گزارش رسمی رژیم صهیونیستی از شکست کابینه در محافظت از جبهه داخلی/ انتقاد تند علیه نتانیاهو

در حالی که از ابتدای جنگ غزه محافل و رسانه‌های صهیونیستی گزارش‌های متعددی درباره ضعف و شکست این رژیم در سطوح مختلف منتشر کرده‌اند، این بار ماتانیاهو انگلمن، بازرس کل کابینه اسرائیل گزارشی انتقادی منتشر کرد که میزان شکست کابینه در مدیریت جبهه داخلی از زمان حمله 7 اکتبر 2023 را آشکار می‌کند.

نتانیاهو و کابینه او از بحران جبهه داخلی در جنگ 2006 با لبنان عبرت نگرفتند

گزارش این مقام کابینه رژیم صهیونیستی نه تنها به کاستی‌های کلی اشاره کرده، بلکه مستقیماً از مقامات ارشد به ویژه شخص بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم اشغالگر که به اتهام جنایات جنگی در غزه توسط دیوان کیفری بین المللی تحت تعقیب است، بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی فاشیست این رژیم و یوآو گالانت، وزیر جنگ سابق آن انتقاد می‌کند و آنها را مستقیماً مسئول شکست در بحرانی‌ترین دوره‌ای می‌داند که اسرائیل به خود دیده است.

در این گزارش تاکید شده که از زمان جنگ دوم با لبنان در سال 2006، توصیه‌های مکرری برای افزایش آمادگی جبهه داخلی ارائه شده بود، اما کابینه‌های متوالی اسرائیل به ویژه کابینه نتانیاهو که طی دو دهه گذشته حکومت می‌کرد، در تبدیل این توصیه‌ها به برنامه‌های قابل اجرا شکست خورد. این شکست یک مسئله لحظه‌ای نبوده، بلکه نتیجه سال‌ها غفلت در ایجاد یک سیستم مدیریت اضطراری غیرنظامی منسجم در طول جنگ یا بلایای طبیعی است.

شاخص‌های شکست کابینه در محافظت از جبهه داخلی

بر اساس این گزارش، با وجود تعداد بی‌سابقه وزرا در کابینه و اختیارات و عناوین متنوع آنها، عملکرد کابینه در جبهه داخلی با سردرگمی و عدم هماهنگی همراه بوده است؛ به طوری که اسرائیلی‌ها از جمله کسانی که از شهرک‌های جنوب و شمال آواره شده بودند، صاحبان مشاغل آسیب دیده و دانش آموزان مدارس عملاً بدون مراقبت کافی کابینه به حال خود رها شدند.

طبق گزارش انگلمن که توسط روزنامه عبری یدیعوت آحارانوت بررسی شده، عدم آمادگی در ماهیت آشفته مدیریت بحران، فقدان متخصصان روانشناسی برای حمایت روانی از آسیب دیدگان، آسیب به تاسیسات حیاتی بدون برنامه‌های جایگزین، عدم ایجاد یک مدیریت مدنی موثر و تبادل اتهامات میان مقامات و تلاش برای انداختن تقصیر به گردن یکدیگر، از جمله شاخص‌های ناتوانی کابینه در اداره اوضاع بعد از جنگ بوده است.

بازرس کل کابینه رژیم صهیونیستی در گزارش خود تاکید کرد: زیرساخت‌های کابینه در مقابله با نیازهای عمومی در طول جنگ شکننده و ضعیف به نظر می‌رسیدند و این احساس غالب در میان اسرائیلی‌ها را تقویت می‌کرد که آنها در مواجهه با خطر تنها رها شده‌اند.

در این گزارش آمده است: واقعیت آن است که کابینه اسرائیل بعد از حمله 7 اکتبر به وضوح در رسیدگی به جبهه داخلی شکست خورد، عدم هماهنگی میان وزارتخانه‌ها منجر به تضاد قدرت بین 5 وزیر شد و هیچ برنامه واحدی برای مدیریت بحران وجود نداشت.

کابینه، آوارگان و آسیب دیدگان را به حال خود رها کرد

به گفته ماتانیاهو انگلمن، سردرگمی در مدیریت وضعیت آوارگان در شهرک‌های اطراف نوار غزه و مناطق مرزی با لبنان در جبهه شمالی کاملاً مشهود بود؛ جایی که ده‌ها هزار آواره از شهرک‌های شمالی و جنوبی بدون راهکارهای مناسب جهت ایجاد سرپناه و یا حمایت روانی لازم، به حال خود رها شده بودند.

این گزارش، شکست‌ها در مدیریت غرامت و اقتصاد را مستند و تاکید می‌کند که مشاغل کوچک و متوسط نتوانستند به موقع غرامت دریافت کنند که موجب فروپاشی بسیاری از آنها شد. روند آموزشی نیز به دلیل عدم وجود برنامه‌های جایگزین مختل گشت و ده‌ها هزار دانش آموز و خانواده‌های آنها سردرگم ماندند.

