خدمت اتحادیه عرب به آمریکا و رژیم صهیونیستی

به گزارش خبرگزاری رسا، تارنمای «هیات کل اخبار رادیو و تلویزیون سوریه» اعلام کرد کسی که عملکرد اتحادیه عرب را از زمان آغاز بهار عربی تاکنون پیگیری کند به این مساله پی می برد که نظام عربستان و قطر در تصمیم گیری های آن نقش اساسی داشتند. آنها در راستای منافع خود تصمیم می گرفتند.

این تصمیم ها با طرح های استعماری آمریکا در منطقه همسو است. مهمترین مولفه طرح آمریکا حمایت از رژیم صهیونیستی است. هدف در این تصمیم گیری ها تلاش برای از بین بردن نظام های رسمی عربی بود. این اقدام با ویران سازی کشورهای عربی که مخالف سیاست های آمریکا و رژیم صهیونیستی بودند، صورت گرفت. برای رسیدن به این هدف، قطر و عربسان به ابزار آمریکا تبدیل شدند و در ویران سازی عراق، لیبی، سوریه و یمن نقش داشتند. این کشورها همواره تلاش کردند چهر محور مقاومت را مخدوش و این محور را فرسوده سازند.

تصمیم ویران سازی لیبی برپایه پیشنهاد شورای همکاری خلیج (فارس) صورت گرفت.کشورهای اتحادیه عرب به بهانه پشتیبانی از شهروندان از شورای امنیت سازمان ملل درخواست مداخله نظامی در لیبی کردند. در هفدهم مارس سال 2011 میلادی قطعنامه شماره 1973 با هدف ایجاد منطقه پرواز ممنوع در لیبی گرفته شد.

پوشیده نیست که سازمان های حقوق بشری و اندیشکده های نیز بخشی از شبکه ای بودند که برای توجیه دخالت نظامی در لیبی کار می کردند. این مراکز افراد و چهره هایی را با نام مستعار «مردمسالاری» خلق می کردند. نتیجه این اقدام ها، حمله نظامی ناتو به لیبی، ویرانی این کشور و به خاک و خون کشیدن مردم آن شد.

به گزارش تسنیم، شرکت کنندگان نشست شرم شیخ در تاریخ بیست و هفتم مارس سال 2015 از حمله عربستان به یمن با عنوان عملیات طوفان قاطعیت پشتیبانی کردند. در این نشست برای حمله به یمن زمینه سازی شد و در بیانیه پایان آن آمده اوضاع یمن اقتضا می کند که تحرک عربی و بین المللی برای رسیدن به حل مسالمت آمیز در یمن به کار گرفته شود تا دولت قانونی به قدرت برگردد. تا امروز همچنان فاجعه یمن مصیبت و زخمی کهنه برای مردم این کشور است. سالن های سازمان ملل آکنده از گزارش هایی درباره مصیبت ها و درد و رنج های مردم یمن است.

کشورهای اتحادیه عربی جنگ را فرماندهی کردند تا قطب نمای آن را از یک تنش سیاسی که آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه منطقه فرماندهی می کردند به تنش طایفی تغییر دهند. آل سعود بسیار تلاش کردند به محور مقاومت به ویژه حزب الله ضربه بزنند. به طوری که در یازدهم مارس سال 2016 تصمیم قرار دادن این حزب در فهرست گروه های تروریستی گرفته شد.

همچنین هیات عربستان در عکس العمل به سخنان ابراهیم الجعفری وزیر امور خارجه عراق که حزب الله و نیروهای الحشد الشعبی را حافظ کرامت عرب ها خوانده بود از نشست دوره 145 اتحادیه عرب، عقب نشینی کرد. تنها یک هفته پس از این مساله شورای همکاری خلیج فارس حزب الله را در فهرست گروه های تروریست قرار داد. اما آل سعود در یمن و سوریه با شکست روبرو شده اند.

درباره سوریه هم اتحادیه عرب مجموعه ای از اقدام ها را برای منزوی کردن سوریه در منطقه با هدف تسلیم سازی آن در برابر طرح های آمریکایی صهیونیستی انجام داد. آنها تلاش می کردند سوریه از منافع مردم، آزادی، حاکمیت، طرح مقاومت و مساله فلسطین چشم پوشی کند.

اقدام های اتحادیه عرب در این زمینه عبارتند از:

اتحادیه عرب عضویت سوریه را در این اتحادیه به حالت تعلیق دارد. این در حالی است که این مساله با منشورهای این اتحادیه در تضاد است. همچنین این اتحادیه گروه های تروریستی را راهی سوریه کرد و موانع ورود و خروج آنان به سوریه را بر طرف کرد.این اقدام اتحادیه عرب با ماده 9 منشور این اتحادیه که به طور آشکار می گوید همه کشورهای این اتحادیه باید به نظام حکومتی دیگر کشورهای عضو احترام گذارند و این حق دولت ها است و نباید اعضا برای تغییر نظام در کشورهای عضو تلاش کنند، مخالف است.

