سایه‌روشن‌های غرب در دو ماجرا
به گزارش خبرگزاری رسا، ماجرای استانداردهای دوگانه غرب در خصوص تحولات جهانی، قدمتی به‌اندازه تشکیل نظام سلطه دارد و سال‌هاست که حقوق بشر، دیپلماسی و دموکراسی در منظومه استکبار از سیاست یک و بام و دو هوا تبعیت می‌کند. یک‌قلم از کارنامه ریاکارانه غرب، سکوت معنادار کشورهای اروپایی و آمریکایی در خصوص جنایات رژیم صهیونیستی در حق مردم مظلوم غزه و به‌ویژه شهادت «رزان النجار»، پرستار فلسطینی است که طشت رسوایی مدعیان حقوق بشر را از بام به زمین انداخته است. به شهادت رساندن یک پرستار در حین انجام مأموریت که عضو رسمی هلال‌احمر فلسطین بود، از یک‌سو و حمایت معنادار کاخ سفید از قاتلان و مسببان این جنایت از سوی دیگر، حاوی نکات تأمل‌برانگیز و شگفتی است اما این حیرت زمانی دوچندان می‌شود که واکنش‌های فتنه گرانه و طلبکارانه غرب در مورد مرگ یا قتل مشکوک افراد مختلف در کشورهای غیرهمسو و مستقل از اردوگاه آمریکا و شرکایش را مورد مداقه و توجه قرار دهیم. دراین‌باره گفتنی‌هایی هست.
1. در ماجرای عکس‌العمل جبهه عبری، عربی، غربی به قتل مشکوک «ندا آقا سلطان» در جریان فتنه 88، این ادعا مطرح شد که قواعد دموکراسی و حقوق بشر در ایران زیر پا گذاشته‌شده است ! درحالی‌که شهادت پرستاری که خود را «سپر انسانی» راهپیمایان معرفی کرده بود، ازنظر مدعیان حقوق بشر و معماران دموکراسی حتی ارزش واکنش نمادین را هم نداشت، چه رسد به صدور بیانیه و اعتراض رسمی. در سال 88، «رابرت گيبس»، سخنگوى وقت كاخ سفيد آمريكا، اظهارات فرمانده نیروی انتظامی مبنی بر اینکه قتل ندا، سناریویی برای خدشه‌دار کردن نظام بوده است را «بهت‌آور» دانست و واشنگتن آن را بهانه‌ای برای فشار بر ایران اسلامی قرار داد، حال‌آنکه شکایت رسمی فلسطین به صلیب سرخ جهانی، سازمان ملل و اتحادیه عرب و جریحه‌دار شدن افکار عمومی دنیا نسبت به توحش صهیونیست‌ها، موجب نشد که کاخ سفید ذره‌ای روی درهم‌کشیده و اقدام اسرائیل را «بهت‌آور» و یا حتی «غیرقابل‌قبول» توصیف کند!
2. ادعای قتل ندا آقا سلطان بلافاصله توسط رسانه‌های معاند خارجی در بوق و کرنا شد و «الف. ح»، یکی از شاهدین این واقعه، 48 ساعت بعد سر از بی‌بی‌سی درآورد اما نکته درخور توجه این سناریوی از پیش طراحی‌شده آن است که این ماجرا همچنان آتش تهیه جنگ روانی آمریکایی‌ها را تأمین کرده و هر جا که موقعیت اقتضا کند، آن را دوباره علم می‌کنند. در فروردین‌ماه سال گذشته (2 ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری در ایران)، «نیکی هیلی» نماینده آمریکا در سازمان ملل برای به اصطلاح تأثیرگذاری بر اوضاع داخلی مدعی شد: «ندا آقا سلطان فقط 26 سال داشت. او در سال 2009 در حال صحبت با تلفن همراهش بود که نیروهای حکومتی وی را با گلوله زدند. فیلم وی که بر اثر خون‌ریزی جان سپرد، در تهران پخش شد و مردم یک‌بار دیگر واکنش نشان دادند اما مرگ ندا و آرزوهای مردم ایران، نادیده انگاشته شد و بر باد رفت»!
