ویژگیها و صفات اهل خیر در دنیا
![حجت الاسلام محسن کريمي](/Original/1394/05/22/IMAGE635751150999448846.jpg)
وی ادامه داد: صفت بعدی اهل خیر «اعینهم باکیه»، است، چشمان آن ها گریان است و اشک چشم دارند، پیامبر(ص) گریه کردن و اشک کودکان را دوست داشتند و فرمودند «خوشا به حال کسی که در دل شب به خاطر گناهی که انجام داده و با خشوع در برابر خدای خود اشک می ریزد».
کارشناس مذهبی افزود: امیرالمؤمنین(ع) فرمودند «دو تا قطره است که خداوند آن ها را دوست می دارد، یکی قطره خونی که در راه خدا ریخته می شود و دیگری قطره اشکی که انسان گناهکار در برابر خدا برای توبه از عمل خود می ریزد».
حجت الاسلام کریمی بیان داشت: سومین ویژگی اهل خیر «قلوبهم ذاکره» ، است، یعنی قلوب آن ها همواره به یاد خداست، گاهی فقط زبان ذکر خدا می گوید، گاهی زبان و قلب هماهنگ با هم ذکر می گویند و می رسد به جایی که لحظه به لحظه به یاد خداست و ذکر دائمی دارد.
وی اظهار داشت: لقمان به فرزندش توصیه می کند که «پسر با علما همنشین باش و در مقابل آن ها زانو بزن تا خدای عزوجل قلبت را احیا کند»، بدانید هر قدر که از عبادت خدا احساس شادی و نشاط می کنید همان قدر قلبتان زنده است و مردن دل سبب می شود تا انسان به معنویات بی میل شود.
کارشناس مذهبی ابراز داشت: منظور لقمان از علما، عالمانی هستند که به وسیله علمی که دارند خود را ساخته اند، همنشینی با علمای ربانی قلب انسان را زنده می کند، در روایت داریم که «الناس نیام اذا ماتوا انتبهوا؛ مردم در خوابند وقتی مردند بیدار می شوند»، منظور همان خواب معنوی و روحی و غفلتی است که انسان دچار آن می شود.
حجت الاسلام کریمی گفت: دکتر پورمقدس، پزشک حضرت امام(ره) نقل می کند که شبی با کنترل از راه دور متوجه شدیم که امام(ره) تپش قلب دارند، فوراً با احمد آقا تماس گرفتیم که چه شده، گفتند امام(ره) در سجده هستند و این تپش قلب ایشان ناشی از ذکر قلبی و خشوع در برابر خدا است.
وی افزود: از نظر امیرمؤمنان(ع) مرده ها دو دسته هستند، مردگانی که در قبر گذاشته می شوند و افقی هستند و مردگانی که راه می روند، حرکت می کنند، اما قلوب آن ها مرده است، عمودی هستند اما در واقع مرده اند.
کارشناس مذهبی ابراز داشت: شهدای انقلاب و جنگ تحمیلی هم قلوبی زنده و به یاد خدا و چشمانی گریان داشتند، شهید پازوکی در جبهه پیشاپیش رزمندگان حرکت می کرد که ناگهان به زمین خورد، بالای سر او که رسیدند دیدند در حال گریه است، گفتند فرمانده نباید گریه کند، گفت وقتی به زمین خوردم دو دستم را حایل کردم که با صورت به زمین نخورم، در حالی که آقایمان حضرت ابوالفضل العباس(ع) در کربلا دست در بدن نداشت تا با صورت به زمین نخورد.
حجت الاسلام کریمی بیان داشت: شهید آقابابایی وقتی نماز می خواند آن قدر با سوز و با حال می خواند که عده ای فقط برای تماشای نماز خواندن او می آمدند تا خشوع و خضوع و اشک چشم او را در نمازش ببینند، شهدایمان هم اهل اشک بودند و هم به یاد خدا و ائمه(ع) بودند./939/ 202/ح