آیت الله مهدوی:
طمع ریشه حقوق‌های نامتعارف و نجومی است
نماینده مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه افرادی که حقوق‌های نامتعارف می گیرند، طمع‌کار هستند، گفت: کسی که مقدمات مغفرت را فراهم نکند نمی‌تواند طمع به بخشش خدا داشته باشد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری، ظهر امروز در جلسه شرح نهج البلاغه با اشاره به حکمت 217 نهج البلاغه، با بیان اینکه طمع انسان را در بند ذلت می‌برد، گفت: انسان طمع‌کار اسیر ذلت است، طمع یک ملکه و عادت در باطن انسان است که وقتی اثر آن را بیان می‌کنیم، کسی که طمع دارد آن را درون خود می‌یابد.
آیت الله مهدوی در ادامه افزود: اثر طمع در وجود شخص باعث تمایل نفس انسان به چیزی که در اختیار او نیست می‌شود، این معنای طمع است، گاهی انسان یک کاری را انجام می‌دهد ولی عادت ندارد، اما انسان طمع‌کار کسی است که به چنین حالتی عادت دارد.
وی با بیان اینکه برخی عدم استحقاق را در تعریف طمع اضافه کرده‌اند، خاطرنشان کرد: این یعنی طمع تمایل شخص به چیزی است که در اختیار او نیست و استحقاق آن را هم ندارد و اگر کسی استحقاق آن چیز را داشته باشد دیگر طمع محسوب نمی‌شود. اما چنین نیست و طمع همان خواستن چیزی است که انسان ندارد.
استاد درس خارج حوزه علمیه اصفهان طمع را دارای دو نوع بیجا و بجا برشمرد و تصریح کرد: معمولا طمع ما بیجا است، طمع به امور دنیایی بیجا است و ما معمولا طمع داریم به اموال و نعمت‌ها و داشته‌های دیگران و این یعنی طمع داشتن در امور دنیایی که طمع بیجا است.
آیت الله مهدوی با بیان اینکه افرادی که حقوق‌های نامتعارف و نجومی می‌گیرند طمع‌کار هستند، اظهار کرد: این افراد می‌دانند حقوق حرام می‌گیرند اما طمع دارند و همین موضوع باعث می‌شود تا زمانی که آتش جهنم را نبینند پشیمان نشده و دست از طمع خود برندارند.
نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: بعضی از ما انسان‌ها تا زمانی که مجازات نشویم تأدیب نخواهیم شد، وقتی چیزی حق ما نیست نباید به آن طمع کنیم تا مبادا مجازات شویم.
وی با بیان اینکه در علم اخلاق طمع بجا ذکر نشده است چرا که بسیار کم است، تصریح کرد: طمع به مغفرت الهی و رحمت الهی از انواع طمع است که پسندیده است، طمع ورود به بهشت و طمع داشتن به الطاف ائمه معصومین(ع) طمع درستی است اما ممکن است همین طمع به مغفرت و رحمت هم گاهی بیجا باشد.
استاد درس خارج حوزه علمیه اصفهان خاطرنشان کرد: کسی که طمع دارد به مغفرت و رحمت در آخرت اما اسباب و زمینه های آن را فراهم نکند طمع بیجا دارد، کسی که آلوده به گناه باشد و طمع به بخشندگی خداوند داشته باشد طمع بیجا کرده است، در حقیقت طمع های آخرتی بدون مقدمات و اسباب بسیار بیجا است و به همین دلیل طمع بجا بسیار کمیاب است./1304/پ210/ب1
ارسال نظرات