حجت الاسلام میرزا محمدی:
عهدنامه امام حسن فراتر از یک صلح بود
خبرگزاری رسا ـ استاد حوزه علمیه با بیان این‌که امام حسن(ع) برای رسیدن به حکومت با معاویه صلح نکردند، گفت: عهدنامه امام حسن(ع) فراتر از یک صلح معمولی بود که زمینه‌های شکل‌گیری قیام کربلا را فراهم کرد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمد میرزا محمدی شب گذشته در مراسم شب شهادت امام حسن مجتبی(ع) با اشاره به مظلومیت امام دوم شیعیان به بیان مسائل و پاسخ به شبهات مخالفان صلح امام حسن(ع) پرداخت.
حجت الاسلام میرزا محمدی یکی از مهم ترین وقایع دوران زندگی امام مجتبی(ع) را واقعه صلح ایشان دانست و گفت: صلح امام حسن (ع)به اندازه ای مورد مخالفت قرار گرفت که عده ای بدون اطلاع از مصلحت شیعیان به اعتراض پرداختند و برخی صلح را به نشانه ذلیل شدن مسلمانان ذکر می کردند.
وی صلح امام حسن (ع) را زمینه ای برای پرورش درخت اسلام بیان کرد و افزود: امام دوم شیعیان بوسیله صلح و یا آتش بس با دشمن از جان امام حسین(ع) محافظت کردند و به این وسیله امام سوم شیعیان در زندگی بوده تا در کربلا قیام کنند.
این واعظ اهل بیت(ع) تبلیغات علیه امام حسن(ع) را به اندازه ای دانست که کسی این امام را به عنوان مرجع مسلمانان هم نمی پذیرفت و در این زمینه خاطرنشان کرد: خلفای اموی به وسیله جاعلان حدیث علیه امام مجتبی(ع) به اندازه ای تبلیغ کردند که آن حضرت را حتی به عنوان مرجعیت علمی هم حساب نمی کردند به اندازه ای که علامه طباطبایی می گوید در زمان ده سال حتی یک مسأله شرعی هم از امام دوم پرسیده نشد.
امام حسین (ع) بعد از امامت 10 سال پایبند عهد نامه امام حسن(ع)
حجت الاسلام میرزا محمدی با بیان این‌که امام حسین(ع) 10 سال پایبند عهد برادر با معاویه بود، اظهار داشت: سید الشهدا تا سال 60 هجری قمری به مدت ده سال به صلح امام حسن(ع) پایبند بود و در این رابطه می فرماید من قیام نکردم چون به عهدنامه برادرم امام مجتبی(ع) پایبندم.
عهد نامه امام حسن(ع) فراتر از صلح
وی اقسام صلح را با توجه به تقسیم بندی متخصصان در سه بخش ذکر کرد و گفت: نخست این‌که یکی از طرفین صلح از اهداف و آرمان های خود دست بر می دارد و تماما در آرمان های طرف مقابل هضم می شود.
حجت الاسلام میرزا محمدی عقب نشینی و صلحی که برای رسیدن به حکومت است را یکی دیگر از اقسام صلح دانست و تصریح کرد: صلح موقت در زمانی اتفاق می افتد که گروهی برای رسیدن به قدرت و حکومت مدتی صلح می کنند تا زمینه برای قدرت دوباره فراهم شود.
این استاد حوزه قسم سوم صلح را فاصله گرفتن از سیاست بیان کرد و ابراز داشت: در این قسم کسی که صلح می کند به طور کلی از سیاست و از مسؤولیت خود نسبت به جامعه مسلمانان فاصله می گیرد و کنج عزلت می نشیند.
وی با توجه به سه قسم بالا از صلح گفت: با بررسی صلح امام مجتبی(ع) می توان دریافت که پیمان امام حسن(ع) از هیچ یک از اقسام صلح نیست بلکه امام در زمان عهدنامه هیچ گاه از آرمان های اسلام و هدایت مسلمانان کناره گیری نکردند به گونه ای که می فرمایند ما از تمام امت سزاوارترین بر ولایت هستیم و تا ما هستیم کسی لایق ولایت بر امت نیست.
انتخاب امام تنها از جانب خداوند امکان پذیر است
حجت الاسلام میرزا محمدی با توجه به ابلاغ پروردگار به پیامبر(ص) خاطرنشان کرد: با توجه به فرمان خداوند به پیامبر که می فرماید برای مزد رسالتت باید ولایت علی(ع) را که ما انتخاب کردیم، ابلاغ کنی و این یعنی انتخاب امام تنها از جانب خداوند صورت می گیرد.
وی با اشاره به اهمیت انتخاب امام تنها بوسیله خداوند اظهار داشت: معاویه خیال می کرد صلح امام حسن(ع) به نشانه تایید ولایت معاویه است و امام مجتبی(ع) می فرمایند به خدا قسم معاویه دروغ می گوید و با توجه به انتخاب امام تنها بوسیله خداوند می توان فهمید صلح امام دوم به خاطر تایید معاویه نبوده زیرا امام می دانستند انتخاب ولایت تنها بوسیله خداوند است.
حجت الاسلام میرزا محمدی امام حسن(ع) را بی نیاز به حکومت و قدرت دانست و تاکید کرد: اگر امام حسن(ع) صلح کردند به خاطر رسیدن به حکومت نبود بلکه با توجه به احادیث ائمه(ع) می توان فهمید اگر ائمه تلاشی هم می کنند تنها به خاطر آسایش و آرامش امت است.
استاد حوزه با توجه به نظر عقلای عالم، صلح امام حسن(ع) را عاقلانه ترین راه ذکر کرد و گفت: با نگاه به حدیث رسول اکرم(ص) که می فرماید «اگر همه عقل های عالم را به صورت مجسمه ای در بیاورند می شود فرزندم حسن» و همچنین موقعیت زمان امام حسن(ع) همه عقلا به تصمیم ایشان رأی مثبت می دهند.
وی در پایان با توجه به عدم وفای یاران امام حسن(ع) به ایشان به ضررهای جنگ اشاره کرد و افزود: امام حسن(ع) می فرماید اگر من با معاویه می جنگیدم از دو حال خارج نبود یا من و حسین کشته می شدیم و قیام کربلا از بین می رفت و یا من اسیر می شدم و معاویه با آزاد کردن من بر شیعیان منت می گذاشت که این منت تا قیامت لکه ننگی بر شیعیان بود./1322/پ202/ی
ارسال نظرات