پژوهشگر حوزه علمیه: عاشوراییان به تأسی از امام حسین در برابر ظلم ستمگران میایستند
حجتالاسلام عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، مسؤول دفتر نشر نوید اسلام و از محققان حوزه علمیه قم در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، واقعه عاشورا را یکی از حوادث مهم تاریخ اسلام برشمرد و اظهار داشت: عاشورا براساس مبارزه با ظلم، بیعدالتی و انحراف از تعالیم اسلام، شکل گرفت.
وی با بیان اینکه امام حسین(ع) با هدف از بین بردن کجیها و انحرافاتی که در متن تعالیم اسلام و احکام اسلامی پیش آمده بود، قیام کرد، افزود: امام حسین(ع) در برابر افراد ناشایست و نالایقی ایستاد که احکام الهی را با رأی و نظر خود تفسیر میکردند و شریعت پیامبر اکرم(ص) را به دست فراموشی سپرده بودند.
این محقق و پژوهشگر حوزه علمیه قم، خاطرنشان کرد: حضرت سیدالشهدا(ع) که تربیت یافته مکتب اسلام، پیشوا و رهبر واقعی جهان اسلام بود در برابر انحرافات مختلف به پا خواست، دست به قیام زد؛ قیامی که هدفی جز امر به معروف و نهی از منکر و برگرداندن احکام اسلام به مواضع اولیه خود، نداشت.
وی، ادامه داد: گرچه قیام امام حسین(ع) در ظاهر امر به شکست نظامی تفسیر شد، اما اباعبدالله الحسین(ع) در این مبارزه پیروز واقعی میدان بود؛ چرا که در برابر افرادی امثال یزید که تفسیرکننده احکام الهی و عامل آن نبودند، ایستاد و احکام اسلام را زنده کرد.
حجتالاسلام عقیقی بخشایشی با بیان اینکه عاشورایی بودن پیروی از اهداف امام حسین(ع) است که مهمترین آن در امر به معروف و نهی از منکر خلاصه میشود، اظهار داشت: امام حسین(ع) فرمودند که برای گرفتن سلطنت و حکومت قیام نکردم؛ بلکه قیام من ایجاد امر به معروف و پیروی از احکام الهی و شریعت مقدسه نبوی است.
وی، تصریح کرد: عاشوراییان واقعی کسانی هستند که همچون اباعبدالله الحسین(ع) هرگز حکومت فاجر را نمیپذیرند، با ظلم و ستمگری مبارزه میکنند و در برابر انحرافاتی که در دین رخ میدهد میایستند.
مسؤول دفتر نشر نوید اسلام، مطالعه لهوف سید ابن طاووس و مقتل مقرم سید عبدالرزاق مقرم را برای آشنایی بیشتر با حوادث عاشورا مورد نظر قرار داد و گفت: در مقدمه کتاب مقتل مقرم به اهداف قیام عاشورا اشاره شده است.
وی، یادآور شد: ورود امام حسین(ع) به کربلا، قیام مسلم بن عقیل(ع) و حرکت به سوی عراق، سخنرانی ابن زیاد شب عاشورا، شهادت حضرت عباس(ع)، حوادث پس از شهادت امام حسین(ع)، گفتوگوی یزید با امام سجاد(ع) و خطبه زینب(س) برخی از مطالب کتاب مقتل مقرم است. /920/ت302/ع