چهل سالگی انقلاب و چهل سال اقتدار
امسال مردم ایران چهلمین سال عمر انقلاب را دیدند، و مهمتر از آن در ۲۲بهمن نیز جشن چهلمین سال انقلاب و ورود به چهل و یکمین سال عمر آن را نیز خواهند دید.
به گزارش خبرگزاری رسا، «جان بولتون»، نماینده اسبق آمریکا در سازمان ملل متحد در تیرماه سال ۱۳۹۷ در نشست گروهک تروریستی منافقین در پاریس، از لفاظی‌های خصمانه دولت «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا علیه ایران استقبال کرد و گفت که انقلاب اسلامی ایران نباید به جشن چهل‌سالگی‌اش برسد. وی گفت: «نتیجه تصمیم فعلی دولت ترامپ برای بازبینی سیاست‌هایش در قبال ایران بایستی این باشد که این کشور نتواند پیروزی چهل سالگی انقلابش را جشن بگیرد.»
با این حال امسال مردم ایران چهلمین سال عمر انقلاب را دیدند، و مهمتر از آن در ۲۲ بهمن نیز جشن چهلمین سال انقلاب و ورود به چهل و یکمین سال عمر آن را نیز خواهند دید.
این اولین بار نیست که یک مقام بلندپایه آمریکایی آشکارا از پایان عمر انقلاب اسلامی ایران سخن به میان می‌آورد. پیش از این و ظرف ۴۰ سال اخیر به دفعات و با جملات مختلف، این آرزو بر زبان متولیان کاخ سفید و مقامات درجه ۲ و ۳ آمریکا جاری شده و در بسیاری از رسانه‌های آن کشور بازتاب یافته است.
اساساً عملکرد ۴۰ ساله دولت ایالات متحده امریکا در برابر انقلاب اسلامی، به منزله گام‌هایی بوده که آنان برای رسیدن به همین هدف و تحقق همین آرزو برداشته‌اند. این گام‌ها از همان ابتدای انقلاب قابل رویت بوده‌اند.
حمایت همه‌جانبه از شاه برای جلوگیری از سقوط دودمان پهلوی در ایران، طراحی کودتای نوژه، دامن زدن به اختلافات قومی در غرب و جنوب کشور، طراحی بسیاری از خرابکاری‌ها و انفجار‌ها در تاسیسات نفتی کشور در ماه‌های اول انقلاب (که در کتاب اسناد لانه جاسوسی آمریکا در تهران می‌توان نمونه‌های بارز آن را مشاهده کرد)، تحریم اقتصادی، بلوکه کردن دارایی‌های ایران در بانک‌های آمریکا، حمایت از گروه‌های معاند و اقدامات تروریستی آنان علیه انقلاب و شخصیت‌های برجسته، تلاش برای بسیج جهانی علیه ایران در عرصه‌های دیپلماتیک، مداخله نظامی در طبس، تحمیل جنگ بر جمهوری اسلامی ایران و فراهم سازی زمینه‌های حمایت همه جانبه جهانی از صدام، حمله نظامی به هواپیمای مسافری ایران در آسمان خلیج فارس، حمله نظامی به اسکلهها و کشتی‌های تجاری ایران و ... تنها نمونه‌هایی از چنگ و دندان آمریکا برای به شکست کشاندن انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران بود.