باید از خانم هیلی که سینه‌چاک مردم استکبارستیز ایران شده است پرسید آیا خون دختر مظلوم ایرانی که قربانی صحنه‌آرایی غرب علیه نظامی اسلامی شد و بعدها به استناد شواهد و مدارک فراوان، دست داشتن نیروهای امنیتی در قتل او تکذیب شد و حتی خانواده او نیز از نیروی انتظامی شکایت نکردند با خون دختری مظلوم که فقط 21 سال داشت و در حال امدادرسانی به مجروحین در راهپیمایی مسالمت‌آمیز فلسطینی‌ها، نیروهای ارتش اسرائیل وی را با گلوله زدند و بر اثر اصابت تیر به سینه‌اش به شهادت رسید، چه تفاوتی دارد ؟ شاید سکوت آمریکا و غرب ازاین‌جهت باشد که به‌خوبی در جریان‌اند هر دوی آن‌ها به‌وسیله دست‌نشانده‌های رژیم صهیونیستی هدف قرار گرفتند!
3. دیدار «کاسپین ماکان»، نامزد آقا سلطان با «شیمون پرز»، رئیس جمهور رژیم صهیونیستی اندکی بعدازآن ماجرا نیز پیام‌های بسیاری داشت. نامزد آقا سلطان در کوتاه‌ترین زمان به دست‌بوسی رئیس جمهور رژیم کودک کش اسرائیل شتافت و مورد تفقد رئیس جمهور رژیم کودک کش اسرائیل قرار گرفت همچنانکه قاتلین پرستار فلسطینی و مردم غزه به دلیل شجاعت در حراست از مرزها نیز موردتقدیر مقامات این رژیم و دست‌مریزاد آمریکا قرار گرفتند ! درنتیجه این‌طور باید گفت که قتل افراد اگر در راستای تقویت اشغالگران و غاصبان قدس شریف باشد، نه‌تنها مذموم نیست بلکه امری لازم و ضروری به شمار می‌رود که شرایط ایجاب می‌کند گاهی تقصیر را به گردن مخالفان هژمونی آمریکا انداخته و با جاروجنجال از آب گل‌آلود ماهی بگیرند و زمانی در برابر آن سکوت اختیار کنند.
4. سناریوی ندا آقا سلطان در خیابانی فرعی و به‌دوراز جمعیت کلید خورد و دست بر قضا دو فیلم‌بردار کاملاً حرفه‌ای نیز تصادفاً در همان لحظه و دوربین‌به‌دست آماده ثبت لحظه جان دادن مقتول بودند، درحالی‌که صحنه شهادت رزان النجار، در مقابل دوربین‌هایی به ثبت رسید که یازده هفته در حال تصویربرداری از راهپیمایی بودند و مهم‌تر اینکه تراژدی پرستار فلسطینی نه درجایی غیر از محل تظاهرات (مثلاً کوچه‌پس‌کوچه‌های غزه) بلکه در نزدیکی مرز و در برابر دیدگان هزاران فلسطینی اتفاق افتاد. در هیچ کجای دنیا خبرنگاران و نیروهای امدادی که لباس و نشان مخصوص به تن دارند هدف قرار نمی‌گیرند ولی ازنظر رژیم صهیونیستی، فلسطینی، امدادگر و غیر امدادگر ندارد و همه آن‌ها هرچند سلاحی نداشته باشند، باید از دم تیغ بگذرند زیرا خیالشان از بابت حمایت چشم‌بسته و بی‌چون‌وچرای آمریکا راحت است.
آمریکا و متحدانش نه‌تنها استانداردهای دوگانه و حتی چندوجهی در قبال کشورهای دوست و دشمن اعمال می‌کنند، بلکه چشم خود را بر جنایت‌هایی که هر روز در کشورهای غرب آسیا از قبیل بحرین، سوریه و یمن روی می‌دهد نیز بسته و خود را به کوری و کری زده‌اند. سیاست‌های دوپهلو منحصر به خارج از آمریکا نیست، چراکه سیاه‌پوستان آمریکایی توسط پلیس به قتل می‌رسند، حقوق اقلیت‌ها به‌صورت سیستماتیک نقض می‌شود و این کشور با فاصله بسیار زیادی در صدر کشورهای ناقض حقوق بشر قرار دارد. موارد پیش‌گفته که فقط پرده‌ای از چهره واقعی غرب را کنار زده است، از این واقعیت نشان دارد که حقوق بشر و شعارهای پر زرق‌وبرق آمریکایی، یک دروغ بزرگ به بشریت است، مدعیان کذاب آن بویی از انسانیت نبرده‌اند و به فراخور منافع خود آن را تفسیر به رأی می‌کنند./۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: حمایت