۲۱ آبان ۱۳۹۳ - ۱۷:۴۲
کد خبر: ۲۳۰۶۱۵

فتنه نتیجه گسترش نفاق در جامعه

خبرگزاری رسا ـ نفاق عاملی خطرناک‌تر از دشمن خارجی و از بین برنده جامعه اسلامی است. از این رو باید از گسترش آن در جامعه جلوگیری کرده و در جهت استحکام روابط اجتماعی سالم قدم برداریم.
فتنه

به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، بدون شک نفاق و دورویی از عوامل انحطاط در جامعه و از عوامل اصلی ضعف حکومت اسلامی است. حجت الاسلام و المسلمین ملکی راد عضو هیات علمی پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی در یادداشتی به بررسی همین موضوع پرداخته است.

 

یکی از بلاهایی که ممکن است دامنگیر اجتماع شود گسترش روحیه نفاق و دو رویی در جامعه است.

 

بدون شک وجود چنین مرضی در اجتماع موجب عدم اعتماد عمومی شده و بدنبال آن روابط اجتماعی رو به تیرگی خواهد نهاد و تیرگی روابط اجتماعی منجر به گسترش انواع فتنه‏ها خواهد شد، با توجه به خطر منافقین و گسترش نفاق در جامعه، امیرالمؤمنین(ع) از پیامبر(ص) نقل می‏کند: «وَ لَقَدْ قَالَ لِی رَسُولُ اللهِ (ص) : إِنِّی لاَ أَخَافُ عَلَی أُمَّتِی مُؤْمِناً وَ لاَ مُشْرِکاً، أَمَّا الْمُؤمِن فَیَمْنَعُهُ اللهُ بِإِیمَانِهِ، وَ أَمَّا الْمُشْرِکُ فَیَقْمَعُهُ اللهُ بِشِرْکِهِ،لکِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ کُلَّ مَنَافِقِ الْجَنَانِ، عَالِمِ اللِّسَانِ یَقُولُ مَا تَعْرِفُونَ،وَ یَفْعَلُ مَا تُنْکِرُونَ».

 

«پیامبر اسلام(ص) به من فرمودند: بر امت خودم نه از مؤمن و نه از مشرک هراسی ندارم زیرا مؤمن را ایمانش به خدا باز داشته و مشرک را خداوند به جهت شرک او نابود می‏سازد، من بر شما از منافق هراسناکم زیرا درونی دو چهره و زبانی عالمانه دارد، گفتارش دلپسند و رفتارش زشت و ناپسند است».

 

 امام امیرالمؤمنین(ع) خود در این ارتباط می‏فرماید: «اُوصیکُمْ عِبادَ اللّه‏ِ بِتَقْوى اللّه‏ِ وَ اُحَدِّرَکُمْ اَهْلَ النِّفاقِ فَاِنَّهُمُ الضّالُّونَ الْمُضِلُّونَ وَ الزّلُّونَ الْمُزِلَّونَ».

 

«ای بندگان خدا شما را به ترس از خداوند سفارش می‏کنم و شما را از اهل نفاق و منافق می‏ترسانم زیرا آنها خود گمراه و موجب گمراهی دیگران می‏شوند و خود خطا کار و موجب خطاکاری دیگران می‏گردند».

 

«یَتَلَوَّنُونَ اَلْوانا وَ یَفْتَنُّونَ اخْتِنانا؛ آنها به رنگهای مختلف ظاهر می‏شوند و از ترفندهای گوناگون استفاده می‏کنند».

 

«وَ یَعْمِدُونَکُمْ بِکُلِّ عِمادٍ وَ یَرْصُدُوَنَکُمْ بِکُلِّ مِرْصادٍ؛ آنها برای شکستن شما از هر پناهگاهی استفاده می‏کنند و در هر کمینگاهی به شکار شما می‏نشیند».

 

«قُلُوبُهُمْ دَوِیَّةٌ وَ صِفاحُهُمْ نَقِیَّةٌ یَمْشُونَ الْخَفاءَ وَیَدِبّونَ الضَّرّاءَ؛ قلب‏هاشان بیمار و ظاهرشان آراسته است، در پنهانی راه می‏روند و از بیراهه‏ها حرکت می‏کنند.

 

«وَصْفُهُمْ دَواءٌ وَ قَوْلُهُمْ شِفاءٌ وَ فِعْلُهُمُ الدّاءُ الْعَیاءُ حَسَدَةُ الرَّخاءِ وَ مُؤَکِّدُوا الْبَلاءِ وَ مُقْنِطُوا للرَّجّاءِ؛ وصف‏شان دارو و گفتارشان درمان اما کردارشان دردی است بی‏درمان، بر رفاه و آسایش مردم حسد می‏ورزند و بربلاد و گرفتاری مردم می‏افزایند و امیدواران را ناامید می‏کنند».

 

«لَهُمْ بِکُلِّ طَریقٍ صَریعٌ وَ الِى کُلِّ قَلْبٍ شَفیعٌ وَ لِکُلِّ شَجْوٍ دُمُوعٌ؛ آنها در هر راهی کشته‏ای و در هر دلی راهی و بر هر اندوهی اشکها می‏ریزند».

 

«یَتَقارَضُونَ الثَّناءَ وَ یَتَراقَبُونَ الْجَزاءَ اِنَ سَأَلُوا الْحَفُوا وَ اِنْ عَذَلُوا کَشَفُوا وَ اِنْ حَکَمُوا اَسْرفُوا؛ مدح و ستایش را به همدیگر قرض می‏دهند و انتظار پاداش می‏کشند، اگر چیزی را بخواهند اصرار می‏کنند و اگر ملامت شوند پرده دری می‏نمایند و اگر داوری کنند اسراف می‏ورزند».

 

«قَدْ اَعَدَّوا لِکُلِّ حَقٍّ باطِلاً وَ لِکُلِّ قائِمٍ مائلاً وَ لِکُلِّ حَىٍّ قائِلاً وَ لِکُلِّ بابٍ مِقْتاحا وَ لِکُلِّ لَیْلٍ مِصْباحا؛ آنها بر هر حقی باطلی و در برابر هر دلیلی شبهه‏ای و برای هر زنده‏ای قاتلی و برای هر دری کلیدی و برای هر شبی چراغی تهیه کرده‏اند».

 

«یَتَوَصَّلُونَ اِلىَ الطَّمَعِ بِالْیَأسِ لِیُقیمُوا بِهِ اَسْواقَهُمْ وَ یُنْفِقُوا بِهِ اَعْلاقَهُمْ؛ با اظهار یأس می‏خواهند به مطامع خویش برسند و بازار خود را گرم کنند و کالای خود را بفروشند».

 

«یَقُولُونَ فَیُشْبِهُونَ و یَصَفُونَ فَیْمَوِّهونَ قَدْ هَوَّنُوا الطَّریقَ وَ اَضْلَعُوا الْمضقَ؛ سخن می‏گویند اما به اشتباه می‏اندازند وصف می‏کنند اما فریب می‏دهند در آغاز راه را آسان و سپس در تنگناها به بن بست می‏کشانند».

 

«فَهُمْ لَمَّةُ الشَّیْطانِ وَ حُمَّةُ النّیرانِ؛ آنها یاوران شیطان و زبانه‏های آتش جهنم‏اند».

 

از این روایات برمی‌آید که نفاق عاملی خطرناک‌تر از دشمن خارجی و از بین برنده جامعه اسلامی است. از این رو باید از گسترش آن در جامعه جلوگیری کرده و در جهت استحکام روابط اجتماعی سالم قدم برداریم./907/د102/ی

 

منبع: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

ارسال نظرات