در سوم آبان ۱۳۶۶ «کاسپار واین برگر»، وزیر دفاع آمریکا طی گزارشی محرمانه از اعضای کمیته روابط خارجی سنای آمریکا خواست تا ایران را در شدید‌ترین تحریم‌ها قرار دهند. او گفت: «در صورتی که تحریم‌های در نظر گرفته شده در قطعنامه شورای امنیت اجرا شود، امید می‌رود که ریشه توانایی ایران برای ادامه جنگ به سرعت خشک شود و در چنین وضعیتی در واقع ریشه موجودیت ملت ایران نیز به خشکی می‌گراید!» (۱) و جورج دبلیو بوش رئیس‌جمهور آمریکا در ۹ بهمن ۱۳۸۰ در سخنرانی سالیانه خود در کنگره آمریکا، ایران را «محور شرارت» نامید (۲)
بعد از پایان جنگ و هنگامی که ترفند هشت ساله آمریکایی‌ها و متحدان غربیشان برای به زانو درآوردن انقلاب اسلامی ایران جواب نداد، آنان کینه توزی خود را به اشکال دیگر ادامه دادند. تلاش برای استحاله نظام از درون، فشار جهانی بر ایران در عرصه‌هایی، چون حقوق بشر و حمایت از حزب‌الله، تلاش جهانی برای محروم ساختن ایران از دستیابی به فن‌آوری ساخت موشک و تاسیسات هسته‌ای، حمایت آشکار و پنهان از نقشه‌های صهیونیستی برای ترور شخصیت‌های هسته‌ای، برجسته‌سازی معضلات اجتماعی و اقتصادی برای بدبین ساختن مردم نسبت به نظام، القاء نادیده انگاشتن مردم در سیاست‌های نظام، دامن زدن به اغتشاشات و آشوب‌های خیابانی و پروژه جنگ نرم، گروگان گرفتن معیشت مردم و حتی دارو‌های ضروری آن‌ها و؛ و ده‌ها مورد دیگر، همه از جمله رویداد‌هایی بوده و هستند که با هدف تحدید انقلاب و به زانودرآوردن جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته، ولی به خواست خدا و با اراده مردم و حضور مستدام آنان در همه عرصه‌ها طی ۴۰ سال اخیر، راه به جایی نبرده است.
۴۰ سال تلاش مذبوحانه و بی ثمر برای براندازی نظام، بیانگر این واقعیت است که آمریکایی‌ها هنوز نتوانسته‌اند کمترین توفیقی در همراه ساختن جامعه و افکارعمومی ایران با خود، به دست آورند.
واقعیت این است که ترفند دخالت مستقیم در امور داخلی ایران، حنایی است که مدت‌ها است در جامعه ایرانی رنگ باخته است. از این رو تا زمانیکه سیاست‌های آمریکایی‌ها مداخله در امور کشور و تقابل آشکار با خواست مردم ایران باشد، همچون ۴۰ سال گذشته هیچ شانسی برای عملیاتی کردن طرح‌های شوم خود در جغرافیای این سرزمین نخواهند داشت. به ویژه آنکه امروز جهانیان در ایران با ملتی به مراتب فهیم‌تر، هشیارتر و آگاه‌تر نسبت به گذشته مواجهند. چهل سال عمر نظام، نهال دیروز انقلاب را به درخت تناور و تنومند امروزی تبدیل کرده است؛ درختی که با هیچ نیرویی نمی‌توان به آن آسیب رساند.
بزرگان می‌گویند چهل سالگی، دوران بلوغ واقعی است. امروز جهانیان با ملتی روبه رو هستند که به بلوغ فکری و فرهنگی و شعور والای سیاسی و اجتماعی خود رسیده است. این ملت، امروز به درجه‌ای از اقتدار رسیده است که به قول رهبر معظم انقلاب «دشمن می‌داند که اگر یکی بزند، ده‌تا می‌خورد.» (۳)
به این ترتیب برای جهانیان شنیدن سخنان سخیف و بی‌مقدار افرادی مانند «جان بولتون» تمسخرآور می‌نماید. زیباترین پاسخ به اینگونه رجزخوانی‌ها نیز همان است که از رهبر معظم انقلاب شنیدیم که با اشاره به رویاپردازی زمامداران بی‌خرد آمریکا فرمودند: «این حرف‌ها مرا یاد آن شعر عامیانه می‌اندازد که شتر در خواب بیند پنه دانه، گهی لپ لپ خورد گه دانه دانه.» (۴) /۹۹۹/د101/س
پی‌نوشت
۱ ـ فرآیند جنگ تحمیلی؛ اداره کل پژوهش معاونت سیاسی صدا و سیما.
