شکریست با شکایت

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، چندی پیش خبر دستگیری ۱۷ جاسوس سازمان سیا توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران منتشر شد که موجب مسرت ملت شریف ایران و شادی آزادیخواهان جهان گشت و حقیقتا به دلیل این اقدام ارزشمند باید به سربازان گمنام امام زمان (عج) تبریک و دست‎مریزاد گفت.

دستگیری و مجازات جاسوسانی که با دادن گرا به دشمن پای بر حلق ملت مظلوم گذارده‌اند و در تاثیرگذاری تحریم‌های ظالمانه نقش بسزایی داشته جای تشکر و قدردانی دارد. ولی آن‌چه جای گلایه است بی توجهی به زیرساخت های اطلاعاتی در فضای مجازی است که افزون بر دستگاه های امنیتی، شایسته است نهادهای ارتباطی و فرهنگی مرتبط با فضای مجازی به هوش باشند، ما هنوز فهم نکرده‌ایم که اینترنت به بزرگ‌ترین «ماشین جاسوسی و پایش اطلاعات» جهان تبدیل شده است. به طوری که برخی از بزرگان و صاحب نظران عرصه‌های اطلاعاتی در غرب به نیرو‌های سنتی و کم اعتقاد به تکنولوژی به طعنه می‌گویند که جاسوس‌های خود را برگردانید دیگر عصر آن‌ها تمام شده و امروز به وسیله شبکه‌های اجتماعی و فناوری اطلاعات و ارتباطات دیگر نیازی به این رفتار‌های با ریسک بالا نیست. به وسیله پیامرسان‌ها هزاران هزار برابر آن اطلاعاتی که یک تیم خبره جاسوسی می‌تواند کسب کند را، می‌توانیم به راحتی به دست آوریم.

امروز کلان داده (بیگ دیتا)‌ی کشور که از هر داده دیگری برای استثمار و استعمار یک ملت کاراتر است به وسیله ابزار‌های مجازی در اختیار دشمنان قسم خورده ملت قرار گرفته و نیرو‌های امنیتی در این راستا نه تنها اقدام موثری انجام نمی‌دهند بلکه در برخی موارد با کژفهمی از مقوله امنیت و عدم کلان‌نگری در آن تبدیل به مقوم ابزار‌های دشمن شده‎اند در حالی که کارشناسان اذعان دارند که شبکه‌های اجتماعی ابزار جمع آوری اطلاعات برای صاحبان آن است و مگر جاسوسی جز به دست آوردن همین اطلاعات به قصد ضربه زدن است؟

گفته شده که این جاسوسان با استفاده از این شبکه‌ها اطلاعات کشور را منتقل می‌کرده‌اند، ولی اگر توجه داشته باشیم این انتقال اطلاعات تنها بخش بسیاربسیار کوچکی از ضربه اطلاعاتی این شبکه‌ها به کشور ماست و کار به جایی رسیده که امروزه شبکه‌های اجتماعی روزانه میلیون‌ها بسته اطلاعاتی را از کشور ما خارج می‌نمایند. آیا نیرو‌های امنیتی ما متوجه این مسئله نیستند یا تحت فشار جریان‌های سیاسی قرار دارند؟

چگونه می‌شود به مسائل خُرد امنیتی توجه داشت، ولی از مسائل کلان آن غافل گردید؟ در عصر ما انقلابی در حوزه اطلاعات رخ داده است و این تنها در ابزار جاسوسی نیست بلکه این تحول در نوع جمع آوری اطلاعات هم مشهود است. دشمن برای جمع آوری اطلاعات تنها لازم دارد که یک جامعه را به پیامرسان تحت اشراف خود بکشاند بعد از آن اطلاعاتی که آن‌ها دانسته یا ندانسته در آن قرار می‌دهند بهترین داده‌ها برای مدیریت آن کشور خواهد بود؛ و متاسفانه اکنون چنین بستری برای آن‌ها فراهم است. آیا چنین امر بدیهی در عرصه امنیت اطلاعات را سیستم امنیتی ما نمی‌داند؟

وضعیت تاسف بار امنیتی در این حوزه به حدی است که عضو شورای عالی فضای مجازی کشور می‌گوید بخش قابل توجهی از مردم ما در شبکه اینستاگرام زندگی؟! می‌کنند و به این دلیل مصلحت نیست سرویس دشمن (اینستاگرام) از زندگی مردم حذف گردد و هیچ نهاد امنیتی کشور ایشان را توجیه نمی‌نماید که نمی‌شود از زندگی مردم در ابزار جاسوسی دشمن صحبت کرد و ازآن حمایت نمود و در عین حال اقتداری برای کشور تصور نمود.

آنچه مسلم است در عصر دیجیتالیِ استعمار فرانو، ما دو راه بیشتر نداریم: یا آن که صاحب فناوری اطلاعات و ارتباطات باشیم و یا آن که برده و تابع قدرت‌های صاحب آن گردیم. پس اگر اراده کرده‎ایم قدرت جهانی باشیم نمی‌توانیم با امنیت اطلاعات شوخی کنیم و تمام ابزار‌های اطلاعاتی خود را در اختیار دشمن قرار دهیم و بعد بخواهیم در مقابل آن‌ها قد علم کنیم. دیدیم آمریکا وقتی احساس کرد از طرف هوآوی احتمال جاسوسی وجود دارد آن را تحریم کرد، در حالی که کارشناسان ضرر چند ده میلیارد دلاری را برای این عمل پیش‎بینی کردند، ولی آنان ارزش امنیت اطلاعات را می‌دانستند و لحظه‌ای در انجام این کار درنگ نکردند. پس اگر می‌خواهیم برده عصر ارتباطات نباشیم باید مثل دنیا برای امنیت اطلاعات خودمان ارزش قائل باشیم./918/ی703/س

علی ملائی