اربعین؛ قدرت نمایی عشق به اباعبدالله الحسین

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلامحمید نوروزنژاد پژوهشگر حوزوی یادداشتی به مناسبت فراسیدن اربعین حسینی به نگارش درآورده است که متن آن را در ذیل می خوانیم:

اربعین، رخداد غریب و یک حادثه منحصر به فرد و غیر قابل باوری است که همه ساله پیش روی میلیون‌ها انسان محقق می‌شود و بسان دست قدرت خدا است که از اعماق باطن عالم بیرون می‌آید و به محبت آل محمد(ص) و عشق اباعبدالله قدرت‌نمایی می‌کند.

این عظیم ترین کنگره و گردهمائی کل تاریخ بشریت است که بدون هیچ گونه دعوت و فراخوان، هر سال بهتر از سال قبل در یک نقطه محروم و مظلوم برگزار می گردد. نیروی بسیار مهیب و یک انرژی بسیار غریب، میلیون‌ها انسان را از جوان و کودک و پیر، سالم و علیل، زن و مرد، ضعیف و قوی، باسواد و بی‌سواد، عالم و عامی، فقیر و غنی، کوچک و بزرگ و مردمانی از همه ملیت‌ها، از کشورهای عربی، مانند سوریه و لبنان، قطر و کویت و یمن و بحرین و حجاز، از همه استان‌های کشور ایران،‌ از اروپا و آفریقا، از شرق آسیا، پاکستان و هند و برخی کشورهای آمریکایی ... به بیابان می‌کشاند تا بدون هیچ الزام یا دعوتی مسافتی دست کم به طول 80 کیلومتر را با پای پیاده در شرایطی بسیار دشوار بپیمایند و عشقی را بنمایانند.

با توجه به ظرفیت عظیم اربعین و همچنین ضرورت مواظبت از دسیسه های دشمنان در جهت ایجاد اختلاف و تفرقه و تضعیف اعتقادات در این ایام در بین زائران اربعینی، ذکر چند نکته ضروری می باشد:

نکته اول: آحاد مردم با جان و دل با سختی معیشتی به عشق اهل بیت(ع) از زندگی و راحتی معاش خود می زنند و اندک ذخیره مالی خود را در راه محبت به اهل بیت(ع) در قالب کاروان پیاده روی اربعین مصروف می دارند ولی گویا برخی از سازمان های رسمی کشور در عین داشتن بودجه، از پول همین مردم به بهانه برنامه مصوب، مخارج خود و حق مأموریت های اربعین خود را تأمین می کنند و تازه منت هم می گذارند و با افتخار اعلام می کنند که در خدمت زوّار می باشند، در حالی که انصاف در این است که آن ها نیز همانند مردم از جیب خود هزینه بکنند، نه با استفاده از دست رنج مردم.

نکته دوم: سال های سال است که مردم مظلوم عراق در راه وفاداری به اهل بیت(ع)، چراغ اربعین را روشن و پرچم آن را در  قالب برپائی موکب بلند نگاه داشته اند و اگر چه به لحاظ اقتصادی در پایین ترین و ضعیف ترین شکل بوده اند اما افتخار و مدال نوکری و میهمانداری زوار سیدالشهدا را بر سینه و مُهر خادمی در قالب برپایی موکب را بر پیشانی خود به همراه دارند. این علاقه به حدی از ارادت سرشار است که از معونه و خورد و خوراک سالانه خود می زنند و از بچه خردسال گرفته تا پیر کهنسال، آنچه را که در طول سال جمع کرده اند، خالصانه در راه اهل بیت(ع) در اربعین تقدیم زوار می کنند. هر چند به نان و خرمایی و هر چند به آب باشد اما با افتخار و التماس هر چه دارند در طبق اخلاص پای زوار می ریزند، آنکه مال دارد با مال و آنکه مال ندارد با جارو زدن مسیر، مالش دادن پای زوار، شستن لباس زوار و... که همه و همه از نهایت وجود خود هزینه می کنند. حال که موکب داران عراقی اینگونه اند آیا جا دارد و انصاف است که ما موکب هایی را با امکانات فراوان برپا کنیم طوری که هم زوار میل به رفتن به سمت موکب های عراقی را نداشته باشند و هم کار ما موجب خجالت کشیدن آن موکب داران عراقی شود؟ آیا بهتر نیست که به جای هزینه های آنچنانی که به نام خود تمام کنیم در جهت تقویت موکب داران عراقی قدم برداریم؟

نکته سوم: از آنجائی که بالاترین و عظیم ترین تشکل شیعی در ایام اربعین شکل می گیرد، طوری که نه فقط شیعیان بلکه سایر مسلمانان و حتی غیر مسلمانان و نه فقط از ایران و عراق بلکه از اکثر کشورها شرکت می کنند لذا جا داردکه مسئولان فرهنگی کشور در طول سال بیایند و برای این چند روز در جهت آگاهی دهی و افزایش بینش و بصیرت برنامه ریزی نمایندچرا که طوری که هر کدام از این زوار همانند مبلغان بتوانند در شهر و کشور خود دیگران را از داشته های خود بهره مند سازند./822/ج