ایدۀ رزمایش مؤمنانه، برآمده از نگاه تمدنی رهبری است

به گزارش خبرگزاري رسا، حجت‌الاسلام زین‌العابدین گلایری مدرّس حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار ما، دربارۀ اینکه چطور می‌توان در زندگی برکت را احساس کرد، گفت: باید دید خدای متعال و اهل‌بیت علیهم السلام چه عواملی را برکت‌افزا معرفی کرده‌اند؟ از نگاه وحیانی و در ادبیات قرآنی، ایمان و تقوی از مهم‌ترین عوامل در ایجاد برکت‌اند؛ چنان‌که فرمود: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ اْلأَرْضِ».

وی افزود: بنابراین تقویت ایمان با همۀ الزامات آن که عبارت است از: باور قلبی به اصول دین که تجلی عملی آن در همۀ فروع ده‌گانه است سبب ایجاد برکت می‌شود، به‌عبارت دیگر، ایمانی که با عمل آمیخته شود برکت‌زا خواهد بود که این همان توجه و عمل به بایدها و نبایدهای الهی است که در فروع دین متجلی شده است.

این استاد حوزه، «تقوا» را عامل دیگری برای برکت‌افزایی در زندگی دانست و گفت: ماه مبارک رمضان کارگاه متقی‌سازی است؛ چراکه نخوردن و نیاشامیدن تنها امساک است، اما اگر این دو با تقوای قلب و زبان همراه شود به آن شخص صائم (روزه‌دار) حقیقی اطلاق می‌شود. حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود: «ما یصنع الصائم بصیامه اذا لم‌یصن لسانه و سمعه و بصره و جوارحه: روزه‏‌دارى که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده روزه‌ه‏ایش به چه‌کارش خواهد آمد؟».

حجت‌الاسلام گلایری اضافه کرد: اگر این تقوا یعنی تقوای چشم و دل و زبان و مانند آن که عمل صالح است، بعد از ماه مبارک هم دوام داشته باشد برکت با همۀ زیبایی‌اش احساس خواهد شد؛ چراکه فرمود: «مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا» (جاء) یعنی با خود بیاورد پس نباید متوقف در ماه مبارک رمضان باشد بلکه باید ماه رمضان آغازی برای متقی شدن و به‌دنبال آن برکت‌آفرینی در زندگی باشد.

وی خاطرنشان کرد: شکی نیست که همۀ معصومین علیهم السلام تمام ملکات فاضله از جمله کرامت و بخشش را به‌نحو اتمّ و اکمل دارند اما هر یک از آن ذوات مقدس در صفتی مشهورترند و آن صفت در ایشان تجلی بیشتر دارد؛ مثلاً صفت کرامت در وجود مبارک امام مجتبی(ع) از تجلی بیشتری برخوردار است، طوری که ایشان کریم اهل‌بیت نامیده شده است. این کرامت هم مربوط به کرامت معنوی و هم بخشش و انفاق دنیایی ایشان است.

این استاد حوزه اظهار کرد: آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا انفاق کرد و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرد و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشید(1) یا گفته‌اند هیچ فقیری از در خانه او ناامید برنمی‌گشت و حتی امام خودش گاهی به‌سراغ فقیران می‌رفت؛ البته نقل‌های فراوان دیگری هم هست که همگی بر کرامت این امام بزرگوار شهادت می‌دهد.

وی با اشاره به فراخوان رهبر معظّم انقلاب در آغاز کمک‌های مؤمنانه گفت: اصولاً تدابیر و تعابیر مقام معظم رهبری صرفاً برای یک زمان کوتاه و برداشتن یک مشکل موقت پیشِ‌رو نیست، بلکه منویات و مطالبات ایشان ماهیتاً به‌گونه‌ای است که هم مشکل فعلی را رفع می‌کند و هم آثارش برای آینده کاربرد دارد.

این پژوهشگر مطالعات اسلامی خاطرنشان کرد: نگاه رهبر انقلاب نگاهی کلان، دارای افق بلند، عمقی ژرف و نگاهی تمدنی است؛ چنان‌که ایشان در همین مسأله کمک مؤمنانه دقیقاً مختصات تمدن نوین اسلامی را که همان جامعۀ مهدوی(عج) و به‌عبارتی آرمان‌شهر مهدوی است بیان می‌کنند؛ یعنی گام دوم انقلاب گام تمدن‌سازی و ساخت جامعۀ مهدوی است که از شاخصه‌های این تمدن و این جامعه انفاق مؤمنانه است. انفاق مؤمنانه یعنی انفاقی که از اخلاص سرچشمه گیرد و از ریا و بخل پالایش شده باشد، این یکی از مقدمات ایجاد جامعۀ مهدوی و از مختصات آن است که در اندیشه و کلام ایشان تجلی یافته است.

1 ــ قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، 1374، قم، ج1، ص417 ـ پیشوایی، مهدی، سیرۀ پیشوایان، نشر مؤسسۀ تحقیقاتی امام صادق(ع)، چاپ دوم، 1374، ص90.

/1360/