مقام مذکور کابینه رژیم صهیونیستی تصریح کرد که سهم قابل توجهی از مسئولیت این اوضاع بر عهده رهبری سیاسی اسرائیل است؛ جایی که نتانیاهو از جنگ دوم با لبنان درس نگرفت و جبهه داخلی را بدون مدیریت روشن در مقابله با بحران رها کرد. اسموتریچ هم که قرار بود مسئولیت اداره مدنی را بر عهده بگیرد به وظیفه‌اش عمل نکرد. گالانت هم به دلیل شکست نیروی هوایی و فرماندهی جبهه داخلی در روزهای اول جنگ باید پاسخگو باشد. همچنین یوسی شلی، مدیر کل سابق دفتر نخست وزیر هم به دلیل عدم مدیریت پرسنل مدنی مورد بازجویی قرار گرفت.

تعمیق بحران اعتماد میان شهرک نشینان با کابینه

از طرف دیگر، یارون دراکمان، سردبیر روزنامه عبری یدیعوت آحارانوت گفت: این گزارش روشن می‌کند که شکست‌های فعلی اسرائیل چیز جدیدی نیستند، بلکه نشان دهنده انباشت غفلتی است که از جنگ دوم لبنان در سال 2006 تاکنون ادامه داشته است.

وی افزود: اکثر کابینه‌های اسرائیل در اجرای ده‌ها توصیه‌ای که قبلاً برای افزایش آمادگی جبهه داخلی صادر شده بود شکست خوردند و همان کاستی‌ها از جمله کمبود متخصصان روانشناسی برای مقابله با آسیب‌های جمعی و ضعف زیرساخت‌های هشدار اولیه، دوباره تکرار شده‌اند.

این تحلیلگر و خبرنگار صهیونیست تاکید کرد: قابل توجه‌ترین نکته‌ای که در گزارش ماتانیاهو انگلمن به چشم می‌خورد، این حس فزاینده در میان اسرائیلی‌ها بود که آنها در مواجهه با خطر تنها گذاشته شده‌اند. این احساس در کاهش اعتماد اسرائیلی‌ها به کابینه کاملاً روشن می‌شود. آوارگانی که از شهرک‌های جنوبی و شمالی فرار کرده بودند و همه کسانی که تحت تاثیر پیامدهای جنگ قرار گرفتند، به شدت از عملکرد کابینه خشمگین هستند و بحران اعتماد میان اسرائیلی‌ها و مقامات عمیق‌تر شده است.

مسئولیت اصلی شکست در محافظت از جبهه داخلی بر عهده نتانیاهو و وزرایش است

سامی پرتز، سردبیر روزنامه اقتصادی مارکر رژیم صهیونیستی هم گزارش حسابرس کل کابینه این رژیم در مورد عملکرد کابینه بعد از حمله 7 اکتبر را مورد بررسی قرار داده و تاکید کرد: این نشان دهنده الگوی تکرار شونده شکست کابینه در تقویت جبهه داخلی اسرائیل طی جنگ‌ها و مواقع اضطراری است.

وی تاکید کرد: این شکست یک اتفاق ناگهانی نبود، بلکه در طول 17 سال بعد از جنگ دوم با لبنان بدون تعیین دقیق نهاد مسئول مدیریت جبهه داخلی انباشته شده است. گزارش ماتانیاهو انگلمن، مدیریت ضعیف، عدم هماهنگی و عدم استفاده از اختیارات موجود برای وزرا جهت ارائه پاسخی موثر به اسرائیلی‌ها را نشان می‌دهد.

این نویسنده صهیونیست تصریح کرد: اگرچه کابینه کنونی اسرائیل نظر تعداد وزرایی که در آن بوده‌اند و تجربه آنها در کابینه‌های قبلی رکورد دار است و اختیارات و عناوین زیادی دارند، اما عملکرد آنها در محافظت از جبهه داخلی به وضوح یک شکست بزرگ بود که شکنندگی ساختار غیرنظامی و تداوم خطرات علیه جبهه داخلی را آشکار می‌کند.

سردبیر روزنامه مارکر رژیم صهیونیستی گفت: فقدان سازماندهی و مسئولیت عمومی در اداره رفاه مدنی منجر به شکست فرماندهی جبهه داخلی در ارائه پاسخ موثر به نیازهای اسرائیلی‌ها به ویژه آوارگان شد. کابینه همچنین در ایجاد یک نهاد اضطراری داخلی که قادر به مدیریت همه جنبه‌های رفاه مدنی در زمان جنگ باشد، شکست خورد و این موضوع به وخامت بحران در جبهه داخلی در طول جنگ غزه کمک کرد.

وی در پایان تاکید کرد که گزارش حسابرس کل کابینه، تصویر تاریکی از مدیریت کابینه در جبهه داخلی از زمان آغاز جنگ در 7 اکتبر 2023 و بعد از آن را ترسیم می‌کند. در این میان مسئولیت اساسی بر عهده رهبری سیاسی به ریاست نتانیاهو است که نتوانسته چالش‌های گذشته را به فرصت‌هایی برای اصلاح سیستم مدنی تبدیل کند.