فعالیت عرفانحلقه؛ از تمجید حملات دشمن تا سوءاستفاده مالی و روانی

به گزارش خبرنگار گروه فرق و ادیان خبرگزاری رسا، صبح امروز خبرگزاری رسا میزبان نشستی تخصصی «عرفان حلقه در جنگ و پساجنگ ۱۲ روزه و سناریوهای پیشرو» با حضور کارشناسان و پژوهشگران حوزه معنویتهای نوظهور بود تا ابعاد فعالیت جریانهای عرفان کاذب در جریان جنگ دوازدهروزه بررسی شود.
دکتر امین رضائینژاد در این نشست با اشاره به اهمیت رصد دقیق این جریانها اظهار داشت: با توجه به تهدیدات نرم و فرهنگی که در جنگهای معاصر مشاهده میشود فعالیتهای این جریانها میتواند به سرعت اثرگذاری روانی بر جامعه داشته باشد و همبستگی ملی را تضعیف کند.
تحولات جریان عرفان حلقه پس از جنگ دوازدهروزه
وی تصریح کرد: امروز دیگر رهبری جریان عرفان حلقه تنها به شخص طاهری محدود نیست و این جریان به چند گروه و شاخه جدا تقسیم شده است. برخی از این گروهها علناً از حملات نظامی رژیم صهیونیستی تمجید کردند و حتی این حملات را با زبان شاعرانه توصیف نمودند؛ گویی یک اثر هنری یا نقطهای است که خونریزی را خاتمه میدهد. این فعالان با انتشار ایدههایی چون «مانیفست ایران آزاد» تلاش کردند شور انقلابی و همبستگی مردم را تضعیف کنند.
رضائینژاد افزود: شواهد موجود نشان میدهد برخی از پیروان این جریانها نه تنها به فعالیتهای فرهنگی و معنوی محدود نبودند بلکه با زبانی بیمحابا اعلام میکردند که اصابت موشکهای اسرائیل به هر کس در ایران رحمت و لطف است و حتی از کشته شدن نوزادان مسرت میجستند.
تضعیف جریانهای دینی سنتی و ترویج آشوب
این پژوهشگر حوزه معنویتهای نوظهور، اظهار داشت: جریانهای کاذب در این دوران، بخشی از فعالیت خود را بر تخفیف ارزشهای دینی متمرکز کردند و دعوت به آشوب خیابانی و استفاده از سحر و جادو را مطرح نمودند. هدف آنها برهم زدن امنیت روانی جامعه و ایجاد اضطراب عمومی بود.
وی افزود: گروهی دیگر از پیروان عرفانهای کاذب، هرجومرج و آشوب را به عنوان «انرژی ذخیرهشده» در ایران تصور میکردند که باید آزاد شود و از آن برای اهداف فردی یا جمعی خود بهرهبرداری کنند.
رضائینژاد اشاره کرد: برخی از فعالان این جریانها در بحبوحه جنگ فعالیتهای مادی نیز داشتند و با فروش بستههای آموزشی و پکیجهای خاص از اضطراب مردم سودجویی میکردند. آنها القا میکردند که تنها با خرید محصولات آنها میتوان آرامش یافت؛ حتی اگر همسایهای مورد حمله قرار گیرد این بستهها تنها راه مقابله با ترس و اضطراب است.
ترویج خیالات و الاهیات فردگرایانه
رضائینژاد تأکید کرد: برخی گروهها واقعیت جنگ را به قلمرویی خیالی و موهوم منتقل کردند. اهل این جریانها مدیتیشنهای تجاری، وعدههای آیندهنگرانه و الاهیات فردگرایانه را ترویج میدادند تا مردم را به خروج به خیابان و اقداماتی تحریکآمیز تشویق کنند.
وی افزود: تصویری که این جریانها از بازگشت ایران به دوران قدیم ترسیم میکردند جعلی و غیرواقعی بود؛ ادعایی که با پیروزی ایران اسلامی محقق شد و نه با وعدههای کاذب این گروهها.
رضائینژاد تاکید کرد: فعالیتهای جریان عرفان حلقه و دیگر عرفانهای نوظهور در شرایط جنگ، پیامدهای جدی فرهنگی و اجتماعی داشته است. این جریانها باعث ایجاد شکاف در جامعه، تضعیف اعتماد به نهادهای دینی و تشویش اذهان عمومی شدند. اثرات روانی آنها حتی پس از پایان جنگ نیز میتواند ادامه یابد و نیازمند اقدامات پیشگیرانه است.
وی ادامه داد: باید توجه داشت که این جریانها نه تنها تهدید معنوی و روانی ایجاد میکنند بلکه گاهی به صورت مستقیم از منافع دشمنان ایران بهرهبرداری میکنند و زمینهساز آشوب اجتماعی میشوند.
ضرورت هوشیاری و مقابله فرهنگی
رضائینژاد در جمعبندی سخنان خود با تأکید بر ضرورت مقابله هوشمندانه با عرفانهای کاذب گفت: رصد دقیق فعالیتهای این جریانها، آگاهیبخشی به جامعه و تقویت نهادهای دینی و معنوی سنتی از مهمترین ابزارهای مقابله فرهنگی است. رسانهها و پژوهشگران نقش اصلی در آشناسازی مردم با آسیبهای این جریانها دارند.
وی افزود: آموزشهای عمومی در حوزه معنویتهای اصیل و تقویت همبستگی ملی میتواند اثرگذاری جریانهای کاذب را کاهش دهد و مانع از سوءاستفاده آنها از بحرانهای اجتماعی و جنگی شود.
رضائینژاد، تاکید کرد: تجربه جنگ دوازدهروزه نشان داد که عرفانهای کاذب در شرایط بحران همزمان با فعالیتهای معنوی و عرفانی به دنبال بهرهبرداری از هر فرصت برای تضعیف جامعه و منافع ملی هستند. بنابراین بررسی دقیق سناریوهای پیش رو و آگاهسازی جامعه از فعالیتهای این جریانها از اولویتهای ضروری پژوهش و سیاستگذاری فرهنگی کشور است.
وی تأکید کرد: شکلگیری شبکههای اطلاعرسانی دقیق و تعامل فعال با نهادهای دینی و فرهنگی میتواند مانع از اثرگذاری منفی این جریانها شود و زمینهساز تقویت مقاومت روانی و فرهنگی جامعه باشد.
رضائینژاد در پایان اظهار داشت: عرفانهای کاذب به ویژه جریان عرفان حلقه در بحرانها و جنگها نقش تهدیدآمیزی دارند؛ از تبلیغ خشونت و آشوب تا سوءاستفاده اقتصادی و روانی. آگاهیبخشی، رصد مستمر و تقویت نهادهای دینی و فرهنگی، مهمترین راهکار مقابله با این تهدیدهاست تا جامعه در برابر جریانهای کاذب مقاوم و همبستگی ملی حفظ شود.
مهدی الهی