در حسرت "مشایه" می سوزیم و می سازیم

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا،، آنانی که در طول این سال ها، توفیق یارشان شده و قدم در طریق الحسین(ع) در ایام اربعین گذاشته اند، نیک گواهی می دهند که پیاده روی اربعین قابل قیاس با هیچ سفر دیگری نیست، چه آن که در این سفر معنوی، مسافر سرزمین عشق هستی و با هر قدم به سوی حرم ارباب و مولای بی کفن، سبکبال تر و در عین حال عزیزتر از هر زمان دیگری سرشار از معنویتی بی همتا می شوی؛ معنویتی که تنها و تنها در زیارت خون خدا و در راه و رسم "مشایه"، معنا و مفهوم پیدا می کند.

چند سال پیش در مصاحبه ای که با آیت الله حسینی بوشهری داشتم، ایشان به نکته بسیار مهم و ظریفی در این باره اشاره کردند و آن هم این که پیاده روی اربعین از جمله بالاترین تجلیات عشق و محبت زایر امام حسین(ع) به همه خاندان نبی اکرم(ص) است و عشق و ارادت فوق تصور شیعیان اعم از عراقی و ایرانی و غیره، مسأله ای است که انسانِ مادی گرای امروز توان درک و تفسیر آن را ندارد.

پیاده روی ده ها میلیونی اربعین، حرکت بسیار باشکوه و پرعظمتی است که در سال های اخیر به ویژه موجب حیرت جهانیان شده، هر چند که متأسفانه یکی دو سال اخیر به جهت شیوع کرونا، برای بسیاری از هموطنان ما، این امکان میسر نبوده که خود را به اقیانوس عظیم لشکر مشکی پوش حسینیان در سرزمین عراق برسانند، اما با این وجود و از آن جا که گفته اند " بُعد منزل نبود در سفر روحانی" همه عاشقان ثارالله (ع)گویا در این سفر با دیگر دلدادگان سهیم و همراه اند.

آن چه مسلم است این که ما مساله ای عادی روبرو نیستیم ، کما این که به تعبیر یکی از علمای صاحب نفس در اعجاز حقانیت سیدالشهدا(ع) در عالم همین راهپیمایی اربعین بس است؛ حرکتی که تنها به منزله سفری در جغرافیا محسوب نمی شود، چه آن که خود حرکتی پرمعنا در دل تاریخ است. آن هم نه به گذشته که به آینده به این خاطر که آنچه به این سفر به ظاهر جغرافیایی، عمق و معنای تاریخی بخشیده، تحولی است که در شناخت، معرفت و بصیرت راهپیمایان پدید آمده و این تازه آغاز ماجرای عصر پیش از ظهور است.
رسالت بوذری، مجری معروف تلویزیون درست می گوید؛"ماجرای اربعین، ماجرای چشیدن و مزه کردن است که گفته اند: حلوای تن تنانی، تا نخوری ندانی"

امسال که همچون سال پیش، توفیق از ما سلب شد اما خدای حسین(ع) شاهد و ناظر است که روزها و هفته هاست در حسرت این سفر می سوزیم و گویا قاعده بر این است که باید بسازیم خود را تا بلکه سالی دیگر، سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله (ع) به ما این رخصت را بدهد که برای پابوسی و خاکساری قدم در مسیر عشق در جاده نجف به کربلا بگذاریم. به امید آن روز.

سید طاها علوی