۲ - خبرگزاری جمهوری اسلامی ۹ بهمن ۱۳۸۲.
۳ - سخنرانی در مراسم ارتحال حضرت امام (خرداد ۹۷)
۴ - سخنرانی در رزمایش سراسری اقتدار عاشورایی بسیج سپاهیان محمد رسول الله (ص) در استادیوم آزادی (مهر ۹۷)
ماهنامه الکترونیکی دوران شماره ۱۵۹ بهمن ۱۳۹۷
با این حال امسال مردم ایران چهلمین سال عمر انقلاب را دیدند، و مهمتر از آن در ۲۲ بهمن نیز جشن چهلمین سال انقلاب و ورود به چهل و یکمین سال عمر آن را نیز خواهند دید.
این اولین بار نیست که یک مقام بلندپایه آمریکایی آشکارا از پایان عمر انقلاب اسلامی ایران سخن به میان می‌آورد. پیش از این و ظرف ۴۰ سال اخیر به دفعات و با جملات مختلف، این آرزو بر زبان متولیان کاخ سفید و مقامات درجه ۲ و ۳ آمریکا جاری شده و در بسیاری از رسانه‌های آن کشور بازتاب یافته است.
اساساً عملکرد ۴۰ ساله دولت ایالات متحده امریکا در برابر انقلاب اسلامی، به منزله گام‌هایی بوده که آنان برای رسیدن به همین هدف و تحقق همین آرزو برداشته‌اند. این گام‌ها از همان ابتدای انقلاب قابل رویت بوده‌اند.
حمایت همه‌جانبه از شاه برای جلوگیری از سقوط دودمان پهلوی در ایران، طراحی کودتای نوژه، دامن زدن به اختلافات قومی در غرب و جنوب کشور، طراحی بسیاری از خرابکاری‌ها و انفجار‌ها در تاسیسات نفتی کشور در ماه‌های اول انقلاب (که در کتاب اسناد لانه جاسوسی آمریکا در تهران می‌توان نمونه‌های بارز آن را مشاهده کرد)، تحریم اقتصادی، بلوکه کردن دارایی‌های ایران در بانک‌های آمریکا، حمایت از گروه‌های معاند و اقدامات تروریستی آنان علیه انقلاب و شخصیت‌های برجسته، تلاش برای بسیج جهانی علیه ایران در عرصه‌های دیپلماتیک، مداخله نظامی در طبس، تحمیل جنگ بر جمهوری اسلامی ایران و فراهم سازی زمینه‌های حمایت همه جانبه جهانی از صدام، حمله نظامی به هواپیمای مسافری ایران در آسمان خلیج فارس، حمله نظامی به اسکلهها و کشتی‌های تجاری ایران و ... تنها نمونه‌هایی از چنگ و دندان آمریکا برای به شکست کشاندن انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران بود.
در سوم آبان ۱۳۶۶ «کاسپار واین برگر»، وزیر دفاع آمریکا طی گزارشی محرمانه از اعضای کمیته روابط خارجی سنای آمریکا خواست تا ایران را در شدید‌ترین تحریم‌ها قرار دهند. او گفت: «در صورتی که تحریم‌های در نظر گرفته شده در قطعنامه شورای امنیت اجرا شود، امید می‌رود که ریشه توانایی ایران برای ادامه جنگ به سرعت خشک شود و در چنین وضعیتی در واقع ریشه موجودیت ملت ایران نیز به خشکی می‌گراید!» (۱) و جورج دبلیو بوش رئیس‌جمهور آمریکا در ۹ بهمن ۱۳۸۰ در سخنرانی سالیانه خود در کنگره آمریکا، ایران را «محور شرارت» نامید (۲)
بعد از پایان جنگ و هنگامی که ترفند هشت ساله آمریکایی‌ها و متحدان غربیشان برای به زانو درآوردن انقلاب اسلامی ایران جواب نداد، آنان کینه توزی خود را به اشکال دیگر ادامه دادند. تلاش برای استحاله نظام از درون، فشار جهانی بر ایران در عرصه‌هایی، چون حقوق بشر و حمایت از حزب‌الله، تلاش جهانی برای محروم ساختن ایران از دستیابی به فن‌آوری ساخت موشک و تاسیسات هسته‌ای، حمایت آشکار و پنهان از نقشه‌های صهیونیستی برای ترور شخصیت‌های هسته‌ای، برجسته‌سازی معضلات اجتماعی و اقتصادی برای بدبین ساختن مردم نسبت به نظام، القاء نادیده انگاشتن مردم در سیاست‌های نظام، دامن زدن به اغتشاشات و آشوب‌های خیابانی و پروژه جنگ نرم، گروگان گرفتن معیشت مردم و حتی دارو‌های ضروری آن‌ها و؛ و ده‌ها مورد دیگر، همه از جمله رویداد‌هایی بوده و هستند که با هدف تحدید انقلاب و به زانودرآوردن جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته، ولی به خواست خدا و با اراده مردم و حضور مستدام آنان در همه عرصه‌ها طی ۴۰ سال اخیر، راه به جایی نبرده است.