دولت سوریه بر پایه قطعنامه ای که در نوامبر سال 2011 میلادی تصویت شد تحریم اقتصادی شد. بر پایه این قطعنامه کشورهای عربی بخش های اصلی اقتصاد سوریه مثل گردشگری، سرمایه گذاری، بانک های و مبادله های تجاری را تحریم کردند. این اقدام ها جنگ اقتصادی سختی را علیه مردم سوریه به راه انداخت که شدت آن کمتر از جنگ نظامی نیست.

اظهارات احمد ابوالغیظ دبیر کل اتحادیه عرب درباره روند سیاسی در داریا و ادعاهای او درباره توجه به مردم سوریه ادامه دسیسه ها برای منزوی کردن سوریه و سنگ اندازی در مسیر حل بحران این کشور از راه سیاسی و ادامه فرسایش این کشور است.

سوالی که اینجا مطرح می شود آن است که چگونه کسانی که در فتنه انگیزی و دامن زدن به جنگ نقش دارند می توانند در حل این بحران ها یکی از طرف ها باشند. خاندان حاکم در عربستان و قطر چگونه می توانند از حقوق و منافع مردم کشورهای عربی، آزادی ها، مردمسالاری دفاع کنند در حالی که این خاندان در حال ریخت و پاش ثروت های عربی و بخشیدن آن به آمریکا و غرب هستند. آیا این کشورها نبودند که سرزمین ها خود را بر روی آمریکا بازکردند تا به عراق حمله کند و مردم این کشور را به خاک و خون کشد و آواره سازد؟

آیا قطر و عربستان با پشتیبانی مالی از گروه های تروریستی و آسان سازی ورود گروه های تروریستی یک طرف جنگ علیه سوریه نبودند. این کشور با حمایت از تروریست ها علیه مردم سوریه دست به جنایت زدند و این کشور، دستاوردها و تمدن آن را ویران کردند.

قطر و عربستان مدعی اند که به خاطر اینکه حزب الله با ایران رابطه دارد با این حزب جنگ می کنند و از گسترش تشیع نگران هستند. در واقع این خواسته آمریکا و رژیم صهیونیستی است. زیرا آمریکا به ویژه پس از پیروزی سال 2006 حزب الله بر رژیم صهیونیستی بر این مساله تاکید می کند که خطر آینده از جانب حزب الله است. سیمور هیرش در مصاحبه با سی ان ان که شبکه المنار هم در سال 2007 آن را منتشر کرد گفت: با توجه به اینکه صهیونیست ها در تابستان گذشته از حزب الله لبنان شکست خوردند. - چه بخواهند به این شکست اعتراف کنند یا نخواهند.- واشنگتن و به ویژه کاخ سفید از رویارویی واقعی با این حزب ترس بسیاری دارد.

هیرش افزود: ما آمریکایی ها به دنبال برپایی فتنه طایفه ای هستیم و تلاش می شود از سعودی ها که با حزب الله مخالف هستند، استفاده شود. اکنون حزب الله خطر بزرگی برای آمریکایی ها است و جای نگرانی وجود دارد که این حزب در حکومت لبنان نقش برجسته و پویایی بازی کند.

این سازمان درباره مساله اساسی جهان عرب یعنی مساله فلسطین چه اقدام های انجام داده اند. اکنون آل سعود روابط خود با رژیم صهیونیستی را آشکار می سازند؛ روابطی که به سطح ائتلاف نظامی رسیده است.

اتحادیه عرب در تحقق منافع مردم کشورهای عضو از جمله تحقق امنیت و پیشرفت شکست خورده است. می توان گفت این اتحادیه در ویران سازی نظام رسمی عربی نقش داشت. با همکاری برخی از کشورهای عضو این اتحادیه، آمریکا عراق را اشغال کرد. این کشورها زمین و آسمان خود را در اختیار آمریکا قرار دادند تا به عراق حمله کند. می توان گفت این اتحادیه سخنگوی آمریکا و رژیم صهیونیستی است.

برای حفظ منافع مردم کشورهای عربی باید همکاری صورت گیرد. باید منافع مردم جهان عرب را از راه سرمایه گذاری ثروت های این کشورها بدون توجه به استعمارگران تامین و از حقوق مردم جهان عرب دفاع کرد. بی تردید مساله فلسطین محرک هرگونه تنش در جهان است و همچنین این مساله کلید حل همه تنش ها است./847/ب102/د