روایت های تاریخی از نحوه برخورد مسلمانان با مجرمان یهودی

حجتالاسلام مصطفی صادقی کاشانی عضو هیأت علمی پژوهشکده تاریخ و سیره اهلبیت(ع) پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در گفت وگو با خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، با اشاره به کتاب «پیامبر و یهود حجاز» که توسط خودش تألیف و منتشر شده است، اظهار داشت: این کتاب به بررسی روابط بین مسلمانان صدر اسلام و یهودیان ساکن حجاز میپردازد. بخش نخست کتاب درباره غزوات پیامبر با یهودیان است و بخش دوم سریههاست. نویسنده در این بخش به چهار نفر از دشمنان پیامبر(ص) که از سوی مسلمانان با روش غافلگیری به قتل رسیده و مجازات شدند اشاره و بررسی شده که با نام سریه مشهور است.
وی افزود: یکی از این سریهها توسط سالم بن عمیر در سال دوم پس از هجرت پیامبر اسلام به مدینه رخ داد. در این سریه، فردی به نام «ابوعَفَک» که به دشمنی با اسلام میپرداخت کشته شد. اقدامات رسانهای او و تحریک دشمنان علیه مسلمانان سبب شد تا تصمیم به مقابله با او بگیرند و یکی از آنان از پیامبر اجازه خواست او را بکشد. همچنین سریه عمیر بن عدی که در آن عمیر بن عدی(از یاران پیامبر اسلام) به دستور پیامبر اکرم(ص) عصماء دختر مروان را کشت. او زنی بود که علیه پیامبر و مسلمانان شعر میگفت و توهین میکرد. از اقداماتش تحریک دشمنان اسلام و مسلمانان بود.
عضو هیأت علمی پژوهشکده تاریخ و سیره اهلبیت(ع) پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی اضافه کرد: همچنین سریه محمدبن مسلمه که به مرگ کعب بن اشرف یکی از دشمنان سرشناس پیامبر منجر شد. او یهودی بود و با مشرکان بر ضد مسلمانان و حکومت نوپای مدینه همراهی و کارشکنی میکرد. سریههای دیگری هم در عصر پیامبر در تاریخ ذکر شده است که در آنها، یاران پیامبر(ص) فرد مجرم را دنبال کرده و به سزای عمل خود میرساندند؛ البته غیر از یهودیان درباره دو نفر دیگر نیز قرار بود که این اتفاق بیفتد که به دلایلی اتفاق نیفتاد. یکی از آن دو نفر، ابوسفیان بود که شخصی از مدینه به مکه رفت تا او را به قتل برساند؛ ولی نتوانست. شخص دیگر هم فردی به نام «سفیان بن خالد بن نبیح هذلی» یا خالد بن سفیان بود که پیامبر خدا شخصی به نام «عبدالله بن انیس» را برای کشتن او فرستاد ولی او موفق به این کار نشد.
حجتالاسلام صادقی کاشانی با بیان این که در مجموع، تعداد هفت نفر در گزارشهای تاریخی ذکر کرده اند که مسلمانان با انجام سریههای گوناگون این مجرمان را مجازات کردند، اظهار داشت: این اقدامات ناگهانی و غافلگیرانه و اغلب در شب افتاق افتاد. از این رو برخی این اقدامات را از سوی صحابه و مسلمانان دانستهاند که پیامبر را در مقابل عمل انجام شده قرار میداد. از طرفی منابع تاریخی میگویند آن حضرت خودش دستور قتل آنها را داده یا دست کم به این کار رضایت داشته است. مورخان و محدثان از این اقدامات و کشتن افراد به اغتیال و غیله تعبیر کردهاند که به معنای کشتن غافلیگرانه و ناگهانی است.
وی با اشاره به حدیث «الاسلام قید الفتک» و «الایمان قید الفتک لا يفتك مؤمن» ابراز کرد: این حدیث خیلی جای بحث و بررسی دارد. هر چند بنده در کتاب «پیامبر و یهود حجاز» بررسیهایی درباره آن کردهام و نقلهای متفاوت آن را از طریق پیامبر و ائمه معصومان(ع) آوردهام؛ اما هنوز روشن نیست فتک یا به قول امروزی بگوییم ترور با اغتیال و همان کاری که صحابه نسبت به آن چند نفر انجام دادند چه تفاوتی دارد؟
عضو هیأت علمی پژوهشکده تاریخ و سیره اهلبیت(ع) پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی افزود: در منابع اولیه تاریخی موجود است که پیامبر اسلام به صورت تلویحاً یا تصریحا، چنین دستوری داده است. بنابراین در اصل این موضوع و مطالب ذکر شده، از نظر گزارشهای تاریخی تردیدی نیست و یاران پیامبر(ص) به صورت مخفیانه، مجرمان را مجازات کرده و شاید حکم غیابی دادگاه اسلامی را به اجرا در میآوردند. مگر آنکه کسی از نظر فنی به همه این گزارشها ایراد بگیرد چه اینکه گاهی ممکن است منابع دست اول و معتبر هم مطالبی را نقل کردهاند که با سیره نبوی تناسب ندارد.
حجتالاسلام صادقی کاشانی با اشاره به تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران اسلامی و به شهادت رسانده سرداران، فرماندهان، دانشمندان و مردم بی گناه و ضرورت مجازات مجرمان تاکید کرد: با توجه به ویژگی تروریست بودن این رژیم و با شرط پذیرش آن گزارشهای تاریخی جا دارد در این زمینه بحثهای فقهی و حقوقی صورت گیرد که آیا امروز نیز میتوان دشمنان را به آن شکل مجازات کرد؟ اگر این رفتار پیامبر یا دستور آن حضرت یا حداقل رضایت او به کشتن ناگهانی این چند نفر یهودی ثابت باشد و اگر ما روش رسولالله را حجت میدانیم آیا میتوان به آن استناد کرد؟ اینها مطالبی است که فقیه جامع الشرایط باید درباره آن نظر بدهد. اینها در حیطه اختیارات و نظرات ولی فقیه است.
عضو هیأت علمی پژوهشکده تاریخ و سیره اهلبیت(ع) پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تاکید کرد: البته توجه داریم که بحث یهودیان با صهیونیست امروز جداست ولی ویژگیهایی که قرآن درباره آنان بیان کرده است مانند پیمانشکنی که مکرر از سوی آنان انجام شده یا عدم پایبندی به معاهدات و مقررات بینالمللی که مشهود است.