۴۰ سال تلاش مذبوحانه و بی ثمر برای براندازی نظام، بیانگر این واقعیت است که آمریکایی‌ها هنوز نتوانسته‌اند کمترین توفیقی در همراه ساختن جامعه و افکارعمومی ایران با خود، به دست آورند.
واقعیت این است که ترفند دخالت مستقیم در امور داخلی ایران، حنایی است که مدت‌ها است در جامعه ایرانی رنگ باخته است. از این رو تا زمانیکه سیاست‌های آمریکایی‌ها مداخله در امور کشور و تقابل آشکار با خواست مردم ایران باشد، همچون ۴۰ سال گذشته هیچ شانسی برای عملیاتی کردن طرح‌های شوم خود در جغرافیای این سرزمین نخواهند داشت. به ویژه آنکه امروز جهانیان در ایران با ملتی به مراتب فهیم‌تر، هشیارتر و آگاه‌تر نسبت به گذشته مواجهند. چهل سال عمر نظام، نهال دیروز انقلاب را به درخت تناور و تنومند امروزی تبدیل کرده است؛ درختی که با هیچ نیرویی نمی‌توان به آن آسیب رساند.
بزرگان می‌گویند چهل سالگی، دوران بلوغ واقعی است. امروز جهانیان با ملتی روبه رو هستند که به بلوغ فکری و فرهنگی و شعور والای سیاسی و اجتماعی خود رسیده است. این ملت، امروز به درجه‌ای از اقتدار رسیده است که به قول رهبر معظم انقلاب «دشمن می‌داند که اگر یکی بزند، ده‌تا می‌خورد.» (۳)
به این ترتیب برای جهانیان شنیدن سخنان سخیف و بی‌مقدار افرادی مانند «جان بولتون» تمسخرآور می‌نماید. زیباترین پاسخ به اینگونه رجزخوانی‌ها نیز همان است که از رهبر معظم انقلاب شنیدیم که با اشاره به رویاپردازی زمامداران بی‌خرد آمریکا فرمودند: «این حرف‌ها مرا یاد آن شعر عامیانه می‌اندازد که شتر در خواب بیند پنه دانه، گهی لپ لپ خورد گه دانه دانه.» (۴) /۹۹۹/د101/س
پی‌نوشت
۱ ـ فرآیند جنگ تحمیلی؛ اداره کل پژوهش معاونت سیاسی صدا و سیما.
۲ - خبرگزاری جمهوری اسلامی ۹ بهمن ۱۳۸۲.
۳ - سخنرانی در مراسم ارتحال حضرت امام (خرداد ۹۷)
۴ - سخنرانی در رزمایش سراسری اقتدار عاشورایی بسیج سپاهیان محمد رسول الله (ص) در استادیوم آزادی (مهر ۹۷)
ماهنامه الکترونیکی دوران شماره ۱۵۹ بهمن ۱۳۹۷
موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی
ارسال نظرات