)؛ شاعر 

۶۸_ سید محمد مسعود نقیب؛ شاعر، روزنامه نگار و کارشناس اسناد

۶۹_ ابراهیم غفاری؛ شاعر

۷۰_ حاج علی اشرفی راد؛ شاعر و مداح

۷۱_ حاج محمد تقی جابری؛ شاعر و مداح

۷۲_ علی نوروزی نوین؛ شاعر