محبت علی بن ابی طالب خیر دنیا و آخرت را به همراه دارد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت الله سید حسن مرتضوی در پایان درس خارج فقه خود گفت:‌ مرحوم مجلسی در جلد 94 صفحه 40 حدیث 24 از دعوات راوندی از جناب اعمش نقل می کند که اعمش اکثرا اطلاق بر ابو محمد سلیمان بن مهران کوفی می شود و خیلی کم بر اسماعیل بن عبدالله اطلاق می شود که هردو از اصحاب امام صادق (ع) هستند مهران از بزرگان اصحاب از نظر تشیع بوده است.

آیت الله مرتضوی گفت: مرحوم راوندی در دعوات از اعمش نقل می کند او می گوید در راه حج بودم که شخصی را نابینا دیدم در بادیه در حال مناجات با خدا بود که در دعای خود از خدا بینایی چشم می  خواست و خدا را به کسانی قسم می داد که من نفهمیدم بعد دعا نزد او رفتم من را هم حالت گریه گرفته بود گفتم مناجات خوبی خواندی اما من متوجه نشدم که خدا را به چه کسی قسم دادی.

وی افزود:شخص نابینا در جواب او یک به یک عبارات مناجات را با مراد خود بیان کرد که مراد پیامبر(ص) حسن و حسین(ع) و علی بن ابی طالب(ع) و حضرت زهرا(س) است حاصل اینکه خدا را به خمسه طیبه قسم می داد من دو دینار به او دادم و رفتم مکه و در برگشت در همان مکان او را دیدم که بینا شده است.

استاد سطح عالی حوزه خراسان گفت: آن موقع هم وهابیت نبود که حاجیان را به قتل برسانند حاجیان به سلامت برمی گشتند. اعمش می گوید برگشتم دیدم این اعرابی اثر از کوری ندارد خوب می بیند گفتم چه شد که در پاسخ گفت آن مناجات ها را که شنیدی بعد رفتنت صداهایی شنیدم که گفت دست بر روی چشمان خود بگذار و بردار که چنین کردم و بینا شدم ولی کسی را در بیابان ندیدم و صاحب صدا نبود.

وی ادامه داد: شخص کور که بینا شده بود صدا می زند ای کسی که من را صدا زدی بحق خدایی که تو را خلق کرده خودت را معرفی کن توکه هستی که چنین به من گفتی که بیناشدم که صدایی گفت من خضرم که محب علی بن ابی طالب(ع) هستم من صاحب صدا بودم و مثل شما علاقه به علی بن ابی طالب(ع) دارم و در ادامه هم گفت محبت به علی بن ابی طالب(ع) خیر دنیا و آخرت است./933/202/ب1