نگاهی به وصیتنامه شهید آیتالله آلهاشم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا از آذربایجان شرقی، آیتالله آلهاشم در بخشی از وصیتنامه خود، با اطمینان از شهادت قریبالوقوعش یاد کرده و نوشته است: «میدانم شهید میشوم که آرزوی دیرینه خودم میباشد.» او شهادت را نه پایان، بلکه آغاز تحقق آرمانها و ترویج دین میدانست و آن را راهی برای تأثیرگذاری عمیقتر در جامعه اسلامی میدانست: «اگر زندهبودنم به اسلام نفعی نداشت، بلکه شهادتم باعث ترویج اسلام باشد.»
این عالم وارسته، از خداوند درخواست کرده بود تا وصیتنامهاش در نماز جمعه، آنهم در حضور مردم و در صفوف دشمنشکن جمعه قرائت شود؛ خواستهای که امروز تحقق یافته و سخنانش، گویی نوری است بر مسیر آیندگان است.
او از عمق دل نوشته است که در زیارت امام رضا(ع) و سیدالشهدا(ع)، همواره طلب شهادت داشته و حتی در هنگام سخنرانی، از خداوند طلب میکرده است که اگر لیاقت دارد، مقام شهادت را به او عطا کند. وی از مجاهدتهای خود در دوران دفاع مقدس یاد کرده و نوشته است: «در طول حدود ۳۰ ماه تلاش در زمان جنگ و در جبهههای حق علیه باطل، بارها از کنار شهادت گذشتم ولی نصیبم نشد.»
آیتالله آلهاشم در این وصیتنامه، با قلبی سرشار از ادب و وفاداری، برای پدر، همسر و فرزندانش دعای خیر کرده است. از پدری گفته که سراپا تقوا بود و از همسر فداکاری که در فراق فرزندان، صبر پیشه کرده است. به همسر خود توصیه میکند: «اگر توفیق شهادت نصیبم شد، تو نیز باید افتخار کنی که همسر شهید هستی.»
او به صراحت تأکید میکند که در طول دوران خدمت، حتی ریالی از بیتالمال برای خود برنداشته و بارها از مال شخصی برای انجام وظایف شرعی و اداری هزینه کرده است. خاطرهای از هزینهکرد شخصی برای خرید بلیت هواپیما در مسیر تبریزـتهران ذکر میکند که میتوانست از امکانات بیتالمال بهره ببرد، اما چنین نکرد.
این وصیتنامه، سندی است از ایمان، اخلاص، مسئولیتپذیری، صداقت و تقوا. آیتالله آلهاشم در پایان این نوشته، خدمت به خلق را افتخاری بزرگ و دوری از باندبازی و چاپلوسی را وظیفه شرعی دانسته است: «کار برای خدا را موجب تقرب به درگاه الهی میدانم.»
وصیتنامهای که با خون امضا شد، امروز میراثی است برای نسل جوان انقلابی که بدانند در این مسیر، پایانی جز شهادت در راه حق، شیرینتر نیست.
به قلم: سید محمدعلی آلهاشم
تاریخ وصیتنامه: ۱۳۹۷/۶/۲۹ همزمان
با عاشورای ۱۴۴۰