۳۱ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۰:۴۵
کد خبر: ۴۳۳۳۶۰
پای درس استاد مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی؛

چهار شرط اجابت دعا/ چگونه همواره یاد خدا باشیم

فرد دعا کننده باید معرفت داشته باشد نسبت به کسی که از او درخواست می کند؛ باید بدانیم که خداوند متعال منتظر است که ما از او درخواستی بکنیم و او نیز حاجت ما را اجابت کند.
آیت الله آقا مجتبی تهرانی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، برنامه حقیقت بندگی هر شب در ماه مبارک رمضان از رادیو معارف با موضوع توصیه های عرفانی از آیت الله آقا مجتبی تهرانی(ره) درباره دعا و نیایش و آثار معنوی آن پخش می شود که گزیده مباحث آن برای علاقه مندان منتشر می شود.

 

در تقاضا کردن از خداوند بلند نظری باید وجود داشته باشد و از کوتاه نظری پرهیز شود؛ بنده از خداوند متعال بخواهد که با او نسبت به فضلش رفتار کند؛ رعایت انصاف در دعا بحث دیگری است که این جلسه به آن می پردازم.

 

در روایات و دستوراتی که درباره دعا به ما رسیده، هیچ گاه حاجت کوچک و بزرگ از دیدگاه عبد نباید مطرح باشد و کوچکترین چیز را هم از خداوند متعال بخواهد؛ دیدگاه های بنده نسبت به پروردگار باید اصلاح شود.

 

پیامبر اکرم(ص) یک قانون کلی درباره حاجات را بیان فرموده اند و به یک نکته مهم تأکید می کنند؛ آن نکته این است که هر یک از شماها تمام حاجات خود را از پروردگارش بخواهد چه حاجات دنیوی و اخروی؛ در ادامه رسول خدا(ص) می فرمایند که حتی اگر بند کفشش پاره شد از خدا بخواهد؛ تا این حد پیامبر اکرم(ص) طلب حاجات را پایین می آورند.

 

انسان نسبت به پروردگارش باید این دیدگاه را داشته باشد که تمامی امور به خداوند متعال سپرده شده و این تصور که خداوند کلیات دنیا را در اختیار دارد و جزئیات به خودمان سپرده شده، غلط است.

 

ما نباید با عینک و دید کوچک خودمان خداوند متعال را ببینیم؛ برخی دیدگاه بدتری دارند که آن دیدگاه مادی است؛ ما داریم با موجودی صحبت می کنیم که فوق بی نهایت است و اراده ای فوق تمامی اراده ها دارد؛ همچنین تمامی موجودات از کوچکترین ذره در عالم وجود، همه و همه قائم به او هستند.

 

هر حادثه، ضرورت و حاجتی که برای انسان پیش می آید، باید آن را از خداوند متعال بخواهد و این کار انسان را دائم به یاد خداوند متعال می اندازد؛ حضرت علی(ع) می فرمایند که برای دعا چهار شرط وجود دارد؛ نیت، اخلاص، معرفت و انصاف از این چهار شرط است.

 

در نیت کردن، انسان باید تصمیم واقعی برای دعا داشته باشد؛ گاهی اوقات فردی دعایی می کند و ما اصلا صدای او را نشنیده ایم و آمین می گوییم؛ این که دعا نیست، بلکه لقلقه زبان است؛ خلوص در دعا غیر خلوص در عبادت است؛ زمانی که انسان دعا می کند، اگر غیر خدا را سبب ساز نداند، خلوص در دعا است.

 

فرد دعا کننده باید معرفت داشته باشد نسبت به کسی که از او درخواست می کند؛ باید بدانیم که خداوند متعال منتظر است که ما از او درخواستی بکنیم و او نیز حاجت ما را اجابت کند؛ در دعا کردن نباید بی انصافی به خرج داد و دعایی کرد که دیگران را از چیزی محروم کنیم؛ خداوند متعال هیچ گاه کسی را از چیزی محروم نمی کند که این با عدالت پروردگار در تضاد است./840/پ202/ی

ارسال نظرات