دیپلماسی ورزشی در مسیر باخت
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه «جوان»، این روزنامه نوشت:
اتفاقات آخر هفته گذشته ورزش به خوبی نشان داد که ضعف دیپلماسی در ورزش کشورمان همچنان پابرجاست و ضرورت توجه به این مقوله مهم به‌رغم تأکیدات فراوانی که از سوی متولیان ورزش صورت می‌گیرد، سبب نشده تا در این بخش ورزش ایران بتواند صاحب جایگاه قابل اتکا و تأثیرگذاری در مجامع ورزشی دنیا شود، ضعفی که باعث شد تا قهرمانان کشورمان در میادین بین‌المللی ضربه بخورند و حق‌شان پایمال شود. آخرین نمونه چنین اتفاقاتی در آخر هفته گذشته به فاصله کوتاهی برای دو رشته وزنه‌برداری و فوتبال رخ داد و سبب شد تا ورزش ایران نتواند به حق واقعی‌اش برسد. در وزنه‌برداری برای دومین بار متوالی ناداوری صورت گرفته در حق بهداد سلیمی او را از مدال و جایگاهی که استحقاقش را داشت، دور کرد. پس از المپیک ریو، در جهانی امریکا برای دومین بار متوالی است که اینچنین و به وضوح مدال سلیمی با بی‌عدالتی و لابی‌های پشت پرده‌ای که در فدراسیون جهانی وزنه‌برداری وجود دارد، از وی گرفته می‌شود.
به فاصله 24 ساعت پس از این اتفاق، کنفدراسیون فوتبال آسیا درباره مناقشه ایران و عربستان بر بازی نمایندگان دو کشور در کشوری ثالث آن هم به بهانه‌ای واهی تأکید کرد تا بار دیگر حق طبیعی ورزشکاران ایرانی در سایه عدم دیپلماسی موفق ورزشی پایمال شود. با توجه به تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا حالا برای سومین سال متوالی است که تیم‌های ایرانی از بازی مقابل تماشاگران خودی برابر نمایندگان سعودی محروم می‌شوند، مسئله‌ای که در دو سال گذشته ضربات زیادی به باشگاه‌های کشورمان از لحاظ فنی و اقتصادی وارد کرده و سبب شده تا تیم‌های ایرانی نتوانند از پتانسیل بالای تماشاگرانشان استفاده کنند، امری که می‌توانست نتایج دیگری را در زمین بازی رقم بزند.
همزمانی این دو اتفاق بیشتر از قبل ضعف‌های مدیران و تصمیم‌گیرندگان ورزش ایران را در دیپلماسی ورزشی عیان می‌کند و نشان می‌دهد برخلاف جایگاه فنی بالایی که ورزش ایران در رشته‌هایی مانند وزنه‌برداری در دنیا و فوتبال در آسیا دارد، اما از نظر مدیریتی برای رسیدن به جایگاه مطلوب فرسنگ‌ها فاصله دارد. البته این مسئله مختص این دو رشته نیست و نمونه‌های آن را در رشته‌های دیگر هم می‌توان دید، فاصله‌ای که سبب شده تا به‌رغم تلاش ورزشکار ایرانی، حق‌شان با توجه به نداشتن ارتباطات بین‌المللی در ورزش دنیا ضایع شود و نتوانند به جایگاهی که شایسته‌اش هستند، برسند.
با توجه به این شرایط به نظر می‌رسد جایگاه دیپلماسی و لابی‌های پشت پرده در ورزش باید بیشتر از گذشته برای سیستم مدیریتی ورزش کشورمان تبیین شود و مدیران تصمیم‌گیر در رده‌های مختلف فدراسیون‌ها و وزارت ورزش به این باور برسند که برای رسیدن ورزشکار ایرانی به جایگاه واقعی خود در ورزش دنیا، علاوه بر تدارک مناسب در نظر گرفته شده برای یک قهرمان، از بعد مدیریتی هم مسئولان کشورمان در فدراسیون‌های بین‌المللی و کمیته بین‌المللی المپیک باید از نفوذ بالایی برخوردار باشند. با استفاده از این حربه است که می‌توان جلوی پایمال شدن حق ورزشکارانمان در میادین بین‌المللی را گرفت، موضوعی که به نظر می‌رسد چندان از سوی متولیان ورزش جدی گرفته نشده و آنها همواره در تصمیم‌های مدیریتی که برای ورزش ایران گرفته می‌شود، دست پایین را می‌گیرند. به عنوان نمونه کشوری مانند عربستان توانسته با استفاده از پول‌های بادآورده نفت و لابی‌های سنگینی که در ورزش دنیا و به خصوص آسیا انجام می‌دهد با به کرسی نشاندن ادعاهای واهی و دروغین دست بالا را داشته باشد.
متأسفانه در سال‌های اخیر ترجیح دادن منافع شخصی بر منافع ملی هم مزید بر علت شده تا اندک فرصت‌هایی که ورزش کشورمان برای کسب کرسی‌های تأثیرگذار در مجامع تصمیم‌گیری ورزش دنیا داشته نیز از دست برود. جاه‌طلبی‌های خودخواهانه و خلاف منافع ملی برخی مدیران و وارد شدن آنها به دعواهای دوسر باخت برای کشورمان با مدیران پرنفوذ فدراسیون‌های بین‌المللی از جمله عواملی است که سبب شده تا دیپلماسی ایران در میدان‌های مدیریتی ورزش روز به روز به زوال و ضعف کشیده شود.
هرچند برخی مدیران ناکارآمدی‌شان در سطح مدیریتی بین‌المللی ورزش را به دلارهای نفتی و همچنین به جدالی فراتر از رویارویی ورزشی ربط می‌دهند، اما به نظر می‌رسد چنین مسائلی نمی‌تواند توجیهی روی دست گذاشتن متولیان ورزش و بالا بردن دست‌ها قبل از ایستادن برابر رأی‌های ناعادلانه باشد، البته شاید در برخی موارد با توجه به نفوذ بالای برخی کشورها نتوان جلوی تصمیم ناعادلانه را گرفت، اما باید با بالا بردن قدرت دیپلماسی، مدیران ورزش کشورمان علاوه بر تلاش برای حفظ کرسی‌های تأثیرگذار در مجامع بین‌المللی به دنبال بالا بردن هزینه‌های تصمیمات ناعالانه در ورزش دنیا باشند تا چنین اتفاقات تلخی که زحمات ورزشکاران کشورمان را به باد می‌دهد، با گذشت زمان کم و کمتر شود و روزی برسد که برخلاف امروز حق بهداد سلیمی‌ها و تیم‌های فوتبال ایران ضایع نشود./۱۳۲۵//۱۰۳/خ