سازش، طرح دشمن برای انحطاط تفکر اسلام ناب و آرمان های امام است

حجت الاسلام ابراهیمی مسؤول پژوهش حوزه علمیه امام هادی(ع) در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا، در پاسخ به امکان سازش میان ایران و آمریکا و حل شدن مشکلات کشور اظهار کرد: موضوع رابطه ایران و آمریکا صرفا یک موضوع حکومتی و مملکتی نیست بلکه این ارتباط از لحاظ نگره های دینی و اعتقادی اسلام مورد مذمت واقع شده و سازش با طاغوت طبق ارزش های اسلام محال است ضمن اینکه باید بدانیم با توجه به خیرخواه نبودن معاندین هیچ تعهدی به رفع مشکلات از سوی بیگانه نیست.

صلح و سازش یکی از ابزارهای شیطان برای جلب توجه به اهداف منحرف کننده است

استاد اصول و مبانی تبلیغ در پاسخ به اینکه «آیا داعیه داران صلح و سازش با توجه به پیشینه ی بی تعهدی آمریکا و اصرار بر ایجاد ارتباط با شیطان بزرگ، آیا منافعی را دنبال می کنند؟» ابراز کرد: صلح و سازش یکی از ابزارهای شیطان برای جلب توجه به اهداف منحرف کننده است، دشمن قسم خورده جمهوری اسلامی با طراحی بازی سازش در صدد انحطاط تفکر ناب اسلامی و آرمان های راستین امام راحل است.

حجت الاسلام ابراهیمی در پاسخ به اینکه «آیا معاهداتی همچون برجام و FATF تضمینی در مقابل حل مشکلات کشور خواهد بود؟» گفت: جلوه فریب دشمن فرق می کند، گاه ساز دوستی می زند و گاه تمام قد به مخالفت بر می خیزد اما ذات ابلیس یکسان است و هیچگاه از آنها ضمانتی برای اجرای این معاهدات نیست.

تمایلات نفسانی مانع عبرت گیری است

وی در پاسخ به عدم عبرت گیری مسؤولان از معاهدات متععد بی نتیجه خاطرنشان کرد: عبرت کار قلب است و قلب انسان اگر بیدار باشد می تواند از پدیده ها عبرت بگیرد، یکی از چیزهایی که باعث عدم عبرت گیری می شود، محاسبات دنیوی و وابستگی به تمایلات نفسانی دنیوی است که امروزه برخی مسؤولان دچارش شده اند.

مسؤول پژوهش حوزه علمیه امام هادی(ع) در پاسخ به اینکه «آیا نباید مسؤولان ذیربطی که باعث متضرر شدن جمهوری اسلامی شدند پاسخگو باشند؟» ابراز کرد: اگر اقشار نخبگانی جامعه مردم را بصیر کنند، آنها می توانند از اشتباهات دولت هشیار شوند و در جهت اصلاح دولت به مطالبه گری و بازخواست منطقی بپردازند که این خود موجب رشد همگانی است.

امام راحل در صدد انحطاط تفکر سکولار بود

حجت الاسلام ابراهیمی در پایان تاکید کرد: یکی از اتفاقاتی که امام راحل بسیار معتقد به شکل گیری آن بودند، دخیل شدن حوزه و روحانیت در مسائل اجتماعی و سیاسی مملکت داری بود که به نحوی حوزه از حالت انزوا و سکولاربودن خارج شود و صرفا کار فقهی را سرفصل وظائف خود نداند و خود را محصور و محدود نکند./811/ت302/ب1