۰۴ آبان ۱۳۹۴ - ۱۷:۲۹
کد خبر: ۲۹۷۹۱۸

نشست عرفان عملی در نهج البلاغه برگزار شد

خبرگزاری رسا ـ این کارشناس مذهبی با اشاره به سخن امام علی (ع) در خصوص شکر گفت: علی (ع) فرموده است، گروهی خدا را از روی رغبت در ثواب و پاداش بندگی می کنند و این عبادت بازرگانان است که سود و داد و ستد را در نظر می گیرند و گروهی خدا را از روی ترس بندگی می نمایند و این عبادت غلامان است که از بیم فرمان مولایشان را انجام می دهند.
نشست عرفان عملی در نهج البلاغه برگزار شد

 به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام کاووس روحی، استاد دانشگاه و حوزه عصر امروز در نشست عرفان عملی نهج البلاغه که در سالن اندیشه پژوهشگاه علوم انسانی برگزار شد، با بیان اینکه شکر عبارت است از اظهار نعمت منعم یا اظهار امریکه بدان ابراز نعمت منعم شود، گفت: شکر مغلوب به معنای کشف است و ضد آن کفران است که پوشیدن نعمت و فراموشی آنست گفته شده که اصل شکر است یعنی چشمه پر و مملو از آب بنابراین شکر عبارت است از مملو شدن و پر گشتن از اظهار نعمت های منعم.

 

وی در ادامه افزود: از حضرت صادق (ع) نقل شده است که خداوند عزوجل وحی کرد به موسی یا موسی مرا شکر کن حق شکر کردنم را عرض کرد پروردگارا چگونه شکر کنم تو را و هر شکر که بجا بیاورم این شکر را نعمتی جدید است که تو بمن دادی. خطاب شد ای موسی حال که دانستی که شکرگزاری از نعمت هم نعمتی دیگری از طرف حق است شکر مرا بجای آوردی.


این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه برای شکر سه رکن است افزود: 1- معرف منعم و صفات لایق به او و معرفت نعمت 2- پیدایش حالی که ثمره و نتیجه ی این معرفت است و آن خضوع و تواضع و سرور است به نعمت از جهت آنکه دلالت بر عنایت عطا کننده آن دارد. 3-عمل و رفتار مناسب با نعمت که ثمره و نتیجه ی حالت مذکور است.

 

حجت الاسلام کاووس روحی با اشاره به  اینکه ابی بصیر از امام بافر (ع) نقل می کند که حضرت رسول شبی که نوبت منزل عایشه بود عایشه به آن حضرت گفت چرا این قدر خود را بزحمت قرار میدهی و حال آنکه خداوند گناه آینده و گذشته تو را آمرزیده است، حضرت فرمود ای عایشه اگر چه خداوند فرمود لاکن من بنده شکور نباشم راوی میگوید حضرت روی انگشتان پای خود می ایستاد و خداوند را عبادت می کرد تا اینکه این آیه نازل شد طه و ما انزلنا علیک القرآن تشقی ،عایشه گمان می‌کرد این ارتکاب زحمت و مشقت در طاعات برای محو گناهان است این سوال را کرد حضرت در جواب فرمود مشقت تنها برای محو گناهان نیست بلکه برای شکر گزاری نعمت های غیر متناهی الهی می باشد.


وی افزود: عرفان عملی از نظر نهج البلاغه بر سه گونه است 1- قلبی و آن پیدایش قصد و عزم است به تعظیم و تحمید و تمجید منعم لسانی و آن ابراز این قصد است با ستایش نمودن و تسبیح گفتن با زبان 3- جوارحی و آن استعمال نعمت های ظاهری و باطنی حق تعالی است در آنچه او دستور داده است.


این استاد داتشگاه حوزه علمیه با اشاره به  صفحه 158 نهج البلاغه افزود: من برای شما معاشر و همنشین نیکویی بودم که به کوشش خود شما را از پشت سر حفظ نمودم و شما را از ریسمانهای ذلت و خواری و حلقه های ظلم و ستم رهایی دادم بجهت سپاسگزاری کردنم در مقابل ان نیکویی که از شما هویدا گردید.

 

وی با اشاره به خطبه 89 نهج البلاغه در خصوص مقام شکر افزود: هر که به او قرض دهد (از مال خود در راه او انفاق کند) قرض خویش را به او ادا خواهد فرمود و پاداش کسی که او را شاکر و سپاس گزار باشد خواهد داد.

 

این کارشناس مذهبی با اشاره به سخن امام علی (ع) در خصوص شکر افزود: علی (ع) فرموده است، گروهی خدا را از روی رغبت در ثواب و پاداش بندگی می کنند و این عبادت بازرگانان است که سود و داد و ستد را در نظر می گیرند و گروهی خدا را از روی ترس بندگی می نمایند و این عبادت غلامان است که از بیم فرمان مولایشان را انجام می دهند و گروهی از روی سپاس خدا را بندگی می کنند و این عبادت آزادگان است که خدا را با معرفت و اخلاص تنها خدا را شایسته عبادت و بندگی می دانند./817/202/ب3

ارسال نظرات