تولیت مدرسه علمیه امام خمینی:
شایعه سازی و افتراء زدن ناشی از غفلت و فراموش کردن یاد خدا است
تهران - آیت الله صدیقی با بیان اینکه شایعه سازی و افتراء زدن ناشی از غفلت و فراموش کردن یاد خدا است، گفت: فلسفه ابتلائات دل بریدن از تعلقات دنیوی است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت‌الله کاظم صدیقی تولیت مدرسه علمیه امام خمینی(ره)، صبح امروز در جلسه هفتگی درس اخلاق که ویژه اساتید و مدیران حوزوی در مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه خواهران استان تهران برگزار شد، گفت: انسان در عالم دنیا با سختی‌ها و مشکلات امتحان می‌شود.
وی بابیان اینکه مؤمن هرگز گرفتار قفس دنیا و هوای نفس نمی‌شود، ادامه داد: انسان مؤمن به هر چیزی نظر بیفکند تنها خدا را می‌بیند به همین جهت در ابتلائات و سختی‌ها اهل صبر و استقامت است.
آیت‌الله صدیقی با اشاره به اینکه خداوند متعال انسان را در بستر سختی‌ها و گرفتاری‌ها خلق کرده است.
وی اظهار داشت: ایمان انسان در گرفتاری‌ها و سختی‌ها مورد امتحان قرار می‌گیرد و رشد آدمی در همین ابتلائات است.
تولیت مدرسه علمیه امام خمینی(ره) ادامه داد: اولیای الهی همواره در سختی‌ها و دشواری‌ها بودند بر همین اساس هرکسی که خود را به ایشان نزدیک کند و همانند آن بزرگواران شود سختی‌ها را راحت تحمل می‌کند.
وی بابیان اینکه بلا با صبر و استقامت معنا پیدا می‌کند، گفت: اگر بلا و سختی نباشد فداکاری، ایثار، انفاق و تحمل جایگاهی در زندگی انسان پیدا نخواهد کرد؛ ابتلائات و سختی‌ها بیانگر محبت خداوند به انسان‌ها است.
آیت‌الله صدیقی فلسفه سختی‌ها و ابتلائات را دل بریدن از تعلقات دنیوی و توجه به خداوند متعال دانست و اظهار داشت: میزان محبت و عشق مؤمن به خداوند متعال در بلا و گرفتاری‌ها مشخص می‌شود؛ کسی که خداوند متعال را دوست داشته باشد می‌داند برای این دوست داشتن باید هزینه بدهد.
تولیت مدرسه علمیه امام خمینی(ره) ادامه داد: انسان با همین محبت است که می‌تواند به مقامات عالی توحیدی دست یابد؛ روح دین و علامت مؤمن محبت است. کسانی که شایعه‌سازی می‌کنند و به دیگران افترا می‌زنند در وجود آنان محبت الهی یافت نمی‌شود.
وی بابیان اینکه خداوند متعال خود را به رحمت رحیمیه و رحمانیه معرفی می‌کند، خاطرنشان کرد: محبت الهی باید جدی گرفته شود و هر چیزی که انسان را از این محبت دور می‌کند باید کنار گذاشته شود./813/پ202/ب1
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
«فرش هر مجلس نشوید، هرکه هر صحبتی کرد گوشه اش را نگیرید، با رفیقی که مثل خودتان است رفیق بشوید. غذایتان متوسط باشد، صحبتتان متوسط باشد؛ نه آن قدر که لال بشوید. رفاقتتان متوسط باشد».